Ο Αυστραλός Stuart Beattie, αν και μόλις 40 ετών, είναι (μαζί με τον Alex Garland) από τους πιο hot σεναριογράφους του Hollywood χάρη στα σενάριά του για τα Pirates of the Caribbean. Αυτή η επιτυχία του επέτρεψε να κάνει ένα βήμα παραπάνω. Επέστρεψε στη πατρίδα του, απέκτησε τα δικαιώματα της young-adult νουβέλας “Tomorrow, When the War Began” της 7τομης σειράς βιβλίων “Tomorrow” του John Marsden, και ανέλαβε το σενάριο και τη σκηνοθεσία του μεγαλύτερου Αυστραλέζικου blockbuster της χρονιάς.
Βρισκόμαστε στο Wirrawee, μια (φανταστική) κωμόπολη στα ανατολικά παράλια της Αυστραλίας. Μια παρέα 7 συμμαθητών, έχοντας πια συμπληρώσει τα 18 τους, φορτώνουν τα μπαγκάζια τους και πάνε για κάμπινγκ στη Κόλαση, ένα ειδυλλιακό ξέφωτο μέσα στο δάσος. Αρχίζουν να φαίνονται διάφορες αδυναμίες μεταξύ των δύο φύλων, και σαν νέοι διασκεδάζουν και χαζολογούν. Το βράδυ όμως, ένα σμήνος πολεμικών αεροπλάνων περνάν από πάνω τους. Φτάνει η ώρα της επιστροφής και γυρίζουν στα σπίτια τους για να ανακαλύψουν ότι κάποιος εχθρός εισέβαλε στη χώρα. Όλοι οι κάτοικοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι και μια παρέα εφήβων δε μπορούν να κάνουν τίποτα για να τους βοηθήσουν, παρά να κρυφτούν και να ελπίζουν να μη τους ανακαλύψουν, η μήπως όχι…
Κακά τα ψέματα, το υποείδος των young-adult ταινιών, μας φέρνει στο νου δυσάρεστες κινηματογραφικές εμπειρίες με τα Twilight και Red Riding Hood να μην μας αφήνουν περιθώρια ελπίδας. Ο Beattie όμως καταφέρνει να παρουσιάσει ένα Χολιγουντιανό blockbuster με young-adult αισθητική, και όχι απλά μια “κορασιδοποίηση” κάποιου άλλου genre. Από την εισαγωγή που μας συστήνει τους πρωταγωνιστές με τα λιγότερα ή περισσότερα κλισέ, την αγρότισσα που ηγείται, την πρωτευουσιάνα, τον Έλληνα γοητευτικό κάφρο, τον Ασιάτη κτλ, την ρεαλιστική απεικόνιση της εφηβικής διασκέδασης και όχι το αμερικάνικο fuckfest, το young-adult στοιχείο σε συνδυασμό με την αυστραλέζικη νοοτροπία μας παρουσιάζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Βασικός στόχος της ταινίας είναι, εκτός φυσικά να διασκεδάσει με τη δράση της, να μας δείξει πως μια παρέα απλών παιδιών ξαφνικά βρίσκονται μόνα τους στη δύνη ενός ρεαλιστικού πολέμου. Επίτηδες, ο εχθρός που εισβάλει στη χώρα δε συγκεκριμενοποιείται, αφού πρωταγωνιστής δεν είναι ο πόλεμος και οι μάχες, αλλά η συμπεριφορά των παιδιών μπροστά σε αυτά τα γεγονότα, και μπορώ να πω ότι τα καταφέρνει αρκετά καλά. Μέχρι ένα σημείο, αφού δεν αποφεύγονται οι αμερικανιές με τον Ελληνάρα να πετυχαίνει με την πρώτη τον προβολέα ελικοπτέρου εν πτήση, και διάφορα παρόμοια τραγελαφικά. Το πρώτο και δεύτερο act με την εισαγωγή και τη προσπάθεια επιβίωσης είναι σε γενικές γραμμές ικανοποιητικά, αλλά το τρίτο που μπαίνει μπροστά το σχέδιο αντεπίθεσης φτάνει σε γελοιότητα τις παιδικές ταινίες όπου ο ρεαλισμός πάει περίπατο και οι πιτσιρικάδες, κλέβουν ολόκληρα φορτηγά, σκοτώνουν, κάνουν σαμποτάζ και σχεδόν δε τους κυνηγάει κανείς.
Το Tomorrow, When the War Began είναι ένα αυστραλιανό blockbuster σε συσκευασία τσέπης. Αν και ο ρεαλισμός και η αθωότητα είναι αρχικά σε πολύ καλύτερα επίπεδα από τα αμερικάνικα μεγάλα αδέρφια, όταν ξεκινάει η δράση, και κυρίως η αντίδραση, ο Beattie ρίχνει τη ταινία του στο λάκκο με τα φίδια. Το περιορισμένο budget δεν του επιτρέπει να κάνει ΤΟ υπερθέαμα, και οι “απιθανότητες” δείχνουν πιο ψεύτικες από ποτέ. Όπως και να έχουν τα πράγματα, το Tomorrow ήταν η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία της Αυστραλίας τη χρονιά που μας πέρασε και έχει ήδη αρχίσει η παραγωγή του sequel, κάτι που μάλλον με ευχαριστεί αφού σε γενικές γραμμές πέρασα ένα ευχάριστο (κάτι λιγότερο από) 2ωρο και θα ήθελα να δω τη συνέχεια της ιστορίας.
5,5/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου