Νικητές και απολογισμός 64ου Φεστιβάλ των Καννών

Νικητές:

Χρυσός Φοίνικας: The Tree of Life (Terrence Mallick)

Μεγάλο Βραβείο: Once Upon a Time in Anatolia (Nuri Bilge Ceylan), The Kid with a Bike (Jean-Pierre και Luc Dardenne)

Βραβείο Επιτροπής: Polisse (Maïwenn Le Besco)

Βραβείο Σκηνοθεσίας: Nicolas Winding Refn για το Drive

Βραβείο Σεναρίου: Joseph Cedar (Footnote)

Βραβείο Ανδρικού ρόλου: Jean Dujardin (The Artist)

Βραβείο Γυναικείου ρόλου: Kirsten Dunst (Melancholia)

 

Απολογισμός:

Το 64ο φεστιβάλ των Καννών ανήκει και επίσημα στο παρελθόν με μεγάλο νικητή το αρχικό φαβορί, The Tree of Life του Terrence Mallick. Με λιγότερα φώτα πάνω του λόγω της απουσίας, πλην των Πειρατών της Καραϊβικής, κάποιου τεράστιου blockbuster που θα έκανε πρεμιέρα και θα είχε και τις ανάλογες παρουσίες, αλλά με πολλές ταινίες, άλλες αναμενόμενες και άλλες λιγότερο, που τράβηξαν τα βλέμματα και κέρδισαν τις εντυπώσεις.

Πριν αρχίσουμε την αναφορά μας στις προβολές και τους νικητές, αξίζει να αναφέρουμε ότι πρόεδρος της κριτικής επιτροπής ήταν ο Robert De Niro με μέλη τους σκηνοθέτες Olivier Assayas, Mahamat-Saleh Haroun, Johnnie Tο και τους ηθοποιούς Jude Law, Uma Thurman, Linn Ullmann και τους παραγωγούς Martina Gusman και Nansun Shi.

Η πρώτη μέρα, εκτός των καθιερωμένων εκδηλώσεων προς τιμήν των προσκαλεσμένων, το φεστιβάλ άνοιξε με την προβολή της νέας ταινίας του Woody Allen, Midnight In Paris, που κέρδισε αρκετά καλές κριτικές, ειδικά σε σχέση με τη πορεία του τα τελευταία χρόνια και πολλοί την χαρακτήρισαν ως την αναγέννηση του ιδιόρρυθμου δημιουργού.

Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με την τίμηση του Τυνήσιου σκηνοθέτη Nouri Bouzid με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής από το Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού και τη βράβευση του Bernardo Bertolucci με το Τιμητικό Φοίνικα. Το πρόγραμμα των προβολών ξεκίνησε δυνατά με το προκλητικό Sleeping Beauty της Julia Leigh που όμως δε κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις, τη νέα ταινία της Tilda Swinton, We Need to Talk About Kevin, το απογοητευτικό βραζιλιάνικο Trabalhar Cansa αλλά ολοκληρώθηκε με ένα από τους μεγαλύτερους τίτλους του φεστιβάλ, το Restless του Gus Van Sant που μάγεψε τη πλειοψηφία των θεατών.

Η τρίτη μέρα προβλήθηκαν, μεταξύ άλλων, το Αυστραλιανό Toomelah, το αυτό-ντοκιμαντέρ Arirang που σηματοδότησε και την επιστροφή μετά από τρία χρόνια του Ki-duk Kim, το Γαλλικό δράμα Polisse της, μέχρι προσφάτως, ηθοποιού Maïwenn Le Besco το οποίο κέρδισε και το ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής, το Δανέζικο Labrador της Frederikke Aspöck, τη περιπέτεια πολεμικών τεχνών Wu Xia του Peter Chan και το Μεξικάνικο Miss Bala. Κορωνίδα της ημέρας ήταν η νέα ταινία του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα για τη ταινία The Son's Room, Nanni Moretti. Η σάτιρα We Have a Pope προκάλεσε με το θρησκευτικό του θέμα (τη σχέση ενός νεοεκλεγέντα Πάπα με τον ψυχοθεραπευτή του) κέρδισε το κοινό και έβαλε μια πρόωρη υποψηφιότητα για το Χρυσό Φοίνικα.

Σάββατο 14 Μαΐου, και το φεστιβάλ φτάνει αισίως στην τέταρτή του μέρα με πιο αξιοσημείωτο γεγονός την προβολή, εκτός διαγωνιστικού φυσικά, της τέταρτης ταινίας των Πειρατών της Καραϊβικής. Ο παραγωγός άλλαξε, ο σκηνοθέτης άλλαξε, Knightley και Bloom αποχώρησαν, το budget μειώθηκε κατά πολύ με τη ψευτοδικαιολογία της έναρξης μιας νέας τριλογίας, και το μόνο που έμεινε ίδιο είναι η μασκότ της σειράς Jack Sparrow. Τα σχόλια που έλαβε, μάλλον υποτονικά, για να μη πω απογοητευτικά. Οι βραβεύσεις συνεχίζονται τιμώντας τον πρόεδρο των κριτών Robert DeNiro και τη 10^η επέτειο του Tribeca Film Festival, ενός φεστιβάλ που ο ίδιος δημιούργησε και τνo Emir Kusturica με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. Όσο για τις προβολές τις ημέρας, αυτές πέρασαν μάλλον αδιάφορες με τα Bonsái του Cristián Jiménez, το Ιρανικό Bé omid é didar του Mohammad Rasoulof ο οποίος δε μπορούσε να βρεθεί στις Κάννες λόγω των ανάλογων προβλημάτων με τον συμπατριώτη του Jafar Panahi, το Michael του Markus Schleinzer, casting director του Mikael Haneke που μας διηγείται την ομηρία ενός 10χρονου αγοριού από έναν παιδόφιλο και το πολεμικό δράμα The Army of Crime του Robert Guédiguian. Μοναδική εξαίρεση η Ισραηλινή κωμωδία του Joseph Cedar, Footnote που κέρδισε τελικά και το βραβείο καλύτερου σεναρίου.

Η πέμπτη μέρα ξεκίνησε με ακόμα μία βράβευση, αυτή τη φορά της Faye Dunaway η οποία και παρέλαβε το μεταλλείο των Γραμμάτων και των Τεχνών, η ιστορική φωτογραφία της οποίας στολίζει και την φετινή αφίσα του φεστιβάλ. Οι προβολές της ημέρας περιελάμβαναν τη βουβή τρισδιάστατη ταινία The Artist του Michel Hazanavicius, η οποία καταχειροκροτήθηκε με τον πρωταγωνιστή της Jean Dujardin να κερδίζει το βραβείο καλύτερου ηθοποιού, το θρίλερ Martha Marcy May Marlene του Sean Durkin με την τρίτη αδερφή Olsen να δείχνει ότι έχει πολύ περισσότερο ταλέντο από τις άλλες δύο μαζί, το Γερμανικό δράμα Stopped on Track του Andreas Dresen, και τέλος τη νέα ταινία των αδερφών Dardenne, Le Gamin au Vélo που τελικά πήρε και το…μισό Μεγάλο Βραβείο του φεστιβάλ.

Βρισκόμαστε στα μισά του φεστιβάλ και είναι η μέρα της, ίσως πιο αναμενόμενης ταινίας του φεστιβάλ, το Tree of Life, η νέα ταινία του αγαπημένου σκηνοθέτη των κριτικών Terrence Mallick. Η μυστηριώδης ταινία, για την οποία ουσιαστικά ξέρουμε ελάχιστα και επιπλέον, δόθηκε η εντολή να μη υπάρξουν λεπτομερείς περιγραφές στις κριτικές των παρευρισκομένων μέχρι τη κανονική προβολή της στις αίθουσες, εντυπωσίασε σχεδόν τους πάντες. Έχοντας και τον «κοντοχωριανό» DeNiro ως πρόεδρο της επιτροπής, ο Χρυσός Φοίνικας ήταν ήδη στα χέρια του Mallick, όπως τελικά έγινε. Στις υπόλοιπες προβολές, η Nadine Labaki παρουσίασε τη δεύτερη ταινία της μετά το Caramel, το δραματικό μιούζικαλ Where Do We Go Now?, o Bertrand Bonello απογοήτευσε με το L'Apollonide και Bruno Dumont άφησε τους πάντες αδιάφορους με το Hors Satan.

Έβδομη μέρα και μπορεί να μην είναι η μέρα της ξεκούρασης, αλλά σίγουρα οι ταινίες που προβλήθηκαν δε προκάλεσαν και κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η προβολή ενός αφιερώματος στον Jean-Paul Belmondo, το πολυσυζητημένο αλλά για εντελώς λάθος λόγους, The Beaver της Jodie Foster με πρωταγωνιστή τον φίλο της και παραπαίων Mel Gibson και η νέα ταινία του Aki Kaurismäki, Le Havre ήταν τα μόνα γεγονότα της ημέρα που είχαν ένα πιο έντονο κινηματογραφικό ενδιαφέρον. Το Γαλλικό Pater του Alain Cavalier και το animated Tatsumi του Eric Khoo ήταν οι μόνες ενδιαφέρουσες προβολές της υπόλοιπης ημέρας.

Και ερχόμαστε στην πιο…κίτρινη μέρα του φεστιβάλ, όταν κατά τη διάρκεια των προβλεπόμενων συνεντεύξεων τύπου, ο Δανός σκηνοθέτης Lars Von Trier, μεταξύ σοβαρού και αστείου χαρακτηρίζει τον εαυτό του ναζί. Τα επακόλουθα είναι λίγο πολύ γνωστά, ο σκηνοθέτης λίγο αργότερα προσπαθεί να ανασκευάσει τις δηλώσεις του αλλά είναι πλέον αργά και επίσημα χαρακτηρίζεται persona non grata ουσιαστικά «τρυγώντας πόρτα» από το φεστιβάλ που τον ανέδειξε. Όμως η ταινία του Melancholia, ένα αποκαλυπτικό δράμα προβάλλεται κανονικά και παραμένει στο διαγωνιστικό του φεστιβάλ, κερδίζοντας εξαιρετικές κριτικές και το βραβείο γυναικείας ερμηνείας για την πρωταγωνίστρια Kirsten Dunst. Την ίδια μέρα προβλήθηκε το La Conquête, μια βιογραφική ταινία της πολιτικής πορείας του Nicolas Sarkozyη οποία καταφέρνει το ακατόρθωτο. Ενώ σκοπός της ήταν να κριτικάρει σε σημείο σάτιρας τον Γάλλο πρόεδρο, η ταινία ήταν τόσο μέτρια που τον έκανε να μοιάζει σχεδόν αγαπητός. Από τις υπόλοιπες προβολές ξεχώρισε η επιστροφή του Hong-jin Na, που μετά το Chaser του 2008, παρέδωσε άλλο ένα εξαιρετικό αστυνομικό θρίλερ, το The Yellow Sea.

Με τα «απόνερα» του σκανδάλου Von Trier ακόμα να απασχολούν τους περισσότερους, η 9^η ημέρα του φεστιβάλ είχε αρκετά σημαντικές ταινίες στο πρόγραμμά της. Δυο μεγάλοι σκηνοθέτες παρουσιάζουν τις νέες τους δημιουργίες, ο Pedro Almodóvar αλλάζει λίγο το σύνηθες ύφος του και με το τολμηρό θρίλερ The Skin I Live In κάνει τον Antonio Banderas έναν πλαστικό χειρουργό που εκδικείται το βιασμό της κόρης του, ενώ ο Takashi Miike γυρίζει το τρισδιάστατο remake της κλασικής ταινίας Harakiri του Masaki Kobayashi. Και οι δύο ταινίες εντυπωσιάζουν αλλά τελικά αγνοούνται από τα βραβεία. Το Ichimei είναι η πρώτη τρισδιάστατη ταινία που προβάλλεται ποτέ στο φεστιβάλ. Στις υπόλοιπες προβολές έχουμε το ασπρόμαυρο The Day He Arrives του Sang-soo Hong, το L'exercice de l'État του Pierre Schöller και το Αιγυπτιακό Ant Scream, μια κομεντί για την έναρξη της Αιγυπτιακής επανάστασης.

Προτελευταία μέρα του φεστιβάλ και είναι από τις ελάχιστες φορές που οι Κάννες περιμένουν με τόση περιέργεια μια περιπέτεια δράσης. Η νέα ταινία του Nicolas Winding Refn (Pusher, Bronson) Drive έχει τον ταλαντούχο Ryan Gosling στο ρόλο ενός κασκαντέρ που μετά από μια αποτυχημένη ληστεία ανακαλύπτει ότι υπάρχει συμβόλαιο θανάτου στο όνομά του. Με τους Carey Mulligan, Christina Hendricks, Albert Brooks, Ron Perlman και Bryan Cranston, το Drive όχι μόνο ικανοποιεί αλλά τελικά κερδίζει και το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, θέτοντάς το στα πιο αναμενόμενα Hollywoodιανά blockbuster του φθινοπώρου. Στον αντίποδα, η έτερη μεγάλη ταινία της ημέρας, το This Must Be the Place του Paolo Sorrentino με τον Sean Penn στο ρόλο ενός πρώην punk rocker που ψάχνει να βρει τον Ναζί δολοφόνο του πατέρα του, μάλλον απογοητεύει.

Σάββατο 21 Μαίου και οι προβολές του 64^ου φεστιβάλ των Καννών ολοκληρώνονται με το Once Upon a Time in Anatolia του Nuri Bilge Ceylan και το Les bien-aimés (Beloved) του Christophe Honoré και τη μεγάλη πρωταγωνίστρια Catherine Deneuve που χαρακτηρίζεται γλυκόπικρο αλλά και ρηχό. Οι τελευταίες συνεντεύξεις, οι τελευταίες επαναπροβολές κλασσικών ταινιών και όλοι περιμένουν τα αυριανά τελικά αποτελέσματα. Πριν τη Κυριακή όμως, απονέμονται τα βραβεία Un Certain Regard που σκοπό έχουν να προωθήσουν ταλαντούχους δημιουργούς από όλο τον κόσμο. Το Prix Un Certain Regard μοιράζονται το Arirang του Kim Ki-duk και το Stopped on Track του Andreas Dresen, ενώ το Prix Spécial du Jury πάει στο Elena του Andrey Zvyagintsev.

Το φεστιβάλ έκλεισε τις πύλες του τη Κυριακή, με μια «γκλαμουράτη» τελετή ανακοίνωσης των νικητών και όλοι πια περιμένουν το 2012.

Καλές προβολές.