The Experiment review

Μια διαολεμένη τύχη έφερε στα χέρια μου μόλις πριν λίγους μήνες, και για πρώτη φορά, το Das Experiment, τη γερμανική πρωτότυπη ταινία πάνω στην οποία βασίστηκε το αμερικάνικο remake, με τον…εμπνευσμένο τίτλο The Experiment. Βασισμένο στο βιβλίο του Mario Giordano, Black Box, και το οποίο ήταν με τη σειρά του εμπνευσμένο από το γνωστό Stanford prison experiment που συνέβη το 1971 στο ομώνυμο αμερικάνικο πανεπιστήμιο.

Ο Travis είναι ένας ακτιβιστής που μόλις απολύθηκε και ψάχνει το νόημα και μια πορεία για τη ζωή του. Ώσπου γνωρίζει την Bay, το άλλο του μισό που όμως για κακή του τύχη φεύγει σε λίγες μέρες για Ινδία. Μια αγγελία για ένα ψυχολογικό πείραμα διάρκειας δύο εβδομάδων με ένα τεράστιο οικονομικό αντίτιμο μοιάζει ιδανική λύση ώστε να βρει τα χρήματα και να ακολουθήσει τη καλή του. Το πείραμα προϋποθέτει 26 αγνώστους να κλειστούν σε μία φυλακή, χωρισμένοι σε φυλακισμένους και φύλακες, και να συμπεριφερθούν ανάλογα γιατί αλλιώς το πείραμα δεν θα έχει τα σωστά αποτελέσματα και κανείς τους δε θα πάρει δραχμή. Πολύ γρήγορα, εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες βγαίνουν στην επιφάνεια. Άλλοι προσπαθούν απλά να ακολουθήσουν της οδηγίες για να πάρουν τα λεφτά αλλά σε άλλους βγαίνουν στην επιφάνεια τα καταπιεσμένα ένστικτα με βίαια αποτελέσματα.

Πρέπει να ομολογήσω ότι σε σχέση με τα όσα διθυραμβικά είχα ακούσει για το Das Experiment, σε μεγάλο βαθμό με απογοήτευσε και κυρίως σε τομείς όπου πίστευα ότι ένα αμερικάνικο remake θα μπορούσε να τα πάει κάπως καλύτερα όπως ο πολύ αργός ρυθμός. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Paul Scheuring όμως, άλλαξε πολλά περισσότερα από ένα πιο σφιχτό μοντάζ. Ο Travis δεν είναι πια ένας δημοσιογράφος που ψάχνει το ρεπορτάζ-κελεπούρι και φροντίζει να προκαλεί ανάλογα για το αποκτήσει αλλά ένας «ανθρωπάκος» που ψάχνει τα λεφτά για να φύγει με την καλή του στην Ινδία, και αυτή η αλλαγή τον κάνει εντόνως πιο αδιάφορο προς το θεατή.

Μια ακόμα μεγάλη αλλαγή είναι η ουσιαστική μεταφορά του κεντρικού στοιχείου της ταινίας. Μπορεί η γερμανική ταινία να τραβούσε πολύ σε διάρκεια αλλά κατάφερνε να σε ρίξει στο σχεδόν διεστραμμένο κόσμο του πειράματος δημιουργώντας μια κλειστοφοβική και απόλυτα πειστική ατμόσφαιρα τρομοκρατίας. Αντίθετα, ο Scheuring έχει ρίξει το ενδιαφέρον του στις μικροπροσωπικές σχέσεις, ενισχύοντας το σεναριακό υπόβαθρο των χαρακτήρων. Αυτό που καταφέρνει είναι να δώσει στον Barris, τον αρχιφύλακα μια ικανοποιητική δικαιολογία για τη συμπεριφορά του αλλά την ίδια στιγμή να χάνει εντελώς τη προσοχή του από το πείραμα αυτό καθ’ αυτό. Ξεχάστε την υποβλητική ατμόσφαιρα, στο Experiment όλα κινούνται με Χολιγουντιανούς ρυθμούς και πρέπει μόνοι σας να προσπαθήσετε να πιστέψετε στο πείραμα αφού ο σκηνοθέτης σας αγνοεί επιδεικτικά.

Με μόνο διασωθή τον Adrien Brody, και παρά τις ελπίδες μου, το Experiment πέφτει στη μαύρη κατηγορία των βιντεοταινιών. Θέλοντας να διορθώσει τα κακώς κείμενα του πρωτότυπου Γερμανικού, κατέστρεψε σε μεγάλο βαθμό μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, δημιουργώντας μια pop corn ταινία που θα ξεχάσετε πριν καν προλάβετε να βγείτε από την αίθουσα.

4/10