Venice International Film Festival 2011: Συνοψη, βραβεία και φωτογραφίες

Mostra Internazionale d'Arte Cinematografica, το αρχαιότερο κινηματογραφικό φεστιβάλ του πλανήτη, και σίγουρα ένα από τα σημαντικότερα. Η φετινή 68^η επέτειος, αντίθετα με την προ λίγων μηνών, διοργάνωση των Καννών, είναι στο επίκεντρο της επικαιρότητας με πολλές σε αριθμό και (πιθανότατα) σημαντικές ποιοτικά ταινίες.

Η πρώτη είδηση του φεστιβάλ όμως ήρθε πριν καν αυτό ανοίξει τις πύλες του, αφού αναμορφωτής του, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Marco Mueller που τα τελευταία οκτώ χρόνια το έχει φέρει στη κορυφή του είδους, αποσύρεται από τη θέση του και μένει να δούμε ποιος θα αναλάβει να αντικαταστήσει το μεγάλο καλλιτεχνικό του έργο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Mueller θα αποχωρήσει «με στυλ» με 65 σημαντικές ταινίες να προβάλλονται στη διάρκεια του φεστιβάλ.

Πριν ξεκινήσουμε αξίζει να αναφερθούμε στη κριτική επιτροπή, που ως πρόεδρό της έχει τον Darren Aronofsky, νικητή του Χρυσού Λέοντα το 2008 με το The Wrestler. Μαζί του η Φιλανδή σκηνοθέτις Eija-Liisa Ahtila, ο βρετανός μουσικός David Byrne, ιδρυτής του συγκροτήματος Talking Heads, ο γνωστός βρετανός σκηνοθέτης Todd Haynes, νικητής του Ειδικού βραβείου κριτικής επιτροπής το 2007 για το I’m not There, ο ιταλός σκηνοθέτης Mario Martone, η ιταλίδα ηθοποιός Alba Rohrwacher, νικήτρια του Pasinetti Award, για τη περσινή της ταινία The Solitude of Prime Numbers και ο γάλλος σεναριογράφος και σκηνοθέτης André Téchiné.

Η αυλαία άνοιξε την 31^η Αυγούστου με τη προβολή του The Ides of March, της νέας ταινίας του George Clooney, ένα πολιτικό θρίλερ που αν και ικανοποίησε, δεν ενθουσίασε.

Το κυρίως πιάτο των προβολών ξεκίνησε από τη πρώτη Σεπτεμβρίου με τη προβολή της νέας ταινίας του Roman Polanski, Carnage. Η κλειστοφοβική οικογενειακή δραματική κομεντί, σίγουρα δεν είναι το πιο χαρακτηριστικό έργο του σκηνοθέτη αλλά, κατά γενική ομολογία είναι από τα καλύτερά του, αξιοποιώντας τους 4 τοίχους ενός σπιτιού και δύο ζευγαριών κλεισμένα σε αυτούς, συζητώντας για τα προβλήματα των γιων τους. Είναι αυτονόητο ότι ο σκηνοθέτης, για τους γνωστούς λόγους δε μπόρεσε να παρευρεθεί στη πρεμιέρα. Η δεύτερη «σημαντική» προβολή της ημέρας ήταν το W.E., το ρομαντικό δράμα εποχής σε σκηνοθεσία…Madonna! Η ταινία χαρακτηρίστηκε κακέκτυπο του A Single Man, δηλαδή με υπερβολική προσοχή στο στυλιζάρισμα, στη λεπτομέρεια αλλά πλήρης απουσία ψυχής. Στις υπόλοιπες προβολές της ημέρας, είχαμε το γαλλικό κοινωνικό δράμα Toutes nos Εnvies, η Ταϊβανέζικη ιστορική περιπέτεια Warriors of the Rainbow και το γαλλοκαναδικό δράμα Café de flore με την Vanessa Paradis.

Το μεγαλύτερο event της τρίτης μέρας ήταν η προβολή του A Dangerous Method, της νέας ταινίας του David Cronenberg, ένα δραματικό θρίλερ εποχής με τους Michael Fassbender και Viggo Mortensen στους ρόλους των Carl Jung και Sigmund Freud και στη «περίεργη» φιλία τους που θα έφερνε την γέννηση της ψυχιατρικής επιστήμης. Η ταινία δέχτηκε, σχεδόν από το σύνολο των κριτικών, αποθεωτικές κριτικές και όλοι μιλούσαν για ένα μεγάλο υποψήφιο για κάποιο από τα μεγάλα βραβεία του φεστιβάλ. Η προβολή της μίνι σειράς του Todd Haynes, Mildred Pierce με τους Kate Winslet, Guy Pearce και Evan Rachel Wood (εκτός διαγωνιστικού), αν και δεν εντυπωσίασε, ήταν σίγουρα μια εξαιρετικής ποιότητας σειρά, που συνεχίζει τη «παράδοση» του Carlos και τη κινηματογραφοποίηση των τηλεοπτικών σειρών.

Οι επόμενες τρεις μέρες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως το ζενίθ του φεστιβάλ, με τη προβολή του Contagion, της νέας ταινίας του Steven Soderberg που αν και άρεσε, υπήρχαν μουρμούρες για το αναξιοποίητο cast και του Shame του Steve McQueen (Hunger) με τον Michael Fassbender και πάλι να συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη που τον έκανε διάσημο και να αφήνει όλους με το στόμα ανοιχτό. Μια ακόμα σημαντική ταινία ήταν το Tinker, Tailor, Soldier, Spy, η νέα ταινία του  Tomas Alfredson που ενθουσίασε (κυρίως) τους κριτικούς αν και δεν είναι σε καμιά περίπτωση η τυπική κατασκοπική ταινία με την ερμηνεία του Gary Oldman να χαρακτηρίζεται εξωπραγματική. Όμως το μεγάλο μας ενδιαφέρον ήταν οι Άλπεις, η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου που μας υποσχόταν ακόμα πιο περίεργες και διεστραμμένες καταστάσεις. Τελικά η ταινία άρεσε στη πλειοψηφία των παρευρισκομένων αλλά όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε όχι τόσο όσο ο Κυνόδοντας, αλλά με τον σκηνοθέτη να δέχεται διθυραμβικά σχόλια για την εξέλιξή του. Στις υπόλοιπες προβολές είχαμε το Un été Brûlant, ένα αισθηματικό δράμα με τη Monica Bellucci που δεν ενθουσίασε, η κινέζικη περιπέτεια φαντασίας The Sorcerer and the White Snake, το γιαπωνέζικο Cut του Ιρανού Amir Naderi, το La folie Almayer της Chantal Akerman, το Sal ένα δράμα σκηνοθετημένο από τον James Franco που απογοήτευσε, τη νέα ταινία των Vincent Paronnaud-  Marjane Satrapi, συνεργατών και στο Persepolis, στο live action δράμα Poulet aux Prunes και το Summer Games του Rolando Colla. Τέλος, προβλήθηκε και η νέα ταινία του Al Pacino, Wilde Salome ένα δραματοποιημένο ντοκυμαντέρ για τις προετοιμασίες του θεατρικού Salome.

Το φεστιβάλ πλησιάζει προς το τέλος του, όμως οι ταινίες που μένουν να προβληθούν δεν είναι λίγες, ούτε ασήμαντες. Η Andrea Arnold παρουσίασε τη δικιά της πανέμορφη έκδοση του κλασσικού αριστουργήματος της Emily Brontë, Ανεμοδαρμένα Ύψη, η ίσως μεγαλύτερη έκπληξη, το αστυνομικό δράμα Sea of People (Ren Shan Ren Hai)  του Cai Shangjun που ενθουσίασε, το θρίλερ The Invader του Βέλγου Nicolas Provost, αλλά και το απογοητευτικό The Moth Diaries, της Mary Harron με τις νεαρές σταρλετίτσες Lily Cole και Sarah Bolger. Όμως οι σημαντικές ταινίες ακόμα δε τέλειωσαν με τη νέα ταινία του William Friedkin, Killer Joe, το πολυαναμενόμενο Texas Killing Field που όμως δεν ικανοποίησε, ενώ τέλος είχαμε και το Faust, τη γνωστή ιστορία του Goethe μέσα από το βλέμμα του Alexander Sokurov να κερδίζει το τελικό χειροκρότημα.

Το 68^ο διεθνές φεστιβάλ Βενετίας φτάνει στο τέλος του και το μόνο που μένει είναι η ανακοίνωση των νικητών.

Arrivederci all'anno prossimo…

---

Όλοι φαντάζομαι πια γνωρίζετε για τη μεγάλη επιτυχία των Άλπεων, και του βραβείου καλύτερου σεναρίου που κέρδισε στο φεστιβάλ της Βενετίας, όπως πάμε να δούμε αναλυτικά όλα τα βραβεία.

Χρυσό Λιοντάρι: «Faust» του Aleksandr Sokurov.

Βραβείο της Επιτροπής: «Terraferma»» του Emanuele Crialese

Βραβείο Σκηνοθεσίας: Cai Shangjun, «Ren Shan Ren Hai»

Βραβείο Ανδρικού Ρόλου: Michael Fassbender, «Shame» του Steve McQueen

Βραβείο Γυναικείου Ρόλου: Deannie Yip, «Tao Jie» της Ann Hui

Βραβείο Σενάριου: «Αλπεις», σε σενάριο Γιώργου Λάνθιμου, Ευθύμη Φιλίππου.

Βραβείο Φωτογραφίας: Robbie Ryan, «Wuthering Heights» της Andrea Arnold

Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενων Ηθοποιών: Shôta Sometani και Fumi Nikaidô, «Himizu» του Σίον Σόνο

Bραβείο Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI): «Shame» του Steve McQueen

Queer Χρυσό Λιοντάρι: «Wilde Salome» του Al Pacino

Leoncino: «Carnage» του Roman Polanski

Αλλά επειδή ένα φεστιβάλ, δε μπορεί να είναι μόνο λέξεις αλλά και εικόνες, δείτε μερικές από τις σημαντικότερες φωτογραφίες από το φεστιβάλ...