Η περσινή τεράστια παγκόσμια επιτυχία του Κυνόδοντα άνοιξε το δρόμο σε δημιουργούς να βαδίσουν στα μονοπάτια του Λάνθιμου. Η σκηνοθέτης Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, δεν είναι βέβαια κάποια πρωτοεμφανιζόμενη (έστω και αν αυτή είναι μόλις η δεύτερη ταινία της), αφού έχει συμμετάσχει στη παραγωγή αρκετών ταινιών, αλλά εδώ είναι παραπάνω από εμφανές ότι πήρε το ύφος του Κυνόδοντα και προσπάθησε να το απλοποιήσει.
Η Μαρίνα είναι μια 23χρονη κοπέλα, αποκομμένη από τον κόσμο, που ζει με τον ετοιμοθάνατο πατέρα της σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη. Δεν έχει καμία σχέση με άλλους ανθρώπους αφού σεξουαλικά την απωθούν και τα δύο φύλα. Η μόνη της παρέα είναι η σεξουαλικά απελευθερωμένη Μπέλα, μέχρι που ένας άνδρας έρχεται που την ελκύει. Η άχαρη σχέση με τον άγνωστο άνδρα, και η αναμονή του αναπόφευκτου θανάτου του πατέρα μπαίνουν στο στόχαστρο της σκηνοθέτιδας.
Αν σας φάνηκε ο Κυνόδοντας, περίεργος και υπερβολικά κουλτουριάρικος για τα γούστα σας, δεν υπάρχει νόημα να δώσετε σημασία στο Attenberg αφού το μόνο που κάνει είναι να παίρνει αυτά τα στοιχεία και να τα κάνει κυρίαρχα στη ταινία. Ουσιαστικά ταινία χωρίς ιστορία, μόνο με ψήγματα ανθρωπολογίας και πολλές, πολλές, μα πάρα πολλές αλληγορίες. Αλληγορικοί χοροί, αλληγορικό σεξ, αλληγορικά μαϊμουδίσματα, μέχρι και αλληγορικός θάνατος. Όλα τα παραπάνω, υποτίθεται ότι αποτελούν κοινωνικά σχόλια της κοινωνίας μας. Αν τα είδατε κάπου αυτά τα σχόλια στη ταινία, παρακαλώ ΜΗ μου τα πείτε γιατί πραγματικά ήταν τόσο κουραστική, βαρετή και ανούσια που δε θέλω ούτε να τη θυμάμαι.
Το Attenberg ΔΕΝ είναι Κυνόδοντας. Δεν έχει σκληρό χιούμορ, δεν έχει αξέχαστες σκηνές, δεν έχει εντυπωσιακή φωτογραφία και κυρίως δεν έχει καν σενάριο. Μακριάαααα….
1,5/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου