Red Riding Hood [Η Κοκκινοσκουφίτσα] review

Δεν υπάρχει τρόπος να ασχοληθείς με το τη νέα ταινία της Catherine Hardwicke χωρίς να αναφέρεις το Twilight, και δυστυχώς όχι μόνο λόγω της προηγούμενης εμπειρίας της σκηνοθέτιδας. Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα franchises ξεκίνησαν από τα χέρια της, κάτι που την κατέστησε σχεδόν διαβόητη. Θα μπορέσει να αποκαταστήσει τη φήμη της με κάτι τόσο παρόμοιο ή θα πέσει ακόμα πιο βαθειά στο λάκκο των teen-adult romance horrors;

Φαντάζομαι είναι γνωστό ότι η ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας μπορεί να ξεκίνησε ως ένα παιδικό λαϊκό παραμύθι αλλά στη πορεία των αιώνων γνώρισε αρκετές “μεταλλάξεις”, μεταξύ των οποίων και από τους γνωστούς αδερφού Grimm. Ο σεναριογράφος David Johnson (Orphan) πήρε αυτή τη, λίγο πιο σκοτεινή, εκδοχή και δημιούργησε ή μάλλον προσπάθησε να την μετατρέψει σε ένα…ρομαντικό θρίλερ. Σύμφωνα με το σενάριο, βρισκόμαστε κάπου στο 1300 σε ένα μικρό χωριό. Η Valerie είναι κόρη ενός φτωχού ξυλοκόπου. Ο γάμος με τον Henry, γιο πλούσιου σιδηρουργός μπορεί να έχει συμφωνηθεί αλλά αυτή αγαπάει τον μυστηριώδη Peter. Τη μέρα που Valerie και Peter αποφασίζουν να το σκάσουν, το τέρας της περιοχής, ο φοβερός Λύκος, σκοτώνει την αδερφή της, σπάζοντας την άγραφη συμφωνία να μη σκοτώνει ανθρώπους και αυτοί να θυσιάζουν κάποια ζώα τους. Ένα ανελέητο κυνήγι ξεκινάει για να βρεθεί και να σκοτωθεί ο λύκος. Ο ιερέας καλεί για βοήθεια τον πάτερ Solomon, έναν γνωστό κυνηγό μαγισσών και τεράτων που με μανία εισβάλει στις ζωές των κατοίκων για να βρει στοιχεία για τον λύκο και να τον σκοτώσει.

Υπέροχα χιονισμένα τοπία, εντυπωσιακή μακάβρια σκηνοθεσία και ένα παραμύθι όπως δεν το έχετε ξαναδεί…θα ήταν τα λόγια μου αν ήμουν ο παραγωγός και ήθελα να διαφημίσω την ταινία μου. Μπορεί τα αφ’ υψηλού πλάνα των χιονισμένων δέντρων να υπάρχουν αλλά τα έχουμε ξαναδεί αμέτρητες φορές. Μπορεί η σκηνοθεσία να προσπαθεί με κάθε τρόπο να δημιουργήσει μια, όχι τόσο σκοτεινή αλλά ζοφερή ατμόσφαιρά, αλλά δε τα καταφέρνει εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Και όλα αυτά γιατί το Red Riding Hood δεν είναι μια blood-red έκδοση του παραμυθιού αλλά μια teen-adult ερωτικό τρίγωνο που κύριο στόχο έχει να…ερεθίσει τα “αθώα” 14χρονα κοράσια, με έναν λυκάνθρωπο βγαλμένο απ’ το Underworld να μοιάζει πραγματικά παράωρος. Πλημυρισμένο από love story κλισέ, η μόνη ελπίδα που το μένει είναι να παίξει με το…ποιος είναι ο λύκος. Εν μέρη αυτό το καταφέρνει αφού προσωπικά ήταν ο μόνος λόγος που κατάφερα να τη δω μέχρι τέλος, χωρίς να καταφέρω να μαντέψω τον “ένοχο” αλλά ακόμα και σε αυτό το σημείο το παρακάνει αφού τα στοιχεία που προσπαθούν να μας υποδείξουν τον κάθε έναν ύποπτο ως λύκο πέφτουν σύννεφο σε σημείο απλά αποπροσανατολισμού και όχι “συλλογής στοιχείων”.

Όπως διάβασα κάπου, το Red Riding Hood δεν είναι τίποτα παραπάνω από placebo για τους Twilight fans. Έχει ενοχλητικά παρόμοια ιστορία, πανομοιότυπη σκηνοθεσία, χειρότερο σενάριο και ακόμα χειρότερες ερμηνείες αφού οι βασικοί πρωταγωνιστές Amanda Seyfried και Gary Oldman είναι, ο καθένας με τον τρόπο του, κακοί έως ενοχλητικοί. Αν λατρεύετε το Twilight και δε μπορείτε να περιμένετε μέχρι το Breaking Dawn, δείτε το Red Riding Hood και δε θα το μετανιώσετε. Οι υπόλοιποι μείνετε όσο το δυνατόν πιο μακριά…

3,5/10