Outcast review

Η σταθερά καθοδική πορεία των Αμερικάνικων θρίλερ, κάνει το κοινό να ψάξει αλλού για ένα καλό τρόμαγμα, με την ευρωπαϊκή αγορά να δείχνει ότι μπορεί να πάρει τα ηνία, αν δε το έχει κάνει ήδη. Το Outcast έρχεται από την Ιρλανδία, και είναι μια low-budget αλλά high-expectations ταινία μυστηρίου, σκηνοθετημένη από τον αρκετά γνωστό Colm McCarthy που έχει δημιουργήσει όνομα στο μεγάλο νησί, σκηνοθετώντας πολλά επεισόδια γνωστών τηλεοπτικών σειρών.

Δυσκολεύομαι πολύ να εξηγήσω την ιστορία της ταινία, όχι γιατί είναι τόσο μπερδεμένη αλλά γιατί έχει έναν περίεργο τρόπο εξέλιξης που οτιδήποτε και να αποκαλύψω, μπορεί να θεωρηθεί spoiler. Με λίγα λόγια, η Mary με τον γιο της Fergal, νοικιάζουν ένα σπίτι κάπου στο Εδιμβούργο. Μόνο που η Mary χαράζει μυστικιστικά σύμβολα προστασίας στους τοίχους, δεν έχει υπολογίζει όμως την όμορφη γειτόνισσα Petronella. Την ίδια ώρα, ο Cathal περνάει μια επίπονη διαδικασία αποδοχής ώστε να γίνει ο κυνηγός. Είναι η Mary μάγισσα, και από τί προσπαθεί να προφυλαχθεί; Ποιος είναι ο Cathal, ποιον κυνηγάει και γιατί; Τι είναι αυτό το τέρας που σκοτώνει τις νύχτες; Τελικά ποιος είναι ο θύτης και ποιος το θύμα;

Δε ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, αλλά το Outcast διαφημίστηκε ως ένας συνδυασμός Blair Witch Project και Twilight! Εν μέρη, δεν έχουν άδικο, αφού η μυστικιστική ατμόσφαιρα πάνω στην οποία βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά ο φόβος και το περίεργο love story μπορούν να συγκριθούν άμεσα με τις δύο ταινίες αλλά το τελικά αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που θα περίμενε ο θεατής μετά από αυτή τη δήλωση.

Χωρίς πολλές πολλές υπεκφυγές, το Outcast δεν είναι τίποτα παραπάνω από μερικές άτακτα και ανόητα συρραμμένες ιδέες τοποθετημένες στο γκρι, μουντό τοπίο του κεντρικού Εδιμβούργου. Η ιστορία δεν έχει σχεδόν κανένα νόημα γιατί απλά δε προσπαθεί να μας εξηγήσει τίποτα. Μπορεί λίγο-πολύ να απαντάει τις παραπάνω ερωτήσεις αλλά δε δίνει καμιά, ούτε τυπική δικαιολογία γιατί και πως άρχισαν όλα. Υπάρχει μυστήριο, απλά για να υπάρχει, χωρίς να περιμένεις να μάθεις τη λύση του.

Μπορεί αυτή η ατμόσφαιρα να πετυχαίνει το στόχο της αλλά σε καμιά περίπτωση δε φτάνει για μια ολοκληρωμένη ταινία και το μόνο που καταφέρνει είναι να μη γίνει τόσο βαρετό ώστε να το κλείσετε πριν περάσουν τα 90 λεπτά του.

4/10