Η Αμερικάνικη cult horror σκηνή μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα αυτόνομο genre. Ο κινηματογραφικός πουριτανισμός που κυριαρχεί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, έχει κάνει τους νέους κινηματογραφιστές να βρίσκουν διέξοδο στην πρόκληση, είτε αυτή είναι κοινωνική, σεξουαλική, αιματοβαμμένη ή απλά διασκεδαστική δίνοντάς τους το αίσθημα της επανάστασης, αντίθετα με την Ευρώπη που το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα σενάριο γραμμένο από τους φίλους σου και μια κάμερα. Σίγουρα δεν είμαι ειδικός στις cult horror ταινίες, αλλά θα προσπαθήσω θα σας την παρουσιάσω όσο πιο αντικειμενικοϋποκειμενικά γίνεται…
Το νερό της Αμερικής μολύνθηκε από κάποια άγνωστη ουσία. Τα αποτελέσματα, κωμικοτραγικά, και στοχευόμενα. Όλοι οι άντρες έγιναν βίαια μισογυνιστικά τέρατα με τεράστια πέη που κυνηγάνε να σκοτώνουν γυναίκες! Ο Phil είναι ένας “σταρχιδιστής” έφηβος που το μόνο που ασχολείται είναι με τα μαλλιά και τα γυαλιά του, χωρίς να καταλάβει τι γίνεται γύρω του. Με τη βοήθεια της Misandra, προσπαθούν να επιβιώσουν και να καταλάβουν τι γίνεται.
Όπως μπορείτε εύκολα να καταλάβετε, σκοπός της ταινίας δεν είναι ο τρόμος, αλλά η παρωδία, άλλοτε υπέρ του δέοντος εμφανή και άλλοτε υπόγεια, το άφθονο αίμα και η αντιδραστική επίδειξη τεραστίων, εν στύση, γεννητικών οργάνων που εκσπερματίζουν σαν πίδακες και αργότερα εκρήγνυνται σαν δυναμιτάκια!
Οι δημιουργοί της ταινίας Drew Bolduc και Dan Nelson προφανώς έχουν πολύ καλές γνώσεις ειδικών (και όχι φυσικά ψηφιακών λόγω μικρού budget) εφέ. Αν και όλες οι σπλατεριές παρουσιάζονται στο μέγιστα υπερτονισμένο, σε σημείο παρωδίας, βαθμό, όπως κεφάλια που σκάνε με μια απλή μπουνιά, ένα χτύπημα ή μια κλωτσιά, ανθρώπινα μέλη πετάγονται δεξιά και αριστερά, μπορεί να χαρακτηριστούν πιστευτά λόγω του καλού μοντάζ αφού, εκείνο το frame που γίνεται αντιληπτό ακόμα και στις μεγαλύτερες παραγωγές στο οποίο ο άνθρωπος αντικαθιστάται από την prop κούκλα, εδώ δεν το βλέπεις.
Χωρίς να γνωρίζω το budget, αν και προφανώς ήταν ελάχιστο αφού ουσιαστικά πρόκειται για μια ερασιτεχνική ανεξάρτητη ταινία, δυστυχώς όλο ξοδεύτηκε σε αυτά τα εφέ. Η ταινία μπορεί πιο εύκολα να χαρακτηριστεί ως ένα demo των τεχνικών γνώσεων των δημιουργών της πάνω πάνω στα ειδικά εφέ, παρά μια ολοκληρωμένη ταινία. Σενάριο, σκηνοθεσία, ρυθμός, ερμηνείες, ακόμα και το χιούμορ, είναι όλα κάτω του μετρίου, πολύ κάτω του μετρίου. Ο ερασιτεχνισμός και η έλλειψη budget δε μπορούν να δικαιολογήσουν μια ταινία που νομίζεις ότι την έκαναν δυο horny γυμνασιόπαιδα για να γελάσουν οι φίλοι τους.
Το The Taint είναι μια εξαιρετική επίδειξη ταλέντου, του πως να φτιάχνεις φτηνά αιματηρά και διασκεδαστικά εφέ, αλλά δε μπορείς να τη χαρακτηρίσεις κινηματογραφική ταινία. Αν θέλετε να χαβαλεδιάσετε με τη παρέα σας, ίσως σας διασκεδάσει αλλά πραγματικά δε μπορώ να εγγυηθώ ότι θα αντέξετε και τα 75 λεπτά της.
3/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου