Το βαρύ χαρτί της Dreamworks Animation, ο Shrek και η παρέα του επιστρέφουν για τέταρτη και τελευταία φορά, σε μια περιπέτεια που μάλλον δεν είχε λόγο ύπαρξης.
Shrek και Fiona, τα ogres που είδαμε να ερωτεύονται, να παντρεύονται, να κάνουν κουτσούβελα και να ζουν μια παραμυθένια ζωή, πίσω στο σπίτι στο βάλτο αφού φόρτωσαν το βασίλειο στον Αρθούρο. Ο Shrek από φόβητρο γίνεται ένας οικογενειάρχης που κανείς πια δε φοβάται και κανείς δε τον σέβεται. Νοσταλγεί το παρελθόν όταν τριγυρνούσε τρομάζοντας τους ανθρώπους. Έτσι βρίσκει την ευκαιρία ο κακός Rumpelstiltskin, που είχε προσπαθήσει και παλιότερα να κλέψει το βασίλειο από τον βασιλιά Harold, και τάζει στον Shrek μία μέρα όπως ακριβώς την επιθυμεί με αντάλλαγμα να πάρει εκείνος με τη σειρά του μια μέρα του Shrek. Το ogre δέχεται και όλα φυσικά πάνε στραβά. Ο Rumpelstiltskin γίνεται βασιλιάς, ο Shrek καταλαβαίνει τι έχασε και προσπαθεί να διορθώσει τη κατάσταση.
Ξεχάστε τον Ted Elliott, ξεχάστε τον Andrew Adamson και ότι ξέρατε μέχρι σήμερα. Όλοι σχεδόν οι δημιουργοί των προηγούμενων κεφαλαίων έχουν εγκαταλείψει το πλοίο και τη θέση τους έχουν πάρει φτηνοί και αποτυχημένοι συντελεστές. Αλλά όπως και να το κάνουμε, σαν τελευταίο κεφάλαιο ενός από τα σημαντικότερα animation franchises, περιμέναμε κάτι ιδιαίτερο. Ξεχάστε την pop παρωδία των πρώτων δύο κεφαλαίων, ξεχάστε ακόμα και την μέτρια αλλά αστεία ιστορία του τρίτου γιατί εδώ έχουμε μια βιντεοταινία γεμάτη με ηθικά διδάγματα για τους μικρούς θεατές. Όλη η ταινία μπορεί να συγκεντρωθεί στο δίδαγμα του “εκτιμάς αυτά που έχει αφού τα χάσεις”.
Το πανέξυπνο lol χιούμορ κάνει την εμφάνισή του με το σταγονόμετρο ενώ οι χαρακτήρες με αποκορύφωμα τον Shrek και τη Fiona έχουν γίνει πιο βαρετοί από ποτέ. Όσο για την νέα προσθήκη του Rumpelstiltskin, αυτή μοιάζει με πρόσληψη στο ελληνικό δημόσιο, αφού εκτός από παντελώς ανόητος σαν χαρακτήρας, τη φωνή του παίρνει από κάποιον Walt Dohrn, που εντελώς κατά τύχη είναι και ο άνθρωπος πίσω από τη κεντρική ιστορία της ταινίας.
Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι πραγματικά τραγικό αφού σε μια ταινία χωρίς ιστορία, προσπαθεί να μας διηγηθεί τη προϊστορία του τίποτα. Ευτυχώς γύρω στα μέσα, αρχίζει να αποκτάει λίγο ρυθμό, εμφανίζονται και οι πιο αστείοι χαρακτήρες του Donkey και Puss in Boots και προσφέρει στο θεατή μια υποτυπώδη διασκέδαση, πάντα σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες.
Από βαρύ πυροβολικό, ο Shrek κατέληξε βιντεοταινία. Η Dreamworks τον ξεζούμισε μέχρι εκεί που δεν πάει και είναι κρίμα ένας τέτοιος κόσμος να τελειώσει με αυτό το τρόπο. Καλύτερα ξεχάστε ότι υπάρχουν τα δύο τελευταία κεφάλαια και ξαναδείτε τα δύο πρώτα για να καταλάβετε τι θα πει Shrek.
5/10
δεν εχω δει κανενα απο τη σειρα, ομως ξερω πως θα ηθελα απλα και μονο για τα γραφικα που ακουω οτι ειναι τοοοοοσο καλα :[
ΑπάντησηΔιαγραφή