Μετά το σχεδόν σατιρικό, μάλλον υποτιμημένο Watchmen, ο Zack Snyder επιστρέφει με κάτι που αρχικά μοιάζει τελείως διαφορετικό, μια τρισδιάστατη “παιδική” περιπέτεια φαντασίας με πρωταγωνιστές πολεμιστές κουκουβάγιες που όμως πάσχει από σύνδρομο διπλής προσωπικότητας.
Ο Soren και ο Kludd είναι δυο μικρές κουκουβάγιες που στη προσπάθειά τους να μάθουν να πετάνε, απάγονται από τους “Αγνούς”, το στρατό του Metalbeak, που προσπαθεί να καταστρέψει όλα τα βασίλεια των Κουκουβάγιων και να γίνει ο απόλυτος άρχοντας. Με υπνωτιστικούς τρόπους μετατρέπουν τις μικρές κουκουβάγιες σε σκλάβους ή πολεμιστές, ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Ο Kludd υποκύπτει στις υποσχέσεις δύναμης του Metalbeak, ενώ ο Soren δραπετεύει και αποφασίζει να βρει τους Φύλακες του Ga'Hoole, επίλεκτους πολεμιστές-κουκουβάγιες που είχαν νικήσει και στο παρελθόν τον Metalbeak. Στο ταξίδι θα βρει φίλους και συνοδοιπόρους, τον Twilight, τον Digger και την Gylfie και μαζί με τους Φύλακες του Ga'Hoole, θα προσπαθήσουν να σώσουν τα βασίλεια των κουκουβάγιων.
Η ταινία βασίζεται σε σειρά βιβλίων, 15 τον αριθμό, της Kathryn Lasky, με τα τρία πρώτα να δανείζουν ήρωες και ιστορίες στη ταινία του Snyder. Η ιστορία όπως μπορείτε να καταλάβετε, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την χιλιοειπωμένη μάχη του καλού ενάντια στο κακό που θέλει να κυριεύσει τα πάντα, μη ξεχνάμε όμως ότι και μεγάλα έπη όπως ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών ήταν κατά βάθος, αυτό ακριβώς. Φυσικά, τα δύο δε μπορούν να συγκριθούν αλλά και το Ga’Hoole έχει μεγάλο σεναριακό υπόβαθρο, με αρκετούς και ενδιαφέροντες χαρακτήρες.
Αυτός ο επικός χαρακτήρας αποτυπώνεται με θαυμάσιο τρόπο στα εκπληκτικά γραφικά της ταινίας που στο σύνολό τους είναι ίσως τα καλύτερα που έχουμε δει σε animation. Οι εκπληκτικοί χρωματισμοί και τα παιχνίδια με τα χρώματα του ήλιου, το υπερλεπτομερές περιβάλλον, η κίνηση των κουκουβάγιων, είναι άξια θαυμασμού και ίσως δίνουν τη αίγλη που χάνεται από το χιλιοειπωμένο concept.
Σε τι αναφερόμουν τελικά όταν έλεγα για σύνδρομο διπλής προσωπικότητας; Είναι προφανές ότι ο Snyder δε σκόπευε να κάνει μια τυπική “παιδική” ταινία με ζώα. Το mood της ταινίας είναι σκοτεινό, οι μάχες είναι ιδιαίτερα έντονες και εξαιρετικά χορογραφημένες, και δε νικάει πάντα το “καλό”. Από την άλλη, άκυρες στιγμές ανήλικου χιούμορ κάνουν την εμφάνισή τους ενώ και η εξέλιξη της ιστορίας είναι σε γενικές γραμμές politically-correct και φυσικά αναμενόμενη. Το Ga’hoole δεν είναι μια οικογενειακή ταινία, δεν απευθύνεται σε μικρές ηλικίες αλλά ταυτόχρονα δε παίρνει κανένα ρίσκο για να γίνει πιο θελκτική σε μεγαλύτερους θεατές. Σκληρές μάχες με κοφτερές λεπίδες στα νύχια των κουκουβάγιων και ξαφνικά η οπτική αλλάζει για να μη δούμε τη “βία” ενώ ούτε σταγόνα αίμα δε πέφτει στο πεδίο της μάχης. Σα να βλέπεις τη μάχη του Helm's Deep σε PG13! Μισές δουλειές, που όπως αποδείχτηκε, δεν αποδέχτηκε το κοινό αφού ουσιαστικά η ταινία δε ξέρει σε ποιον απευθύνεται. Για τις μικρές ηλικίες είναι σχεδόν ακατάλληλο, για τους εφήβους είναι ξενέρωτο λόγω κουκουβάγιων, ενώ για τους ενήλικές οι μάχες μεταξύ κουκουβάγιων σε συνδυασμό με ένα σχετικά άνοστο trailer, δε κατάφερε να τους/μας δελεάσει.
Το Legend of the Guardians είναι μια ιδιαίτερα διασκεδαστική περιπέτεια φαντασίας, με εξαιρετικά γραφικά και έντονη δράση που όμως στο τέλος σε αφήνει ανικανοποίητο. Μια καλή προσπάθεια του Snyder στο χώρο του animation που αποδεικνύει ακόμα μια φορά τι είναι ικανός να κάνει, όμως την επόμενη φορά θα θέλαμε κάτι πιο ενήλικο.
6,5/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου