Jonah Hex review

Μετά τη τεράστια…αποτυχία του Ghost Rider, η DC αποφάσισε να κάνει τη δικιά της προσπάθεια στον εναλλακτικό western world των comics. Αυτή τη φορά με έναν παντελώς άγνωστο ήρωα, τον Jonah Hex.

Το περίεργο με τον Hex είναι ότι έχει περισσότερη προϊστορία παρά ιστορία. Με λίγα λόγια γιατί δεν έχει και μεγάλη σημασία, ο Hex είναι αξιωματικός των Νοτίων κάτω από τον στρατηγό Quentin Turnbull που μετά τη μάχη του Gettysburg την ακούει κανονικά και γίνεται ένα είδος τρομοκράτη καταστρέφοντας και σκοτώνοντας αμάχους. Ο Hex αντιδράει και σκοτώνει τον Jeb, καλύτερό του φίλο του και γιο του Turnbull. Ο Turnbull βρίσκει τον Hex, καίει ζωντανούς το γιο και τη γυναίκα του, σημαδεύει το πρόσωπο του και τον αφήνει να πεθάνει. Σε ημιθανή κατάσταση τον σώζουν Ινδιάνοι και από αυτή την εμπειρία αποκτάει την ικανότητα να επικοινωνεί με τους νεκρούς. Βάζει μοναδικό σκοπό να βρει τον Turnbull αλλά μαθαίνει ότι αυτός σκοτώθηκε και μην έχοντας λόγο στη ζωή του γίνεται ένας αδίστακτος κυνηγός κεφαλών. Και κάπου εδώ αρχίζει η ταινία, αφού όλα τα παραπάνω είναι εισαγωγικά που μας αναφέρονται “στα γρήγορα” στους τίτλους αρχής. Ο Hex ανακαλύπτει ότι ο Turnbull ζει σκοπεύει να φτιάξει ένα σούπερ όπλο και να επιτεθεί στην Ουάσιγκτον ανήμερα την γιορτής για τα 100 χρόνια από την ανεξαρτησία. Η κυβέρνηση βάζει τον, μέχρι τότε καταζητούμενο Hex, να σταματήσει τα σχέδια του Turnbull.

Δέκα σειρές εισαγωγή και δύο σειρές η κύρια ιστορία, σας ακούγεται σωστό; Βέβαια μια περιπέτεια δράσης δε χρειάζεται κάποια τρομερή ιστορία αλλά μου φαίνεται παράλογο να υπάρχει τέτοιο υπόβαθρο και απλά να αγνοείται. Αξίζει να σημειωθεί ότι το σενάριο είναι του διδύμου Neveldine-Taylor που ήταν πίσω από τα Crank και Gamer άρα μια μεγάλη δόση τρέλας είναι αναμενόμενη.

Παρά την θεωρητικά τραγική ιστορία, το ύφος του Jonah Hex είναι αρκετά ελαφρύ χωρίς να πολυπαίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά. Αυτό το κλίμα παίζει στα δάχτυλά του ο Josh Brolin αφού έχει την ικανότητα αλλά και την προθυμία να είναι χαροκαμένος πατέρας στη μία σκηνή και τρομερός ατακαδόρος την επόμενη. Αντίθετα οι έτεροι συμπρωταγωνιστές John Malkovich και Megan Fox είναι εντελώς εκτός κλίματος με τον Malkovich να βαριέται που ζει και την Fox να δείχνει για μια ακόμη φορά ότι η υπερτονισμένη πορσελάνινη ομορφιά της δε μπορεί να την κάνει και ταλαντούχα ηθοποιό.

Τα πρώτα είκοσι λεπτά που παρακολουθούμε bits & pieces της προϊστορίας ταυτόχρονα με την εισαγωγή της κύριας ιστορίας είναι αρκετά ευχάριστα με το σκηνοθέτη να χρησιμοποιεί πολύ γρήγορο μοντάζ, ίσως υπερβολικά γρήγορο, και μια πανέμορφη, έντονα στυλιζαρισμένη σεκάνς δισδιάστατου καρτούν. Εκεί τελειώνει και το ενδιαφέρον και η υπόλοιπη μία ώρα αναλώνεται στον Hex να πηγαίνει από έρημο σε νεκροταφείο και από φρούριο σε μπορντέλο για να βρει τον Turnbull. Ενοχλητικά αδιάφορη εξέλιξη με σχετικά λίγες σκηνές δράσης χαμηλών τόνων. Όντας προετοιμασμένος για το χειρότερο δυνατό (=Ghost Rider), δε μου προκάλεσε την αναμενόμενη αηδία αλλά και απολύτως κανένα ενδιαφέρον. Το μόνο που περίμενα ήταν να τελειώσει και τα μόλις 75 λεπτά καθαρής ταινίας ευτυχώς πέρασαν σχετικά εύκολα.

4/10