Knight and Day [Επικίνδυνες Παρέες] review

Η καριέρα του Tom Cruise βρίσκεται σε αργή αλλά σταθερή κατρακύλα. Παρόλα αυτά δεν είμαι από εκείνους που τον θεωρούσαν ξεγραμμένο αφού έχει αποδείξει πολλάκις το ταλέντο του στο παρελθόν. Είναι όμως μια κωμική περιπέτεια με την Cameron Diaz ικανή να ξανακάνει και τους δύο πρώτα ονόματα;

Η June Havens είναι στο αεροδρόμιο για να πάει στο γάμο της αδερφής της. Ο Roy Miller ψάχνει το ιδανικό θύμα για να περάσει…ένα αντικείμενο στο αεροπλάνο. Εντοπίζει την June, αυτή δε παίρνει χαμπάρι και όλα προχωράνε σύμφωνα με το σχέδιο. Όμως για κάποιο λόγο, η June βρίσκεται στο ίδιο αεροπλάνο με τον Roy και μπόλικους πράκτορες που προσπαθούν να τον σκοτώσουν. Χωρίς να το καταλάβει μπλέκει σε μια ιστορία με έναν θεότρελο πράκτορα που δε ξέρει καν αν είναι με τους καλούς ή με τους κακούς, γυρνάει όλο το κόσμο μονίμως ναρκωμένη και όλα αυτά για μια μπαταρία…

Οχτώ αλλαγές σεναριογράφων, τέσσερεις αλλαγές του τίτλου, και αμέτρητες αλλαγές πρωταγωνιστικού διδύμου, νομίζω δεν είναι τυχαίες για μία απλή κωμική περιπέτεια. Η ιστορία μπάζει από παντού και είναι τόσο αδιάφορη και ανόητη που δε κάνει ούτε για παρωδία των Bond του 80. Οι πρωταγωνιστές κάνουν τουρνέ σε δύο ηπείρους χωρίς συγκεκριμένο λόγο, κολυμπάνε σε τροπικά νερά, ταξιδεύουν με τρένο στις χιονισμένες Άλπεις και καταλήγουν στην Ισπανία για να αντιμετωπίσουν τον πιο αδιάφορο κακό που θυμάμαι από εποχή Die Another Day.

Περιέργως η μόνη επιτυχημένη επιλογή της ταινίας είναι η Cameron Diaz αφού παρά την ηλικία της είναι με διαφορά το πιο ευχάριστο κομμάτι του Knight and Day αφού αυτή η ελαφρότητα, η αθωότητα σε σημείο χαζομάρας της ταιριάζει πολύ. Αντίθετα ο Cruise είναι πραγματικά κακός, αφού προσπαθεί να το παίξει αστείος ενώ δεν είναι καθόλου, επιδεικνύει του κοιλιακούς ενός καλογυμνασμένου μεν, 50χρονου δε, και το ειρωνικό υφάκι που κάνει ότι τα ξέρει όλα είναι πιο αποχαυνωμένο και από του Lautner στα Twilight. Η μεγαλύτερη απογοήτευση όμως έρχεται από τη σκηνοθεσία του James Mangold που μετά από πραγματικά μεγάλες επιτυχίες όπως το Walk the Line, 3:10 to Yuma και παλιότερα το Girl, Interrupted, θυμήθηκε τις χαζομαρούλες του Kate and Leopold. Απαίσια εφέ που δεν έχουν περάσει σωστά στο περιβάλλον, τα stunts μοιάζουν με κουκλοθέατρο, και σκηνές δράσης που οριακά καταφέρνουν να σε κρατήσουν ξύπνιο.

Έχοντας δει το Tourist πριν το Knight and Day, δυο ταινίες με πολλά κοινά μπροστά και πίσω από τις κάμερες, απορούσα πως άρεσε σε κάποιους τόσο πολύ το Tourist. Τώρα ξέρω, είχαν δει το Knight and Day, κάτι που έκανε το Tourist να τους μοιάζει οσκαρικό. Δε διασκέδασα ούτε λεπτό, δε γέλασα, βαρέθηκα, με ενόχλησε η ότι να’ναι ιστορία κάνοντας τα 109 λεπτά της να περάσουν σχεδόν βασανιστικά.

3,5/10