A Single Man review

Έχουμε πλέον συνηθίσει τα μοντέλα να γίνονται ηθοποιοί αλλά πρώτη φορά ακούμε ένας σχεδιαστής μόδας να μπαίνει τόσο αιφνιδιαστικά στο παγκόσμιο κινηματογραφικό χώρο και μάλιστα με ένα προσωπικό project που έχει γράψει, έχει σκηνοθετήσει και έχει κάνει και τη παραγωγή ο ίδιος, και αυτός δεν είναι άλλος από τον Tom Ford. Το μόνο που γνωρίζω για αυτόν είναι ότι είναι επιτυχημένος στη δουλειά του και αν δεν είχε κάνει μια eye-candy φωτογράφιση πριν μερικά χρόνια με τις Scarlett Johansson και Keira Knightley, πιθανότατα να μη γνώριζα καν το όνομά του. Πάντως γεγονός είναι ότι το A Single Man είναι η πρώτη του προσπάθεια, και το μόνο που μένει είναι να δούμε πόσο καλά τα κατάφερε.

Λος Άντζελες, 1962. Ο George είναι ένας ομοφυλόφιλος καθηγητής πανεπιστημίου που μόλις έχασε σε δυστύχημα τον επί 16ετίας σύντροφό του και προσπαθεί να ανταπεξέλθει στη ξαφνική κατάσταση που βρέθηκε. Οι μόνοι που βρίσκονται δίπλα του είναι η φίλη του Charley και μια αναπάντεχη σχέση με ένα μαθητή του, τον Kenny.

Είναι προφανές ότι ο Ford είναι λάτρης του κλασσικού αμερικάνικου κινηματογράφου όπου δέσποζαν οι μεγάλοι αστέρες και ο φακός τους λάτρευε κάθε δευτερόλεπτο. Κανείς δε μπορεί να τον κατηγορήσει αλλά έχει πάρει αναρίθμητες σκηνές και τεχνικές από διάφορες ταινίες και τις έχει ενσωματώσει στην ταινία του, με ιδιαίτερα επιτυχημένο τρόπο πρέπει να παραδεχτώ. Αλλά όσο υπάρχει κάτι να πει, έχει και κάτι να δείξει. Ο περφεξιονισμός του Λος Άντζελες της δεκαετίας του ‘60 βασιλεύει σε κάθε σκηνικό, σε κάθε πλάνο και κυρίως σε κάθε κουστούμι. Όταν όμως μετά το πρώτο μισάωρο έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει, και κυρίως τι πρόκειται να συμβεί, τα λεπτά περνάνε αργά και βασανιστικά. Ο Ford δεν έχει να πει τίποτα εκτός από το να δείξει ξανά και ξανά το ανδρικό σώμα θαυμάζοντάς το από κάθε γωνία το οποίο το μόνο που μου προκάλεσε είναι τη κατανόηση γιατί οι γυναίκες δε θέλουν να έρθουν σε ταινίες με τη Megan Fox!

Δυστυχώς το μόνο που έχει να μας δείξει το A Single Man είναι εξαιρετική και δικαίως  οσκαρική ερμηνεία του Colin Firth. Πειστικός, οριακά δραματικός με ένα “γαλαζοαίματο” και ταυτόχρονα “λιμανίσιο” ύφος που είναι πραγματικά θαυμαστό. Αλλά μέχρι εκεί… Ο Ford προσπαθεί να μας θαμπώσει με τις τεχνικές του αλλά η κινηματογραφική δημιουργία θέλει κάτι παραπάνω.

 

5/10