The King’s Speech (Ο Λόγος του Βασιλιά) review

Η προσπάθεια ενός βασιλιά να εκφωνήσει ένα λόγο πριν 70 χρόνια δε μοιάζει και το πιο ενδιαφέρον θέμα, όμως με τη κατάλληλη διαχείριση αλλά και διαφήμιση μπορεί να γίνει μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

Ο Albert Frederick Arthur George, είναι ο μικρότερος γιος του Βασιλέα της Βρετανίας Γεωργίου του 5ου. Είναι ντροπαλός και δε θέλει να έχει καμία σχέση με τη πολιτική αφού αυτό που ήξερε να κάνει είναι να είναι αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού. Ως γιος του βασιλιά και Δούκας του Γιορκ όμως, έπρεπε να εκφωνεί κάποιους λόγους και πάντα τα έκανε θάλασσα αφού δε μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Οι γιατροί που κλήθηκαν να τον γιατρέψουν με διάφορες μεθόδους δε κατάφεραν τίποτα. Ο Δούκας τα είχε παρατήσει αλλά όχι και η σύζυγος του Elizabeth που βρήκε τον Lionel Logue, έναν Αυστραλό “γιατρό” που με αρκετά ανορθόδοξες μεθόδους, ήταν η τελευταία ελπίδα του Δούκα. Ο Logue αγνοεί σχεδόν επιδεικτικά τον τίτλο του Δούκα και του φέρεται ως ίσο προς ίσο από τη πρώτη στιγμή με αποτέλεσμα αρκετές παρεξηγήσεις αλλά και μια ιδιαίτερη σχέση να δημιουργείται μεταξύ των δύο αντρών. Ο βασιλέας Γεώργιος ο 5ος πεθαίνει, ο νόμιμος διάδοχος πρίγκιπας Edward αρνείται το θρόνο για να παντρευτεί μια διαζευγμένη αμερικανίδα και ξαφνικά και χωρίς να το επιδιώκει, ο Δούκας Albert γίνεται Βασιλιάς Γεώργιος ο 6ος, πατέρας της σημερινής βασίλισσας Ελισάβετ. Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκινάει και ο βασιλιάς πρέπει να εκτελέσει το πιο σημαντικό του καθήκον, να αναγγείλει ραδιοφωνικά την έναρξη του πολέμου σε όλο την επικράτεια της τότε τεράστιας Βρετανικής αυτοκρατορίας. Παρά τις συνεχείς συγκρούσεις, ο Logue είναι η μόνη ελπίδα του βασιλιά για να καταφέρει να εκφωνήσει το πρώτο του λόγο εν καιρώ πολέμου.

Παρατηρώντας τους συντελεστές της ταινίας, ο πιο αδύναμος κρίκος είναι ο σεναριογράφος David Seidler, που αν και βετεράνος (γράφει σενάρια από τη δεκαετία του ‘60), δεν έχει καμιά επιτυχία στο ενεργητικό του γράφοντας σενάρια για τηλεταινίες και αποτυχημένες ταινίες κινημένων σχεδίων. Ευτυχώς για όλους μας, το σενάριό του τα καταφέρνει εξαιρετικά αφού δεν είναι φλύαρο, έχει πινελιές ανώτατης ποιότητας μαύρου χιούμορ, και κυρίως δεν έχει σκοπό να μας μάθει ιστορία αλλά να μας διηγηθεί μια διασκεδαστική, σχεδόν ειρωνική, ιστορία. Για εμάς τους μικρότερους που δεν έχουμε ζήσει βασιλεία, η ειρωνεία είναι τεράστια όταν συνειδητοποιείς ότι το σημαντικότερο καθήκον ενός βασιλιά είναι…να βγάζει λόγους.

Ο Λόγος του Βασιλιά, στοχεύει κυρίως στη σχέση των δύο ανδρών και στο “θράσος” του Αυστραλού “γιατρού” να αντιμετωπίσει τον Δούκα ως έναν κοινό θνητό. Οι χιουμοριστικές, συγκινητικές, φιλικές καταστάσεις που δημιουργούνται κατά της διάρκεια της θεραπείας του Δούκα, είναι το δυνατότερο σημείο της ταινίας. Δεν είναι μια ταινία εποχής με φανταχτερά σκηνικά και κουστούμια αλλά βασίζεται αποκλειστικά στο τρομερά δυνατό ντουέτο γιατρού-ασθενή που απλά τυχαίνει να είναι ο μελλοντικός βασιλιάς με όλα τα ευτράπελα και τις παρεξηγήσεις που αυτό συνεπάγεται. Η ταινία καλύπτει μια σημαντική εποχή για την Βρετανία, τη περίοδο πριν την έναρξη του πολέμου, το θάνατο ενός βασιλιά, την άρνηση του θρόνου από το νόμιμο διάδοχο λόγω της σχέσης του με μια παντρεμένη αμερικανίδα, καταστάσεις που πρέπει να γνωρίζουμε και παρόλο που δε προσπαθούν να μας μάθουν ιστορία, αποτελούν τα πιο αδύνατα σημεία της, έστω και αν αυτά έχουν, πολύ σωστά, συγκρατηθεί στο μικρότερο δυνατό χρόνο.

Ο κυριότερος λόγος που η ταινία έλαβε τις μεγάλες διακρίσεις, και θα λάβει και ακόμα μεγαλύτερες τους επόμενου μήνες, είναι οι ερμηνείες των τριών βασικών πρωταγωνιστών, του Colin Forth, του Geoffrey Rush και της Helena Bonham Carter. Με κορωνίδα τον Firth, που είναι πραγματικά ανεπανάληπτος σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω δει ποτέ, λίγο πιο πίσω τον “καπετάν Barbossa” Rush και σε αρκετά μικρότερο ρόλο την Bonham Carter, το cast είναι από τα καλύτερα και πιο ταλαντούχα των τελευταίων ετών.

Το King’s Speech, είναι μια από τις πιο ευχάριστες “σοβαρές” ταινίες της χρονιάς. Με μοναδικό μειονέκτημα όλες τις, έστω και όχι πολλές, σκηνές που απουσιάζει από την οθόνη μας το πρωταγωνιστικό δίδυμο, ο Λόγος του Βασιλιά είναι μια διασκεδαστικότατη ταινία που θα ταρακουνήσει λίγο από κάθε σας συναίσθημα με το εξαιρετικό χιούμορ της, τη συγκίνηση αλλά και τη σκληρή πραγματικότητα της εποχής σε συνδυασμό με τη υπόγεια πολιτική σάτιρα. Μπορεί στο τέλος να μη σου αφήνει την αίσθηση του αριστουργήματος, ίσως λόγω της ελαφρότητάς της, αλλά είναι σίγουρα από τις ταινίες που αξίζει να δουν όλοι.

7,5/10