True Grit (Αληθινό Θράσος) review

Μετά από μερικά χρόνια σχετικής μετριότητας, οι αδερφοί Coen γυρνάνε στο είδος που τους έφερε μία από τις μεγαλύτερες, αν όχι τη μεγαλύτερή τους επιτυχία, No Country for Old Men, με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά αφαιρούν το νέο- από το genre, δίνοντάς μας το remake της, όχι και καλύτερης, ταινίας του John Wayne, True Grit.

Η 14χρονη Mattie Ross μόλις έχασε τον πατέρα της που δολοφονήθηκε από τον Tom Chaney, έναν άντρα που είχε στη δούλεψή του. Η αποφασιστικότητά, το πείσμα και φυσικά το θράσος της, κάνουν την μικρή να πάει μόνη της στη πόλη για να κανονίσει τις ανοιχτές υποχρεώσεις του πατέρα της αλλά κυρίως να βρει τον δολοφόνο του. Για να το καταφέρει, προσλαμβάνει τον Rooster Cogburn, έναν αλκοολικό U.S. Marshal, αλλά κατά βάθος κυνηγό επικηρυγμένων που έχει τη φήμη ότι πρώτα σκοτώνει και μετά ρωτάει. Παρά τις αντιθέσεις του Cogburn, συμφωνεί να ψάξει τον Chaney αλλά, παρόλο που προσπαθεί να το αποφύγει, ακολουθείται στενά και από την Mattie σε αυτή του τη προσπάθεια. Οι δυο του, μαζί και με την βοήθεια του Texas Ranger LaBoeuf, που ψάχνει τον Chaney για άλλα αδικήματα στη περιοχή του, ξεκινάν να βρουν τον δολοφόνο του πατέρα της Mattie.

Το αληθινό θράσος της Mattie είναι προφανώς ο κύριος πρωταγωνιστής του True Grit. Η Hailee Steinfeld στο πρώτο της μεγάλο ρόλο, καταφέρνει απόλυτα να μας πείσει ότι είναι μια πραγματική διαβόλου κάλτσα. Δεν κωλώνει πουθενά, διαπραγματεύεται σκληρά για τα οικονομικά της και δεν δέχεται το όχι για απάντηση. Αλλά στο βάθος είναι απλά ένα 14χρονο κορίτσι που ο θάνατος του πατέρα της την έχει βάλει στο τριπάκι της εκδίκησης και όχι ένα δισδιάστατο Hit-Girl. Όλα αυτά όμως μέχρι το πρώτο τρίτο της ταινίας, αφού από κει και πέρα παίρνει τα ηνία ο Jeff Bridges ως Cogburn σε έναν ρόλο, πολύ καλό μεν, αλλά μας αφήνει έντονα την αίσθηση ότι βλέπουμε τον Bad Blake (από το Crazy Heart) μιμούμενο την υπερβολικά βραχνή φωνή του Bale ως Dark Knight, με μια πινελιά χιούμορ του Dude, και όλα αυτά κυνηγώντας επικηρυγμένους στην άγρια δύση. Ωραίος συνδυασμός βέβαια, αλλά με χάλασε λίγο να βλέπω ταυτόχρονα τους Bad Blake- Bruce Wayne- The Dude, στο σώμα του Cogburn και όχι τον Cogburn himself.

Δυστυχώς από τη στιγμή που παίρνει τα ηνία ο Cogburn, η Mattie δε μένει απλά στο παρασκήνιο αλλά ζήτημα είναι να έχει 15-20 γραμμές διαλόγου στην υπόλοιπη διάρκεια της ταινίας ενώ θεωρητικά είναι η πρωταγωνίστρια της ιστορίας. Όσο για τους υπόλοιπούς, δεν υπάρχουν και πολλά να πω αφού οι Josh Brolin και Barry Pepper έχουν-δεν έχουν 10 λεπτά παρουσίας και μόνο ο Matt Damon εμφανίζεται λίγο παραπάνω αλλά μοιάζει, μετά το Green Zone, να παίζει για άλλη μια φορά σε αυτόματο πιλότο. Πειστικότατος αλλά μάλλον αδιάφορος και ως ρόλος και ως ερμηνεία. Σε υψηλά επίπεδα όμως, κυμαίνεται η σκηνοθεσία, με τους Coen να παρουσιάζουν ένα άρτιο σύνολο, χωρίς υπερβολές αλλά και με τις γνωστές πινελιές τους όπως η παρουσία του κατάμαυρου χιούμορ και της “ελεγχόμενη βίας”.

Ενδιαφέρουσα ιστορία που όμως χάνει αρκετό από το ενδιαφέρον της με τον γρήγορο παραγκωνισμό της πραγματικής πρωταγωνίστριας, αξιόλογες ερμηνείες αλλά με λαθάκια και ανισότητες, άρτια σκηνοθεσία αλλά χωρίς κάτι το αξιομνημόνευτό. Τι είναι τελικά το True Grit; Είναι διασκεδαστικό, είναι ευχάριστο, δεν είναι βαρύ, δεν είναι τόσο σοβαρό όσο θέλει να δείξει και σίγουρα δεν είναι αριστούργημα.

6,5/10