Winter's Bone (Στην Καρδιά του Χειμώνα) review

Μια ταινία που κανείς δε περίμενε, τουλάχιστον πριν το θρίαμβό της στο φεστιβάλ του Sundance, ίσως ούτε και οι ίδιοι οι δημιουργοί της, αλλά μπήκε σφήνα στη μάχη των Όσκαρ, είναι το ανεξάρτητο Winter’s Bone, βασισμένο σε βιβλίο του Daniel Woodrell, γνωστός από το παλιότερο Ride with the Devil του Ang Lee. Αξίζει όμως την προσοχή μας ή μήπως είναι μια ταινία για λίγους;

Η 17χρονη Ree ζει κάπου στα βουνά της κεντρικής Αμερικής, σε έναν κτηνοτροφικό οικισμό προσπαθώντας να επιβιώσει και να ζήσει την ανίκανη μητέρα της και τα δύο μικρότερα αδέρφια της. Ο απατεώνας πατέρας της έχει εξαφανιστεί. Για να βγει από το κρατητήριο τη τελευταία φορά έβαλε εγγύηση το σπίτι και όλα τα υπάρχοντά του. Η ημέρα της δίκης του πλησιάζει και αν δεν εμφανιστεί, το κράτος θα κατασχέσει το σπίτι πετώντας την οικογένειά του στο δρόμο. Έτσι η Ree βγαίνει στη γύρα για να βρει τον πατέρα της και να τον αναγκάσει να πάει στη δίκη του. Η αντιμετώπιση όμως που δέχεται από συγγενείς, φίλους και την υπόλοιπη κοινότητα είναι εχθρική έως και βίαιη. Η Ree όμως πρέπει να βρει τον πατέρα της, ζωντανό ή νεκρό.

Η country-noir αισθητική που χαρακτηρίζει τον συγγραφέα είναι έκδηλη και περιέργως για μένα, αν και δεν είμαι φίλος του noir, αυτό ήταν το στοιχείο που χαρίζει στη ταινία μια ακαταμάχητη γοητεία που σε μαγνητίζει στη θέση σου. Η εκπληκτική μουντή, σχεδόν μακάβρια, χειμερινή ατμόσφαιρα είναι πραγματικά ικανή να σε ρίξει βαθιά στο σκοτεινό κόσμο της Ree.

Όμως η εξέλιξη της ιστορίας δε βοηθάει το θεατή ώστε να εκτιμήσει τη ταινία στο μεγαλείο της. Ολόκληρο το πρώτο μισό παρακολουθούμε την Ree να πηγαίνει σε γνωστούς, φίλους και συγγενείς, να ρωτάει για τον πατέρα της και να λαμβάνει από όλους μια ανεξήγητη εχθρική συμπεριφορά, χωρίς την ίδια να αντιδράει. Ενώ η νεαρή πρωταγωνίστρια μας παρουσιάζεται αρχικά σαν πραγματικό αγρίμι, που επιβιώνει μόνη της, επί περίπου μία ώρα βλέπουμε να την σπρώχνουν, να την βρίζουν, να την αποφεύγουν, να τη διώχνουν, να την χτυπάνε, χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε ούτε τη στάση όλων απέναντί της αλλά ούτε και την μη αντίδρασή της. Το μόνο που μας αφήνει είναι μια απέραντη μιζέρια. Υπάρχει μια γραμμή που χωρίζει μια δραματική συγκινητική ταινία από μια μίζερη, και δυστυχώς το Winter’s Bone στρογγυλοκάθεται στη λάθος πλευρά, τουλάχιστον για τη μεγαλύτερη διάρκειά της. Μπορεί βέβαια στη συνέχεια να δικαιολογούνται αρκετά από τα παραπάνω και μάλιστα με άκρως ενδιαφέροντα τρόπο, ανεβάζοντας το ενδιαφέρον κατακόρυφα αφήνοντας πίσω τη μιζέρια που το κατέκλυζε, αλλά είναι μάλλον αρκετά αργά.

Η ερμηνεία της Jennifer Lawrence, μια άγνωστης 20χρονης ηθοποιού που η μοναδική ταινία της που ίσως γνωρίζουμε είναι το The Burning Plain στο πλάι της Charlize Theron, έφερε και το μεγαλύτερο θόρυβο γύρω από το Winter’s Bone. Πολλά διθυραμβικά σχόλια γράφτηκαν για το νέο μεγάλο ταλέντο που κλέβει τη παράσταση αλλά εγώ μάλλον έβλεπα άλλη ταινία. Ίσως υπερβάλω, αφού η Lawrence είναι όντως πολύ καλή σε έναν δύσκολο ρόλο αλλά τίποτα εξαιρετικό. Σε έναν παρόμοιο ρόλο, η Hailee Steinfeld στο True Grit ήταν εμφανώς καλύτερη και θα άξιζε σαφώς περισσότερο την υποψηφιότητα που είχε η Lawrence για Χρυσή Σφαίρα. Το σίγουρο είναι ότι τη μικρή θα τη ξαναδούμε και μάλιστα σε πολύ πιο εμπορικούς ρόλους όπως στο Beaver μαζί με τον Mel Gibson, και στο X-Men: First Class ως Mystique. Το κρυφό διαμαντάκι της ταινίας είναι ο John Hawkes, στο περίεργο ρόλο του θείου της που παρά τις πράξεις του, παραμένει σχεδόν η μόνη οικογένεια της Ree.

Δύσκολο να αξιολογήσεις μια τέτοια ταινία, δε μπορείς να απαριθμήσεις τα θετικά και τα αρνητικά, όπως συνήθως. Όσο καλή και να είναι η ιστορία, αυτή αργεί τραγικά για να εξελιχθεί, όσο καλή και να είναι η Lawrence, δεν είναι τόσο καλή όσο υπόσχεται μια υποψηφιότητα Α’ γυναικείου ρόλου αλλά πάνω απ΄όλα, η μιζέρια της ταινίας είναι αφόρητη. Αξίζει τη προσοχή όλως μας γιατί τεχνικά είναι μια πολύ καλή ταινία αλλά είναι πάρα πολύ εύκολο να σας κουράσει σε απίστευτο βαθμό αν δεν έχετε την απαραίτητη υπομονή.

6/10