Hierro [Αγνοείται] review

Λίγες μέρες πριν δω το Hierro, το ανέφερα σε έναν φίλο και αυθόρμητα μου είπε, Ισπανικό θρίλερ, πόσο κακό μπορεί να είναι… Κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι η Ισπανική κινηματογραφική βιομηχανία έχει πάρει μια πραγματικά πολύ υψηλή θέση στις προτιμήσεις μας, συνειδητά ή ασυνείδητα. Που να ‘ξερα όμως τι με περίμενε…

Η María παίρνει τον 5χρονο γιο της και πάνε διακοπές στο Hierro, το μικρότερο νησί των Καναρίων νήσων. Όμως πάνω στο φέρυ, ο μικρός εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Οι έρευνες σε όλο το πλοίο αλλά και στο νησί δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα και η María πέφτει σε κατάθλιψη. Τρία χρόνια αργότερα, και όντας ακόμα σε κάκιστη ψυχολογική κατάσταση λαμβάνει ένα τηλεφώνημα ότι βρήκαν το πτώμα ενός μικρού αγοριού και πρέπει να έρθει στο νησί για αναγνώριση. Η Maria όμως δεν αναγνωρίζει το πτώμα ως τον γιο της και έτσι πρέπει να μείνει στο νησί ώστε να αποδειχθεί και με τεστ DNA. Περιμένοντας αυτές τις μέρες, η María (νομίζει ότι;) βλέπει τον γιο της σε μια ερημική παραλία και ξεκινάει να ακολουθεί τα στοιχεία ώστε να βρει τι συμβαίνει και αν αυτός που είδε ήταν όντως ο γιος της.

Κατ’αρχάς, είναι εμφανές και από την ιστορία ότι το Hierro δεν είναι θρίλερ όπως διαφημίζεται. Είναι ένα ψυχολογικό δράμα με πινελιές μυστηρίου που μοιάζουν να μπήκαν μόνο και μόνο για να δρέψουν τις δάφνες των διάσημων Ισπανικών θρίλερ. Η ταινία του Gabe Ibáñez επροσπαθεί να σε πείσει ότι έχει ενδιαφέρουσα ιστορία αλλά δε το καταφέρνει σε κανένα σημείο. Πολύ μεγάλο μέρος της ταινίας βλέπουμε την María να θρηνεί για το γιο της και να κοιτάει το άπειρο και όταν αποφασίζουν ότι πρέπει επιτέλους να προχωρήσει η ιστορία, αυτό γίνεται με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Πλήρη απουσία ρυθμού, σκηνοθετικές κινήσεις απελπισίας μπας και ανεβάσει λίγο το ενδιαφέρον που όμως ρίχνει τον πήχη ακόμα πιο χαμηλά και κυρίως σεναριακές ηλιθιότητες με το Η κεφαλαίο, που σε κάνουν να απορείς, “ποιος σκ… το έγραψε αυτό;”.

Μπορεί η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας να είναι αξιόλογη αλλά αυτό δε φτάνει σε καμιά περίπτωση για να σώσει το Hierro από τον πάτο του ωκεανού. Προσπεράστε το και ξαναδείτε καλύτερα το Ορφανοτροφείο.

3,5/10