Salt review

Πριν αρκετά χρόνια, η Angelina Jolie είχε την άτυπη ταμπέλα της action-heroine με ταινίες όπως Tomb Raider και Gone in 60 Seconds, αποτυχίες κατά γενική ομολογία, και πιθανότατα για αυτό το λόγο τα επόμενα χρόνια βάλθηκε να μας πείσει, ή μάλλον να μας ξαναπείσει για τις υποκριτικές της ικανότητες με απανωτές “σοβαρές” ταινίες όπως τα A Mighty Heart, Alexander, The Good Shepherd με αποκορύφωμα το Changeling που της έφερε άλλη μία υποψηφιότητα για χρυσό αγαλματάκι μετά από 9 χρόνια. Έχοντας ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των δύσκολων κριτικών τα τελευταία χρόνια, το ξαναέριξε στις περιπέτειες, ξεκινώντας με το εντυπωσιακότατο Wanted και συνεχίζοντας με μια επανένωση με τον σκηνοθέτη του Bone Collector, Phillip Noyce σε μια ταινία στην οποία ο ρόλος της πολυχαρακτηρίστηκε ως θηλυκός James Bond. Δεν ήθελα να το πιστέψω, θεωρώντας ότι ήταν διαφημιστικό τρικ, αλλά τελικά μάλλον θα έπρεπε…

Η Evelyn Salt είναι πράκτορας της CIA, μέχρι που μια ωραία πρωία ένας αυτομολημένος Ρώσος πράκτορας ονόματι Orlov βρίσκεται στη πόρτα της υπηρεσίας λέγοντας ότι έχει να δώσει πληροφορίες. Ο Orlov λέει στη Salt ότι υπάρχει ένας Ρώσος διπλός πράκτορας στην Αμερική ο οποίος σκοπεύει να σκοτώσει το Ρώσο πρόεδρο που θα επισκεφτεί τη χώρα την επόμενη μέρα. Ο πράκτορας ονομάζεται Evelyn Salt. Η Salt τίθεται υπό περιορισμό μέχρι να αποφασίσουν αν μπορούν να εμπιστευτούν την επί χρόνια συνάδελφό τους και αν είναι δυνατόν να είναι διπλή πράκτορας. Η Salt ξεφεύγει και ένα ανελέητο κυνηγητό ξεκινάει…Τελικά, Who is Salt?

Τα εισαγωγικά 25-30 λεπτά της ταινίας είναι πραγματικά βασανιστικά. Ιστορίες συνομωσίας, διπλοί πράκτορες, δολοφονίες και ότι άλλη μπουρδολογία μπορείτε να θυμηθείτε να είχαν τα αξιολύπητα James Bond των 80’s. Κάκιστες και κουραστικές ερμηνείες που προσπαθούν να δώσουν ζωή στις νεο-ψυχροπολεμικές φοβίες που ξέμειναν στους αμερικάνους μετά από τόσα χρόνια αλλά πραγματικά στον υπόλοιπο πλανήτη φαντάζουν όσο ρεαλιστικό είναι να κερδίσει ο Πανσερραικός το Champions League. Η κατάντια συνεχίζεται με μια πρώτη ερασιτεχνικά γυρισμένη σκηνή δράσης, της απόδρασης της Salt από το κλειδωμένο κρατητήριο γεμάτο φρουρούς και παίζοντάς το MacGyver, φτιάχνει ένα μίνι-μπαζούκα από έναν πυροσβεστήρα και ένα τραπέζι…έλεος! Και κάπου εκεί που έχει απογοητευτεί πλήρως, η δράση αρχίζει να παίρνει τα πάνω της, η σκηνές γίνονται όλο και πιο εντυπωσιακές, αν και φυσικά η Salt παραμένει bulletproof πηδώντας από γέφυρες, γαντζώνεται σε κτήρια και λοιπές “ομορφιές”. Όμως με τη φαιά μας ουσία σε πλήρη αποσύνθεση μετά το πρώτο μισάωρο, η ασταμάτητη δράση είναι πραγματικά διασκεδαστική. Με σκηνές δανεισμένες (κλεμμένες?) από τις Επικίνδυνες Αποστολές και τους Jason Bourne και φυσικά James Bond, η Salt εντυπωσιάζει το μάτι του θεατή και η επόμενη ώρα περνάει νεράκι. Φυσικά το σενάριο για να σώσει τα καμένα, τα κάνει ακόμα χειρότερα με διπλούς-τριπλούς-τετραπλούς πράκτορες και ένα από τα πιο ασυναισθηματικά love-story/δικαιολογίες ever.

Τα άθλια Bond της δεκαετίας του ‘80, μπορεί να θεωρούνται σχεδόν cult, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οποιοσδήποτε θα πρέπει να τα αντιγράφει και μάλιστα σε ένα big budget blockbuster. Παρόλαυτά με καμένα αρκετά εγκεφαλικά κύτταρα, το Salt είναι μια ιδιαιτέρως διασκεδαστική ταινία που όμως θα πρέπει να ντρέπεται για το σενάριό της. Αν αυτό δε σας πειράζει, και δε βαρεθήκατε να βλέπετε τους Αμερικάνους να μανουριάζουν για το ψυχρό πόλεμο, απολαύστε το άφοβα.

5,5/10