Operation: Endgame review

Όταν αντιμετωπίσεις ένα “σοβαρό” θέμα με κωμικό-ασόβαρο τρόπο, μπορείς να έχεις μια διασκεδαστικότατη κωμική περιπέτεια όπως τα Lethal Weapon ή το Smokin' Aces αλλά αν το μόνο που έχεις στα χέρια σου είναι η διάθεση, έναν πρωτάρη σκηνοθέτη και ένα τραγικό σενάριο, όσους stars και να βάλεις στο cast σου, το αποτέλεσμα δύσκολα μπορεί να είναι καλύτερο από τη ταινία του Fouad Mikati, Operation: Endgame, μέχρι προσφάτως τιτλοφορημένη Rogue's Gallery.

H Factory είναι μια υπερμυστική κυβερνητική οργάνωση που είναι υπεύθυνη για το καθετί που συμβαίνει στο κόσμο. Χωρισμένοι σε δύο ομάδες, την Alpha και την Omega, με τους Alpha να κρατάν τις…ανισορροπίες, να κανονίζουν νέους πολέμους κτλ, και του Omega να φροντίζουν να διατηρούνται τα όρια. Τα μέλη της έχουν κωδικά ονόματα από χαρτιά ταρώ όπως το Άρμα, η Κρίση, ο Ερημίτης με αρχηγό τον Διάβολο. Τη πρώτη μέρα του νέου μέλους, του Τρελού και ενώ ακόμα ξεναγείτε στο υπόγειο καταφύγιο, ο Διάβολος δολοφονείται και η επιχείρηση Endgame ξεκινάει, δηλαδή η πλήρης καταστροφή του καταφυγίου με όσους και ότι έχει μέσα. Οι ομάδες χωρίζονται σε δυάδες, ένας Alpha-ένας Omega και προσπαθούν να βρουν τρόπο να σταματήσουν την έκρηξη ή να βρουν διέξοδο. Και ξαφνικά αρχίζουν να αλληλοσκοτώνονται…

Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας δεν είναι τίποτα παραπάνω από απανωτά σκετσάκια ζευγάρι-ζευγάρι να σκοτώνεται στο ξύλο με τον έναν να καταλήγει νεκρός κοκ. Και επιμένω στη λέξη σκετσάκια γιατί αυτή είναι η ποιότητά τους, παρά το splatter που προσπαθούν να βγάλουν, οι σκηνές είναι ερασιτεχνικές χωρίς ίχνος fight choreography κάτι που θα περιμέναμε γιατί ουσιαστικά μιλάμε για σούπερ-πράκτορες (χαρακτηριστικό ότι όλη η ταινία γυρίστηκε σε μόλις 20 μέρες με τις fight scenes να μη χρειάζονται πάνω από 3 ώρες!). Και μιας και περάσαμε στο θέμα των πρακτόρων, μοιάζουν περισσότερο με θίασο stand-up comedy παρά με πράκτορες με το μόνο που κάνουν όλη την ώρα είναι να βρίζουν ο ένας τον άλλον με κωμικοτραγικές ύβρεις που υποτίθεται ότι είναι αστείες αλλά είναι πραγματικά για κλάματα, στα ίδια επίπεδα δηλαδή με το υπόλοιπο σενάριο της ταινίας που δε βγάζει σχεδόν κανένα νόημα.

Τελικά όλα είναι τόσο χάλια; Σχεδόν, μιας και ο μόνος λόγος που με κράτησε, έστω και δύσκολα, να δω το Operation: Endgame μέχρι το τέλος είναι τα ευτυχώς μόλις 87 λεπτά διάρκεια, και κυρίως το cast με τα πουλέν μου Joe Anderson και Odette Yustman στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και μαζί τους οι Ellen Barkin, Maggie Q, Ving Rhames, Emilie de Ravin, Brandon T. Jackson, Adam Scott, Beth Grant αλλά και οι εξαιρετικοί κωμικοί Rob Corddry, Jeffrey Tambor και Zach Galifianakis. Δεν είναι και λίγοι, και παρά το δικαιολογημένο μικρό screentime του καθενός, στο σύνολο είναι αρκετοί για να αντέξεις, μπας και μάθεις τι στο διάολο θα γίνει στο τέλος.

4/10