Μετά το Fucking Åmål και πριν το Lilja 4-ever, που έκαναν τον Lukas Moodysson έναν από τους πιο ανερχόμενους Ευρωπαίους σκηνοθέτες, γυρίστηκε και το Tillsammans, μια ταινία που δεν είδαμε ποτέ εδώ στην Ελλάδα και πιθανότατα ούτε πρόκειται να δούμε αφού έχει ήδη περάσει μια δεκαετία.
Tillsammans σημαίνει Together ή απλά Μαζί, και ίσως είναι ένας από τους πιο ταιριαστούς τίτλους που έχω διαβάσει. Ο Moodysson επιλέγει την οικογένεια της Elisabeth για να μας πει μια ιστορία ενός κοινοβίου στα μέσα της δεκαετίας του ‘70 κάπου στη Σουηδία. Η Elisabeth ζει μια τυπική μεσοαστική οικογενειακή ζωή με τον Rolf και τα δυο παιδιά τους, την 13χρονη Eva και τον 10χρονο Stefan. Ο Ralf όμως έχει πρόβλημα αλκοολισμού, με αποτέλεσμα να έχει σηκώσει χέρι δύο φορές στη γυναίκα του. Τη δεύτερη φορά, η Elisabeth παίρνει τα παιδιά και πάει να μείνει στον αδερφό της, ο οποίος ζει σε ένα κοινόβιο! Τα κοινόβια των 70s ήταν, όπως λέει και το tagline, ένα σπίτι – μια επανάσταση. Κομμουνιστές και σοσιαλιστές, ομοφυλόφιλοι και ετεροφυλόφιλοι, ελεύθερα και ανοιχτά ζευγάρια, διαφωνίες και καυγάδες, και απαγόρευση κάθε τι ματεριαλιστικού, από τη κατανάλωση κρέατος μέχρι τη τηλεόραση. Η είσοδος μιας μεσοαστικής μητέρας με τα δύο μικρά παιδιά της σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν είναι εύκολη, ειδικά για τα παιδιά που εκτός της δυσκολίας του χωρισμού έχουν να αντιμετωπίσουν και ένα κόσμο σχεδόν σουρεαλιστικό να περνάει μπροστά απ’τα μάτια τους αλλά ταυτόχρονα να ανακαλύψουν και ενός άλλου είδους ελευθερία. Την ελευθερία του να είσαι μαζί, και αυτή δεν αργεί να έρθει. Τα περίεργα βλέμματα των γειτόνων που για χάρη της τάξης καταδικάζουν τέτοιου είδους συμπεριφορές αλλά κατά βάθος ζηλεύουν την ελευθερία τους. Αυτή η ελευθερία φυσικά δεν έρχεται χωρίς αντίκρισμα, μιας οι αντιπαραθέσεις και οι καυγάδες είναι συχνοί αλλά την επόμενη στιγμή θα βγουν όλοι μαζί στο χιονισμένο κήπο για ποδόσφαιρό.
Η κλειστή κοινωνία ενός κοινοβίου, οι πολιτικοκοινωνικές προστριβές ανάμεσα στα μέλη του και ένας τρόπος ζωής σχεδόν ουτοπικός αλλά και ταυτόχρονα αμαρτωλός που στα μάτια ημών που δεν έχουμε ζήσει εκείνη εκείνη την εποχή μοιάζουν σχεδόν παραληρηματικά. Ο Moodysson φτιάχνει μια σχεδόν σεμιναριακή παραδειγματική αποτύπωση της αστικής χίπικης κοινωνίας εισάγοντας μας σε αυτή με την πανηγυρική είδηση του θανάτου του Franco. Για ακόμη μια φορά ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί ασφυκτικά μικρούς χώρους που θεωρούνται εφιαλτικοί για άλλους σκηνοθέτες και τους κάνει ένα πραγματικό καταφύγιο ιδεών. Εξαιρετική σκηνοθεσία και ένα σενάριο τόσο καλογραμμένο και υποτονικά πολυεπίπεδο που δυστυχώς χάνει τη κινηματογραφική του λάμψη. Αυτό είναι πιθανότατα και το μεγαλύτερό του μειονέκτημα μιας και κάποια γεγονότα μπορεί να είναι πολύ ενδιαφέροντα και καλογραμμένα στο χαρτί αλλά στην οθόνη και ειδικά για το χρόνο που τους δίνεται, είναι μάλλον αδιάφορα και δημιουργούν μεγάλες κοιλιές. Ένας δεύτερος αλλά πιο υποκειμενικός λόγος που δεν ευχαριστήθηκα το Tillsammans όσο θα ήθελα, είναι απλά η ηλικία μου και το γεγονός ότι δεν έζησα εκείνη την εποχή ώστε να ανοίξει το νοσταλγικό παραθυράκι του εγκεφάλου μου.
Μετά το αριστουργηματικό Fucking Åmål, το Tillsammans είναι, κατά τη ταπεινή μου γνώμη, η καλύτερη ταινία του Lukas Moodysson μαζί με το Lilja 4-ever. Μια ταινία που δε πρέπει να χάσει κανείς και ειδικά αυτοί που έζησαν εκείνη τη περίοδο.
7/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου