The Blind Side [Μια Σχέση Στοργής] review

Όσκαρ και Sandra Bullock είναι δύο λέξεις που αν τις συνδύαζες στην ίδια πρόταση, μάλλον θα ήταν σε κάποιο ανέκδοτο. Κι’ όμως η φετινή της υποψηφιότητα αλλά και βράβευση γύρισε πολλά κεφάλια από περιέργεια. Άλλο ένα παράδοξο είναι ότι η ταινία παρά τη δραματική φύση της έκανε μια εξαιρετική εμπορική πορεία. Για να δούμε γιατί και αν την άξιζε…

 

Το The Blind Side βασίζεται στη ζωή του παίκτη του αμερικάνικού football Michael Oher. Ο Michael είναι ένα από τα θύματα της ζωής και του συστήματος μιας και σε ηλικία 7 ετών πάρθηκε από τη ναρκομανή μητέρα του και από τότε αλλάζει παρένθετες οικογένειες αφήνοντας τες μετά από λίγο καταλήγοντας άστεγος στις κακόφημες γειτονιές του Memphis. Η τεράστια σωματοδομή του, η αθλητική ικανότητά του και ο αθώος, τραυματισμένος αλλά και υπερπροστατευτικός χαρακτήρας του κατάφερε να τον βάλει σε ένα Χριστιανικό σχολείο όπου συνέχισε να είναι απόμακρος και μοναχικός. Η μητέρα των S.J και Collins Tuohy, Leigh Anne, πλουσίων μαθητών του σχολείου σε μια στιγμή ανθρωπιάς δίνει άσυλο στον Michael, παίρνοντάς τον στο σπίτι της οικογένειας. Οι ικανότητές του στο αμερικάνικο football παρόλο που φαίνονται με τη πρώτη ματιά δε βγαίνουν και στη γήπεδο και η Leigh Anne με την οικογένειά της αναλαμβάνει να του βγάλει αυτό που του έχει εγκλωβίσει τα τραυματικά βιώματα αλλά και να τον βοηθήσουν να τελειώσει το σχολείο ώστε να περάσει σε κάποιο κολλέγιο και να μπορέσει να παίξει σε κάποια μεγάλη ομάδα.

 

 

Η ιστορία, όσο “αθώος” και να είσαι δε μπορεί να γίνει πιστευτή στο βαθμό που μας παρουσιάζεται. Μια πάμπλουτη λευκή οικογένεια παίρνει από το δρόμο ένα άγνωστο μαύρο νέο, τον εμπιστεύεται, του προσφέρει τα πάντα, τα δύο παιδιά, μια έφηβη και ένα μικρός δέχονται σχεδόν αμέσως τον ξένο σαν αδερφό τους και λίγο αργότερα αναλαμβάνουν να τον υιοθετήσουν. Yeah, right… και ο Άη Βασίλης φέρνει τα δώρα τα Χριστούγεννα. Δύο φορές προσπαθεί ο σεναριογράφος να μας πείσει για το πως είναι αυτό δυνατό, τονίζοντας το Χριστιανικό σχολείο και την ανθρωπιστικές δραστηριότητες της Leigh Anne το οποίο φυσικά δε γίνεται πιστευτό ούτε από τον Πάπα και αργότερα ότι όλα αυτά γίνονται, ελαφρώς υποσυνείδητα, ώστε αυτό το μεγάλο ταλέντο να παίξει στην ομάδα του Κολλεγίου στο οποίο είναι “μέτοχοι” οι Tuohy αλλά λίγο αργότερα αυτοαναιρείται και αυτό το επιχείρημα. Δε μπορώ να πιστέψω σε καμιά περίπτωση ότι αυτά ήταν τα ακριβή γεγονότα, κάνοντας ολόκληρη τη ταινία μη ρεαλιστική σε σημείο υποβάθμισης της νοημοσύνης μου.

Αγνοώντας το “based on a true story”, ο σκηνοθέτης John Lee Hancock διηγείται αρκετά πετυχημένα την ιστορία, χωρίς ιδιαίτερες κοιλιές, κάνοντάς της βαρετή. Γρήγορο μοντάζ, ωραία φωτογραφία και αρκετά καλή μουσική. Τεχνικά ικανοποιητική σε γενικές γραμμές χωρίς να ξεχωρίζει όμως πουθενά. Όσο για το ερώτημα που όλοι είχαμε, η Sandra Bullock για πρώτη φορά παίζει κάποια άλλη εκτός από την Sandra Bullock. Σε κάθε ταινία της, κάθε είδους, η Bullock απλά έλεγε τα λόγια κάποιας άλλης, άλλες φορές καλά και άλλες χειρότερα αλλά ήταν πάντα η Sandra Bullock. Εδώ, ίσως για πρώτη φορά ξεχνάμε την ηθοποιό και βλέπουμε την Leigh Anne Tuohy. Τρομερά ρεαλιστική ερμηνεία σε μια μη-ρεαλιστική ιστορία που ήρθε τη κατάλληλη στιγμή γιατί με την ηλικία να έχει περάσει, δεν έχει ακόμα πολλά χρόνια ρομαντικών κωμωδιών μπροστά της και έπρεπε να δείξει ότι μπορεί να κάνει και κάτι άλλο. Η υποψηφιότητά της αλλά και το Όσκαρ ήταν περισσότερο μια κραυγή προς τη ίδια λέγοντας “Αφού τελικά έχεις ταλέντο, γιατί έκανες 20 χρόνια να μας το δείξεις;”, παρά μια βράβευση για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία της χρονιάς. Όσο για τον συμπρωταγωνιστή της Michael Oher, είναι πιο ξύλινος και από κούτσουρο, πόνεσαν τα μάτια μου.

 

 

Το The Blind Side αποτυγχάνει στα επιμέρους στοιχεία του αλλά καταφέρνει να φτιάξει ένα ενδιαφέρον σύνολο. Ίσως αυτό το “based on a true story” να είναι και το μεγαλύτερο μειονέκτημά της μιας και σου χαλάει όλη τη διάθεση να πιστέψεις αυτό που βλέπεις. Το κέρδος, η εξαιρετική ερμηνεία τους Sandra Bullock δίνοντάς μας υποσχέσεις για κάτι καλύτερο στο μέλλον.

6/10