Μερικές από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει είναι κατά τύχη. Αν και γενικά ψάχνω πολύ την κάθε ταινία που θα δω, δε φοβάμαι και τις πιο άγνωστες περιμένοντας κάποια ευχάριστη έκπληξη. Όμως με το Adieu Gary, φαίνεται ότι ξέμεινα από τύχη.
Προσωπικά δε μπορώ να χαρακτηρίσω αυτό το κατασκεύασμα καν σαν ταινία. Για να σας περιγράψω την εμπειρία μου, φανταστείτε να είστε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και σας βάζουν μπροστά σας μία όμορφη φωτογραφία και σας αναγκάζουν να τη βλέπετε για τα επόμενα 90 λεπτά. Το Adieu Gary δεν έχει ιστορία, δεν έχει πλοκή, δεν έχει θέμα, δεν έχει ουσία, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Δε γνωρίζω τον δημιουργό του Nassim Amaouche αλλά πριν δοκιμάσει τη τύχη του στη σκηνοθεσία πρέπει να ήταν φωτογράφος γιατί εκτός από εξαιρετική φωτογραφία, δεν έχει να σου προσφέρει απολύτως τίποτα. Έκανα μεγάλη προσπάθεια να μη φύγω από την αίθουσα και να κρατήσω ανοιχτά τα μάτια μου. Μπορεί να τα κατάφερα αλλά το μόνο που κέρδισα ήταν ένας πονοκέφαλος.
Αποφύγετέ τη όπως ο διάολος το λιβάνι. Μια πραγματικά επώδυνη εμπειρία…
1,5/10
Χ.Α.
ΑπάντησηΔιαγραφήλυπαμαι που κανω εγκαινια στο νεο σου blog με ισως την χειροτερη βαθμολογια που εχεις δωσει ποτε.
Παντα πιστευα πως μια ταινια ακομα κι αν δεν ειναι αντικειμενικα καλη, εχει να σου προσφερει κατι θετικο. Μπορει να ηταν ενα κοινωνικο μηνυμα, λιγο γελιο ή κανα γυμνο της προκοπης..
Αλλα για να λες εσυ ετσι, τι να πω; Ισως υπαρχουν κι αυτες οι ταινιες με χρηματοδοτησεις απο κανα συγγενη τους :[
http://yannidakis.spaces.live.com