Tomboy [Αγοροκόριτσο] review

Με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της, η 31χρονη σκηνοθέτιδα Céline Sciamma μας δείχνει για ακόμα μια φορά πως επιθυμεί να πέσει με τα μούτρα σε ζητήματα σχεδόν ταμπού για τον κινηματογράφο. Μετά τις σεξουαλικές ανησυχίες των νεαρών κοριτσιών στο Water Lilies, στο Tomboy γυρνάει ακόμα πιο πίσω, στη προεφηβική ηλικία και στον πόλεμο των φύλων. Πάμε να δούμε τι έχει να μας δείξει…

Η 10χρονη Laure μόλις μετακόμισε σε μια γειτονιά του Παρισιού με την οικογένειά της λόγω της δουλειάς του πατέρα της. Η Laure είναι ένα πραγματικό αγοροκόριτσο, ντύνεται σαν αγόρι, είναι κουρεμένη σαν αγόρι και με τα θηλυπρεπή σωματικά χαρακτηριστικά να μην έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται ακόμα, εύκολα μπορεί να ξεγελάσει. Και ακριβώς αυτό αποφασίζει να κάνει, συστηνόμενη στη παρέα της γειτονιάς ως Michaël. Τα ψέματα φέρνουν το ένα το άλλο με την Laure να πέφτει όλο και πιο βαθιά στο αμφισεξουαλικό παιχνίδι, μέχρι την τελική και ντροπιαστική αποκάλυψη.

Εκ πρώτης όψεως, το Tomboy είναι μια εξαιρετική ταινία. Εξερευνά την προεφηβική σεξουαλικότητα με άκρως ρεαλιστικό τρόπο και χωρίς καμία επιθυμία να προκαλέσει, και κυρίως το πώς βλέπει και κατηγοριοποιεί η κοινωνία αυτές τις διαφορές. Η σκηνοθεσία της Sciamma όπως και η φωτογραφία είναι μαγευτική και χωρίς υπερβολές σε παρασέρνει από τη πρώτη ματιά. Το μεγαλύτερο ατού είναι οι ερμηνείες σχεδόν όλων των μικρών πρωταγωνιστών. Η νεαρή Zoé Héran που υποδύεται της Laure αλλά και τον Michaël, και ακόμα περισσότερη η Malonn Lévana στο ρόλο της 6χρονης αδερφής της είναι ανατριχιαστικά εντυπωσιακές αλλά και ταυτόχρονα αθώες. Την ώρα που το Hollywood ψάχνει παιδιά θαύματα, η Γαλλία έχει ήδη βρει την (μεθ)επόμενη γενιά των δικών της μεγάλων ηθοποιών.

Και εδώ πρέπει να έρθω στο αλλά, στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου, στη μεγάλη παραφωνία. Αν και το σενάριο-διάλογοι είναι εξαιρετικά, μήπως σας φαίνεται να λείπει κάτι από τη παραπάνω ιστορία; Γιατί, γιατί η Laure υποδύθηκε το αγόρι; Δεν έχω εξειδικευμένες γνώσεις ψυχολογίας αλλά μια τέτοια συμπεριφορά και ειδικά σε αυτή την ηλικία πρέπει να έχει ένα ερέθισμα. Η επιλογή να συστηθεί ως αγόρι στη παρέα της, δεν ήταν της στιγμής. Η Laure συμπεριφερόταν σχεδόν σαν αγόρι ακόμα και με την μικρή αδερφή της προστατεύοντάς την. Ποιο είναι αυτό το ερέθισμα, η δυνατή πατρική φιγούρα, η «καθηλωμένη» λόγω εγκυμοσύνης μητέρα, η καθυστερημένη σωματική της ανάπτυξη, τα «αγορίστικά» χόμπι της; Τίποτα από αυτά δεν ταιριάζει απόλυτα στις συνθήκες που παρουσιάζει η δημιουργός. Μια δημιουργός που επιλέγει να αφήσει στην άκρη τη δραματουργία και να επιμείνει σε όλη τη διάρκεια της ταινία, στη παρουσίαση της συμπεριφοράς της Laure και στη προσπάθειά της να παρουσιαστεί σαν αγόρι χωρίς να έχει καμία απολύτως εξέλιξη στην ιστορία. Δύο μεγάλα φάουλ που καταστρέφουν σε μεγάλο βαθμό μια αρτιστικά θαυμάσια προσπάθεια.

Το Tomboy είναι μια πραγματικά πολύ όμορφη ταινία, με εξαιρετικές ερμηνείες και σκηνοθεσία αλλά η πλήρης απουσία παραπλεύρων ιστοριών που θα έδιναν κάποιο βάθος, την καταδικάζει στα ρηχά.

6/10