Ήταν 2005, και όπως περίπου γίνεται και σήμερα με το Twilight, όλοι έψαχναν το διάδοχο, το νέο μεγάλο franchise που θα σαρώσει, όπως είχε κάνει πριν λίγα χρόνια το Lord of the Rings και όπως έκανε ακόμα το Harry Potter. Η λύση βρέθηκε στα Χρονικά της Νάρνια, τα 7 βιβλία του συγγραφέα C.S. Lewis που συνδύαζαν στοιχεία και από τις δύο παραπάνω επιτυχίες. Το The Lion, the Witch and the Wardrobe ήταν μια άκρως επιτυχημένο προσπάθεια, τόσο κριτικά όσο και εμπορικά, αλλά το Prince Caspian του 2008 ήταν σίγουρα κατώτερο του αναμενομένου κάτι που έφερε και την ανακοίνωση της Disney ότι δε σκοπεύει να συνεχίσει να εκμεταλλεύεται τα δικαιώματα των βιβλίων. Η σειρά έδειχνε καταδικασμένη να σταματήσει, ίσως πριν της ώρας της, όμως μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, η παραγωγός Walden βρήκε την απαραίτητη «επιχορήγηση» στην Fox 2000, θυγατρική της 20th Century Fox, και το τρίτο κατά σειρά κυκλοφορίας, βιβλίο, The Voyage of the Dawn Treader, μπήκε στη διαδικασία παραγωγής.
Η ιστορία λαμβάνει χώρα ένα χρόνο μετά το Prince Caspian, με τα δύο μεγάλα αδέρφια Susan και Peter Pevensie να έχουν μετακομίσει στην Αμερική με τους γονείς τους, ενώ η Lucy και Edmund αναγκάζονται να μείνουν στο σπίτι της θείας τους και του ξινού ξαδέρφου τους Eustace, λησμονώντας της περιπέτειες στη Narnia, περιπέτειες που κανένας και ειδικά ο Eustace δε πιστεύει ότι υπήρξαν. Μέχρι που τα τρία παιδιά, μέσα από ένα πίνακα, βρίσκονται ξαφνικά στη θάλασσα της Narnia και το πλοίο του βασιλιά Caspian τους περιμαζεύει. Αυτό που δε μπορούν να καταλάβουν είναι το λόγο που βρέθηκαν εκεί, μιας και όπως μαθαίνουν, η Narnia τα τελευταία τρία χρόνια είναι σε περίοδο ειρήνης. Έτσι ακολουθούν τον Caspian στο ταξίδι για να βρει του 7 Λόρδους, του υπηκόους του πατέρα του που κατέφυγαν στα Νησιά της Μοναξιάς για να γλιτώσουν από το θείο του που ήθελε να πάρει το στέμμα. Σχεδόν στα τυφλά, θα ανακαλύψουν ότι η Narnia τους χρειάζεται και πάλι αφού το Κακό είναι έτοιμο να επιτεθεί και για να το σταματήσουν, πρέπει να φτάσουν μέχρι την άκρη του χάρτη, στη γη του Aslan.
Αυτή τη φορά θα αρχίσω λίγο ανάποδα με δυο στοιχεία της ταινίας που τη διαφοροποιούν αρκετά από τις προηγούμενες δύο αλλά και συνολικά από αυτό που θα περιμέναμε, όχι όμως αναγκαστικά με αρνητικό πρόσημο. Αντίθετα με τον επικό χαρακτήρα των πρώτων δύο κεφαλαίων, το The Voyage of the Dawn Treader αποφάσισε, θέλοντας και μη, να ρίξει το πήχη. Το budget έχει πέσει σχεδόν στα μισά σε σχέση με το Prince Caspian και αυτό έχει πολλά επακόλουθα, από την πλήρη απουσία μεγάλων ονομάτων στο cast (οι Liam Neeson και Tilda Swinton εμφανίζονται μόλις για μερικά δευτερόλεπτα ο καθένας και μόνο ως φωνές), μέχρι τα όχι και τόσο καλοφτιαγμένα, αλλά όχι και φτωχά, ψηφιακά εφέ. Δε γνωρίζω αν αυτός είναι και ο χαρακτήρας του βιβλίου, αλλά ο βετεράνος σκηνοθέτης Michael Apted (The World Is Not Enough, Nell, Gorillas in the Mist) που πήρε τα ηνία από τον Andrew Adamson, πήρε το ρίσκο και αντί να παρουσιάσει μια φτωχή επική περιπέτεια, αποφάσισε και το γύρισε σε πλούσιο παιδικό υπερθέαμα. Επιστρέφοντας στις ρίζες του genre, το The Voyage of the Dawn Treader επικεντρώνει στις μικρότερες ηλικίες, παίζοντας με κλασικά στοιχεία παραμυθιού αφαιρώντας τις μεγαλομανιακές μάχες και τη πολύπλοκη ιστορία. Όσο για το δεύτερο στοιχείο που διαφοροποιεί τη ταινία, αυτό είναι η ουσιαστική απουσία κακού. Όλη η ιστορία επικεντρώνεται στο ταξίδι ώστε να αποτρέψουν το κακό, γενικά και ως έννοια, χωρίς αυτό να προσωποποιείται. Αυτό το συγγραφικό εύρημα γίνεται λίγο δίκοπο μαχαίρι για το θεατή, κάνοντας το ταξίδι να μοιάζει πολύ πιο ασφαλές απ’ ότι θα ‘πρεπε, ενώ χρειάζεται να φτάσει το τέλος για να το εκτιμήσει.
Οσ’ αναφορά το cast, και εδώ τα πράγματα είναι κάπως διφορούμενα, αφού λείπει ένας πραγματικά καλός ηθοποιός που θα καθοδηγεί και θα ηγείται, με τον Ben Barnes να παίρνει αναγκαστικά αυτό το ρόλο, όντας καλύτερος απ’ ότι στο Prince Caspian αλλά όχι αρκετός. Τα παιδιά έχουν πια μεγαλώσει και έχουν χάσει τη γλυκιά αθωότητα που συμπλήρωνε τη έλλειψη ταλέντου, ειδικά του Skandar Keynes, κάτι που τα κάνει σχεδόν αδιάφορα. Τη παράσταση κλέβει ο Will Poulter (Son of Rambow) που υποδύεται εξαιρετικά το ξάδερφο Eustace, τον πιο καλογραμμένο ρόλο της ταινίας αλλά και ο Simon Pegg που αντικατέστησε τον Eddie Izzard δανείζοντάς τη φωνή του στον ποντικό Reep.
Αν θα έπρεπε να κάνω μια σύγκριση, τα The Lion, the Witch and the Wardrobe και Prince Caspian είναι καταδικασμένα να προβάλλονται μετά τις ειδήσεις των 8, ενώ το The Voyage of the Dawn Treader, μάλλον ταιριάζει περισσότερο στα Κυριακάτικα μεσημέρια. Τα Χρονικά της Νάρνια άλλαξαν εποχή και…σ’ όποιον αρέσει! Μπορεί το τελικό ποιοτικό αποτέλεσμα να μην είναι το καλύτερο αλλά σίγουρα είναι πιο έντιμο να κυνηγάς να είσαι πρώτος στο χωριό παρά…τέταρτος στη πόλη.
5,5/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου