Όταν πριν αρκετούς μήνες είχα δει το trailer μιας ταινίας που δεν είχα ξανακούσει, είχα ενθουσιαστεί τόσο που περίμενα το Ondine με μεγάλη ανυπομονησία. Ήμουν τόσο πεπεισμένος για την ποιότητά της…κρίμα γιατί οι δημιουργοί της έκαναν τα πάντα για να με απογοητεύσουν.
Βρισκόμαστε σε ένα μικρό ψαροχώρι της Ιρλανδίας, ο Syracuse είναι ένας ψαράς που δεν έχει την εκτίμηση των συμπολιτών του, αφού όλοι τον φωνάζουν Circus λόγω της τραγικής κατάστασης που βρισκόταν όντας αλκοολικός, αλλά νηφάλιος εδώ και δύο χρόνια. Με μικρές ψαριές και ζώντας σε μια καλύβα έχει καταφέρει να μείνει νηφάλιος για χάρη της κόρης του που πάσχει από νεφρική ανεπάρκεια και χρειάζεται συχνές αιμοκαθάρσεις και αφού η πρώην γυναίκα του είναι ακόμα σε μια συνεχή μέθη, ο Syracuse έπρεπε να είναι νηφάλιος για να βρίσκεται δίπλα της όταν αυτή τον χρειαστεί. Σε μια ψαριά του, βρίσκει στα δίχτυα του μια γυναίκα. Η γυναίκα κρύβεται από όλους, δε ξέρει το όνομά της και δε θέλει να τη δει κανείς. Ο Syracuse διηγείται την ιστορία του στη κόρη του και του λέει ότι η γυναίκα είναι μια Selkie, κάτι σαν γοργόνα της Ιρλανδικής μυθολογίας. Ο φόβος της Ondine σιγά σιγά μειώνεται, βγαίνει στη στεριά και όλοι τη φωνάζουν, το πλάσμα της θάλασσας. Μέχρι που ένας άντρας αρχίζει να τη ψάχνει. Είναι ο Selkie σύζυγος που αναφέρει η μυθολογία ή κάποιος άλλος… 
Τι είναι το Ondine, ένα παραμύθι σε ρεαλιστικό περιβάλλον ή ένα ρομαντικό δράμα με στοιχεία παραμυθιού. Και τα δύο και τίποτα από τα δύο. Το σκηνικό σε συνδυασμό με τις υποιστορίες είναι υπερβολικά ρεαλιστικό για να ταιριάξει το παραμύθι της γοργόνας ενώ ταυτόχρονα ο ρυθμός και το σενάριο έχει υπερβολικά παραμυθένια πλοκή ώστε να μας ενδιαφέρει το δραματικό μέρος. όλα αυτά σε συνδυασμό με το απίστευτα κακογραμμένο σενάριο με μερικές πραγματικά τραγικά γελοίες γραμμές διαλόγου κάνουν το Ondine να υποφέρει από κρίση ταυτότητας. Δυστυχώς όμως τα αρνητικά δε σταματάν’ εδώ. Η σκηνοθεσία του Neil Jordan μοιάζει σχεδόν ερασιτεχνική ενώ ταυτόχρονα δε καταφέρνει σε καμιά περίπτωση να μας κρατήσει σε ενδιαφέρον για σχεδόν ολόκληρη ταινία παίζοντας με το ερώτημα αν η Ondine είναι γοργόνα ή όχι. Όσο για τις ερμηνείες, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα μιας και ο Colin Farrell είναι τραγικά κακός και σίγουρα κακή επιλογή για το ρόλο με την νεαρή Πολωνή Alicja Bachleda να είναι ακόμα χειρότερη. 
Είναι όλα τόσο τραγικά; Μάλλον ναι, γιατί η ερμηνεία της μικρής Alison Barry στο ρόλο της κόρης και λίγες παραδοσιακές Ιρλανδικές μουσικές δε φτάνουν για να βελτιώσουν τη κατάσταση εκτός από το να αντέξετε, με το ζόρι, μέχρι το τέλος της ταινίας. Ο Ιρλανδός πολύπειρος σκηνοθέτης τα κάνει μαντάρα. Βάζει στη κατσαρόλα λίγο από Ondine της Γερμανικής μυθολογίας, λίγο από Selkie της Ιρλανδικής μυθολογίας, λίγο μη-ρεαλιστικό love story, μερικά όμορφα τοπία και βγάζει μια ταινία που με το ζόρι αντέχεις να δεις μέχρι το τέλος.
4,5/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου