Το πλατύ κοινό, όταν ακούει Βαλκανικός κινηματογράφος, αμέσως σου έρχονται στο μυαλό οι τσιγγάνοι του Kusturica, τα χάλκινα του Bregovic και λίγο από Σωτήρη Γκορίτσα. Ελάχιστοι έχουν παρακολουθήσει κάποια ταινία από άλλη βαλκανική χώρα και ιδιαίτερα από τη Ρουμανία η οποία ξέραμε ότι χρησιμοποιείται ιδιαίτερα από, συνήθως, low budget αμερικάνικες παραγωγές ως filming location ταινιών με “ιδιαίτερες” σκηνικές απαιτήσεις, κάτι σαν την Τσεχία των φτωχών. Το Nunta Mută, όμως δείχνει ότι η Ρουμανία μπορεί να κάνει αξιόλογες ταινίες αξιοποιώντας τη πρόσφατη ιστορία της, ουσιαστικά με πενιχρά μέσα.
Ο ΣΣΣΣ…Σιωπηλός Γάμος ξεκινάει με μια ομάδα κινηματογραφιστών που γυρνάει τη χώρα ψάχνοντας για περίεργες ιστορίες ώστε να τις καταγράψει για τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ. Έτσι βρίσκονται σε μια περιοχή όπου τώρα βρίσκεται ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο αλλά παλιότερα βρισκόταν ένα χωριό και ο δήμαρχος Gogonea τους περιγράφει πως και γιατί το χωριό έγινε εργοστάσιο και σήμερα προσπαθούν να το ξανακάνουν χωριό. Στη δεκαετία του ‘50 ήταν ένα κλασσικό χωριό με τα καθημερινά του προβλήματα αλλά και τους τρελάρες κατοίκους του. Ο παλαβιάρης δάσκαλος- εφευρέτης που την έχει δει Leonardo DaVinci κυκλοφορώντας με μηχανικά φτερά, το καφενείο όπου συζητιούνται τα πάντα όλα, ο κουμουνιστής δήμαρχος που προσπαθεί να εγγράψει τους χωριανούς στο κόμμα, η πουτάνα που παρακολουθεί τα πάντα και το ζευγαράκι που βγάζει τα μάτια του όπου σταθεί και όπου βρεθεί. Το συγκεκριμένο ζευγαράκι λοιπόν, αποφασίζει να παντρευτεί αλλά έχουν την ατυχία τη μέρα του γάμου τους να πεθάνει ο Στάλιν και να απαγορευτεί κάθε είδους εκδήλωση, θόρυβος, ακόμα και το γέλιο για μια εβδομάδα. Φυσικά οι ετοιμασίες για το γλέντι δε μπορούσαν να αντέξουν μια βδομάδα και οι παμπόνηροι χωριάτες βρίσκουν τον τρόπο να κάνουν ένα σιωπηλό γάμο.
Το Silent Wedding, είναι ένας εξαιρετικά επιτυχημένος συνδυασμός σεξο-φαρσοκωμωδίας, με εμφανή tributes στις βουβές φάρσες του ‘20 και του ‘30 αλλά και την ανελέητη αθώα βωμολοχία και σεξομανία των νεότερων αλλά και παλιότερων slapsticks, ηθογραφικό δράμα της ρουμάνικης κοινωνίας του ‘50 παρουσιάζοντας με χιούμορ αλλά και σκληρότητα τις καθημερινές δυσκολίες αλλά και την ουσιαστική κατοχή από τη κουμουνιστική Ρωσία. Και όλα αυτά χωρίς να γίνει μαύρη κωμωδία μιας και δεν μπερδεύει τα είδη αλλά τα ξεχωρίζει με προφανή σκοπό την κωμικοτραγική κριτική του κουμουνιστικού καθεστώτος. 
Το μεγάλο πρόβλημα του Σιωπηλού γάμου είναι η στατική ιστορία. Παρά τη μικρή της διάρκεια, δε μπορώ να πω ότι αυτή περνάει τόσο εύκολα αφού είναι εμφανές ότι ολόκληρη η ταινία βασίζεται στο concept, ζευγαράκι βγάζει τα μάτια του όπου σταθεί και όπου βρεθεί- ζευγαράκι παντρεύεται- Στάλιν πεθαίνει- σιωπηλός γάμος, με όλα τα ανάμεσα γεγονότα να είναι μια παρωδιακή καταγραφή των καθημερινών καταστάσεων μιας τέτοιας κοινωνίας όπως η έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος, το τσίρκο με τα φρικιά που έρχεται για παράσταση στο χωριό και τις πολιτικοκοινωνικές συζητήσεις στο καφενείο. Με άλλα λόγια, η πρώτη ώρα παρά τα μερικά πετυχημένα αστεία όπως τα ξεκαρδιστικό σεξ μέσα στη ταΐστρα των ζώων, δεν έχει να προσφέρει κάτι σεναριακά, παρά μόνο καταφέρνει να στήσει την ατμόσφαιρά για το τι θα επακολουθήσει. Αντίθετα, το τελευταίο εικοσάλεπτο οπότε λαμβάνει χώρα ο σιωπηλός γάμος είναι απολαυστικότατο, με ξεκαρδιστικές ιδέες όπως τους τσιγγάνους που παίζουν βουβή μουσική και τον γέρο με Parkinson που χτυπάει ανελέητα το πιρούνι στο τραπέζι, μέχρι και τη μύγα που μεσ’ την ησυχία τραβάει τα βλέμματα των παρευρισκομένων.
Η ταινία του Horatiu Malaele είναι μια εξαιρετική εναλλακτική στην ελαφρώς εκνευριστική σταθερότητα-στασιμότητα του Kusturica με εξαιρετικά στοιχεία από ταινίες slapstick, βουβές, σεξοκωμωδίες μέχρι και μεταπολεμικά δράματα. Η πολύ καλή μουσική του Alexandru Andries δίνει την απαραίτητη ένταση στην άκρως ικανοποιητική σκηνοθεσία αλλά η ουσιαστική έλλειψη πλοκής, παρά μόνο η ύπαρξη δύο-τριών ιδεών που προσπαθούν τραβηχτούν από τα μαλλιά για να ολοκληρωθούν τα μόλις 87 λεπτά της, χαλάνε τη γενική εικόνα παρά το απολαυστικότατο τελευταίο μισάωρο.
6,5/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου