Οι χρυσές μέρες των, σχεδόν αποκλειστικά, αμερικανοστοχευθέντων κωμωδιών συνεχίζεται με τη νέα ταινία του Steve Pink, σκηνοθέτη του “κολεγιακού” Accepted.
Τρεις μεσήλικες που κάποτε ήταν κολλητοί φίλοι αλλά με το καιρό χάθηκαν, αναγκάστηκαν να ξαναβρεθούν όταν ένας από αυτούς παραλίγο να αυτοκτονήσει (κατά λάθος;). Μην έχοντας κανέναν άλλον στη ζωή του, αναλαμβάνουν οι φίλοι του να του φτιάξουν το κέφι και μαζί με τον 20χρονο geek ανιψιό ενός των τριών, πηγαίνουν σε ένα θέρετρο που διασκέδασαν με τη ψυχή του στα νιάτα τους. Μόνο που το θέρετρο μετά από 20 χρόνια έχει σχεδόν εγκαταλειφτεί. Μην έχοντας να κάνουν κάτι καλύτερο, μπαίνουν στο παλιό τζακούζι και το ρίχνουν στο πιοτό. Κάτι συμβαίνει και ξυπνάνε, 20 χρόνια πριν! Πως βρεθήκαν εκεί, τι πρέπει να κάνουν για να γυρίσουν αλλά και ταυτόχρονα να μη καταστρέψουν το μέλλον κάνοντας κάποια βλακεία στο παρελθόν, όπως και ποιός είναι ο περίεργος μάστορας που είπε ότι ήρθε να φτιάξει το τζακούζι, μένει να τα μάθουν στη πορεία… 
Ακόμα μια κωμωδία που δε καταφέρνει να σε κάνει να γελάσεις; Ναι και όχι, αφού δυστυχώς κατάφερα να γελάσω μόλις 1-2 φορές σε όλη τη διάρκεια αλλά ταυτόχρονα δεν ένοιωσα να προσβάλλει τη νοημοσύνη μου όπως τόσες άλλες. Έξυπνο σενάριο παρά το αλλοπρόσαλλο concept που εξετάζει το what if scenario, χωρίς να πλασάρει κάποιο φτηνιάρικο, επιτηδευμένο ηθικό δίδαγμα αλλά απλά διασκεδάζει με την ανόητη αθωότητα του. Έξυπνη παρουσίαση των ‘80s χωρίς να τα ξεφτιλίζει, με πολύ καλό soundtrack εποχής μεταξύ των οποίων INXS, Salt-N-Pepa, David Bowie, Mötley Crüe αλλά και μερικά καινούρια τραγούδια ενσωματωμένα με διασκεδαστικότατο τρόπο από Enrique Iglesias και Black Eyes Peas.
Οι τετράδα των ιδιαίτερα ταλαντούχων πρωταγωνιστών John Cusack, Craig Robinson, Rob Corddry και Clark Duke μαζί με τις πανέμορφες θηλυκές παρουσίες των Lyndsy Fonseca και Lizzy Caplan αλλά και τους μικρούς χαρακτηριστικούς ρόλους των Chevy Chase και Crispin Glover δίνουν πραγματικά ότι μπορούν αλλά όσο και να προσπαθούν, η ιστορία είναι ουσιαστικά τόσο μικρή που θα βαρεθείτε αρκετές φορές, έστω και όχι σε βαθμό ώστε να επιθυμείτε διακαώς να το παρατήσετε.
Μερικές αστείες ατάκες, ένα παλαβιάρικο σενάριο χωρίς όμως ιδιαίτερη εξυπνάδα, και μόλις πέρασε άλλο ένα σχετικά εύκολο 90λεπτο που μικρή διαφορά θα μου έκανε και να μην το έβλεπα.
5,5/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου