Veronika Decides to Die review

Μπορεί τα βιβλία του Paulo Coelho να είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένα αλλά οι φήμες για τα δικαιώματα για τη μεταφορά του πιο γνωστού του μυθιστορήματος “The Alchemist” έχουν καταντήσει αστείο αφού πρώτα τα πούλησε σε μια εταιρία παραγωγής, μετά το μετάνιωσε και τα ξαναγόρασε πίσω, λίγο αργότερα τα ξεπούλησε στον Lawrence Fishburne ο οποίος σκόπευε να σκηνοθετήσει και να πρωταγωνιστήσει στη ταινία και από τότε έχουμε χάσει τα ίχνη της.

Ο Αλχημιστής όμως δεν είναι το μοναδικό αξιόλογο βιβλίο του Βραζιλιάνου συγγραφέα και φέτος μας παρουσιάζεται το Veronika Decides to Die, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 1998. Η Veronika είναι μια νεαρή όμορφη γυναίκα από τη Σλοβενία που κάποιος μπορεί να πει ότι έχει τα πάντα, ομορφιά, μια καλή δουλειά, χρήματα αλλά αυτό δε την σταματάει από το να είναι απύθμενα δυστυχισμένη. Μία σπίθα, μια ανούσια αφορμή την κάνει να περάσει τα όρια και να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας παίρνοντας χάπια. Καταφέρνει να επιζήσει αλλά ξυπνάει μέσα σε ένα ιδιωτικό ψυχιατρικό ίδρυμα όπου τις ανακοινώνουν ότι παρόλο που την πρόλαβαν, τα χάπια της προκάλεσαν ανεπανόρθωτη ζημιά στη κάρδια που θα επιφέρει το θάνατό της σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Τον καιρό που τις απομένει έρχεται σε επαφή με πραγματικά ψυχικά διαταραγμένους ανθρώπους επαναξιολογώντας τη ζωή της ενώ μια περίεργη σχέση με τον Edward, βαριά καταθλιπτικό ασθενή αναπτύσσεται που θα τις αλλάξει τη ζωή.

Χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο, τα γεγονότα της ταινίας είναι δυστυχώς πολύ δύσκολο να τα πιστέψεις. Με ποια λογική κλείνεις μια αυτοκτονιομανή με μόλις λίγες εβδομάδες ζωής σε ψυχιατρείο. Όσο απάνθρωπος και να είσαι, την αφήνεις να ζήσει τις τελευταίες μέρες της όπως αυτή θέλει. Στην άλλη όχθη, η Veronika εκτός μιας ακόμα αποτυχημένης απόπειρας μέσα στο ίδρυμα, αποδέχεται σχεδόν άμεσα τη ζωή της στο ίδρυμα έρχοντας μάλιστα σε επαφή με τους βαριά αρρώστους που ζουν μαζί της και ειδικά με τον Edward, χωρίς να μας δίνεται ουσιαστικά καμία ρεαλιστική δικαιολογία. Η σχέση με τον Edward, έναν νεαρό άνδρα που έχασε τη φίλη του σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο οποίο οδηγούσε ο ίδιος και από τότε έχει περάσει διάφορα στάδια ψυχασθένειας από κατατονία μέχρι σχιζοφρένεια χωρίς να έχει ξεστομίσει ούτε λέξη από τότε, παρουσιάζεται ευεργετική και για τους δύο αλλά ποτέ δε μας εξηγείται πως και γιατί, εκτός της απλής ερωτικής έλξης που όμως δε φτάνει σε αυτή τη περίσταση με αποτέλεσμα άλλη μία μη ρεαλιστική κατάσταση. Το συγκλονιστικό, ανθρώπινο φινάλε δίνει μια αξιόλογη δικαιολογία γιατί έγιναν όλα τα παραπάνω αλλά σε μια ρεαλιστική ταινία δεν ισχύει το “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, πάντως σίγουρα μετριάζει αισθητά τις αντιδράσεις.

Οι επιλογές του casting αποδεικνύονται εξαιρετικές και παρά τις αντιδράσεις της επιλογής της Buffy, Sarah Michelle Gellar στο πρωταγωνιστικό ρόλο, η τελευταία μετά την εξαιρετική ερμηνεία στο προσωπικό αγαπημένο Southland Tales, καταφέρνει άλλη μία άκρως ικανοποιητική ερμηνεία που μπορεί να μην αξίζει το όσκαρ αλλά κανένας μας δε θα καταφέρει να βρει ουσιαστικό μειονέκτημα. Μαζί της οι Jonathan Tucker, David Thewlis, Melissa Leo και Erika Christensen, όλοι τους απλά μαγευτικοί. Μια μικρή παραφωνία που όμως είναι ιδιαίτερα προσωπική, είναι μερικές γραμμές διαλόγου που τονίζει την ομορφιά της πρωταγωνίστριας σε συνδυασμό με την υποτιθέμενη 28χρονη ηλικία της που προκαλούν μειδίαμα μιας και τα 33 χρόνια της δε κρύβονται κάτω από τους τόνους makeup και όσο για την υποτιθέμενη ομορφιά της, γούστα είναι αυτά αλλά μου θύμισε τη σκηνή στην αξέχαστη ελληνική ταινία με το Νίκο Ρίζο να ρωτάει τον Βασίλη Αυλωνίτη για τη Γεωργία Βασιλειάδου: -Είναι όμορφή?, και να απαντάει -Καφέ θέλεις?!

Η ιστορία έχει ένα πανέξυπνο ξεκίνημα και φινάλε ώστε να πει αυτό που τελικά θέλει αλλά χάνει σε όλη τη διάρκεια. Η όλη διαδικασία είναι άλλοτε παντελώς μη πιστευτή και άλλοτε απλά σπασμωδικά δοσμένη με τελικό αποτέλεσμα και πάλι την έλλειψη ρεαλισμού. Το φινάλε θα σας δώσει μια ολόγλυκια γεύση που μετριάζει την απογοήτευση για όσα είδατε μέχρι τότε αλλά όχι σε βαθμό που μπορεί να κάνει Veronika Decides to Die μια αξιομνημόνευτη ταινία.

 

5,5/10