I Love You Phillip Morris review

Το φαινόμενο μια ταινία να είναι έτοιμη και ξεχασμένη σε κάποιο συρτάρι κάποιας εταιρίας δεν είναι καινούριο. Το περίεργο είναι όταν αυτή η ταινία έχει πάρει θετικές κριτικές όπου έχει προβληθεί και παρ’ ολ’ αυτά, για κάποιο λόγο η ημερομηνία κυκλοφορίας αργεί ακόμα και χρόνια όπως το πρόσφατο Trick 'r Treat. Στο I Love You Phillip Morris, η αργοπορία δεν ήταν τόσο μεγάλη αλλά η ημερομηνία εξόδου άλλαξε πάρα πολλές φορές μέχρι να καταφέρει τελικά να κάνει την εμφάνισή του στις αίθουσες το φετινό καλοκαίρι.

Ο Steven Russell είναι ένας αστυνομικός, ευτυχισμένος οικογενειάρχης, παντρεμένος και με μία κόρη που τους λατρεύει αλλά πάντα κάτι καταπιεζόταν μέσα του. Ήξερε πάντα ότι είναι gay αλλά δεν το είχε είχε πει ποτέ αλλά δε αυτό δε σημαίνει ότι μπορούσε να συγκρατήσει τις ορμές του. Ώσπου έρχεται μια μέρα που ένα φαινομενικά άσχετο γεγονός τον κάνει να ξεσπάσει, παραδέχεται τη σεξουαλική του ταυτότητα, αφήνει την οικογένεια του και πάει στη Florida όπου ζει την απελευθερωμένη gay ζωή. Όμως ανακαλύπτει ότι για να τη ζήσει έτσι πρέπει να έχει και να ανάλογα έσοδα τα οποία φυσικά δεν έχει αλλά η το κοφτερό μυαλό του βρίσκει τρόπους με μικροαπατεωνιές να βγάζει όχι μόνο τα προς το ζην αλλά να ζει μια πολυτελή ζωή. Ώσπου κάποια στιγμή τον πιάνουν, τον κλείνουν φυλακή όπου γνωρίζει τον Phillip Morris, και αμέσως “δένονται”. Σκηνές απόλυτου gay ρομαντισμού πίσω από τα σίδερα! Ο Steven αφήνεται ελεύθερος και χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του από τα νομικά βιβλία που διάβασε στη φυλακή και μπόλικη τύχη καταφέρνει να ελευθερώσει και τον μεγάλο του έρωτα Phillip παριστάνοντας τον δικηγόρο, κάτι που φυσικά δεν ήταν. Ελεύθεροι και ωραίοι κάνουν τη ζωή τους αλλά ο Steven βρίσκει όλο και μεγαλύτερους τρόπους-κομπίνες να εξασφαλίσει μια πολυτελή ζωή μέχρι να τον ξαναπιάσουν, να ξαναμπεί στη φυλακή, να ξανασκαρώσει κάποια κομπίνα για να βγει ξανά ελεύθερος, και ξανά από την αρχή. Και όλα αυτά προσπαθώντας να κρατήσει τον Phillip με τον τελευταίο να είναι εντελώς αντίθετός με όλες τις παραπάνω κομπίνες.

Το I Love You Phillip Morris, έχει λανθασμένα χαρακτηριστεί ως κωμωδία ενώ είναι μια “απλή, τυπική” ρομαντική κομεντί όσο τυπική μπορεί να είναι μια ρομαντική ιστορία με gay theme. Το δίδυμο των σκηνοθετών, Glenn Ficarra και John Requa που μας έχουν δώσει το σενάριο του Bad Santa, βρίσκουν τρόπους να “προσπεράσουν” το gay theme, όσο είναι αυτό δυνατό και να φτιάξουν μια ρομαντική κωμωδία χωρίς να υπερτονίζουν τα gay στοιχεία ώστε να προκαλέσουν το γέλιο. Αυτό γίνεται καλύτερα κατανοητό όταν περίπου μετά το 1/3 της ταινία, το κυρίαρχο είδος αλλάζει και γίνεται ένα μικρό Catch Me If You Can με τον Steven να στήνει τη μία πανέξυπνη κομπίνα μετά την άλλη μέχρι το τελικό μεγάλο κόλπο.

Με δύο τεράστια ονόματα όπως τους Jim Carrey και Ewan McGregor στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, είναι εμφανές ότι σε καμιά περίπτωση, η ταινία δε προσπαθεί να παρωδήσει άτομα και καταστάσεις παρά να διηγηθεί μια πραγματική ιστορία που έχει πολύ περισσότερες ιδιαιτερότητες από μια απλή ρομαντική ιστορία. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι εμβαθύνουν ιδιαίτερα σε κάποια από τις κομπίνες παρά τις παρουσιάζουν επιφανειακά ώστε να τονίσουν τη διαολεμένη ευφυΐα και πονηριά του Steven Russell.

Έξυπνοι διάλογοι, γρήγορη σκηνοθεσία που προκαλεί χωρίς να σοκάρει, δυο πρωταγωνιστές όπως δεν έχουμε ξαναδεί (ειδικά ο McGregor είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι είναι πραγματικά ο ίδιος ηθοποιός που έχει παίξει στα Star Wars, Angels & Demons και τόσα άλλα!) σε πολύ καλές ερμηνείες αλλά αυτό δεν αποτρέπει τη ταινία να είναι μια “απλή” ρομαντική κομεντί με το ταβάνι που το είδος του επιβάλλει. Δεν έχει τα έντονα συναισθήματα μιας αισθηματικής κομεντί, ούτε τη συγκίνηση μιας δραματικής κομεντί και φυσικά δεν είναι σε καμιά περίπτωση κωμωδία. Το ίδιο το είδος της, την περιορίζει στη μετριότητα και ενώ δε γίνεται σε καμιά περίπτωση κουραστική, τη βλέπεις και αφού τελειώσει, τη ξεχνάς σε μόλις λίγα λεπτά.

 

5,5/10