I Saw the Devil review

Αν και η κινηματογραφική βιομηχανία της Κορεατικής χερσονήσου βρίσκεται σε άνθηση και είναι ιδιαιτέρως αγαπητή από τους κριτικούς, λίγες είναι οι ταινίες που καταφέρνουν να πλασαριστούν και στο ευρύ κοινό με πιο σημαντική το OldBoy του 2003.

Το I Saw the Devil μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ένας άξιος συνεχιστής του OldBoy, αφού οι σχέσεις των δύο ταινιών είναι δύσκολο να παραβλεφτούν όπως το παρόμοιο κεντρικό concept της μανιασμένης εκδίκησης αλλά και ο κεντρικός πρωταγωνιστής.

Μια έγκυος γυναίκα, κατακρεουργείται βάναυσα και χωρίς κανέναν προφανή λόγο από έναν άγνωστο που προσποιείται να τη βοηθήσει όταν το αυτοκίνητό της μένει στη μέση του πουθενά. Η γυναίκα τυχαίνει να είναι κόρη του πρώην διευθυντή της αστυνομίας και αρραβωνιαστικιά του Kim Soo-hyeon, ενός πράκτορα της υπηρεσίας πληροφοριών. Ο Soo-hyeon, πνιγμένος από οργή και με τη σιωπηλή βοήθεια του πεθερού του αποφασίζει να εκδικηθεί το θάνατο της αγαπημένης του…στο πολλαπλάσιο.

Η μεγαλύτερη έκπληξη έρχεται όταν βλέπεις την τυπική εξέλιξη μιας τέτοιας ταινίας, να ολοκληρώνεται στο πρώτο 40λεπτο και αναρωτιέσαι τι μπορεί να συμβεί στα υπόλοιπα 100 λεπτά. Αν περιμένετε να σας το αποκαλύψω, γελιέστε. Απλά θα σας πω ότι εκεί που τελειώνουν οι «τυπικές» ταινίες εκδίκησης, ξεκινάει το I Saw the Devil.

Η γραφική βία κυριαρχεί, με τη διπλή έννοια του όρου. Υπάρχουν στιγμές που θέλουν πραγματικά γερά νεύρα και στομάχια αλλά και άλλες που πλημμυρίζουν από ένα κατάμαυρο χιούμορ μέσα στη σκληρότητά τους. Η εκδίκηση είναι ανελέητη και ο θεατής αναρωτιέται ποιος είναι ο διάβολος του τίτλου.

Τα 140 λεπτά διάρκειας όμως, είναι σε κάθε περίπτωση υπερβολικά. Μπορεί ουσιαστική κοιλιά να μην υπάρχει αλλά ένα ελαφρώς πιο σφιχτό μοντάζ θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα. Σκηνοθετικά είναι ένα πάρτυ αγριότητας και συναισθημάτων με μια επικάλυψη αθωότητας και αίσθησης από κόμικ. Αυτή η κόμικ πινελιά, μπορεί να ξενίσει αρκετούς αφού ουσιαστικά αφαιρεί μεγάλο μέρος από το ρεαλισμό της ταινίας. Μπορεί ο Soo-hyeon να είναι πράκτορας αλλά στη ταινία μοιάζει περισσότερο με ninja assassin, η ευκολία που βρήκε τον ένοχο, η ξεροκεφαλιά να ολοκληρώσει τον κύκλο εκδίκησης, και κυρίως η παντελώς ηλίθια Κορεάτικη αστυνομία που μπροστά τους ο Κλουζώ μοιάζει με τον Jack Bauer, είναι βασικά στοιχεία για να προχωρήσει η ιστορία αλλά ταυτόχρονα δίνουν μια εντελώς διαφορετική αισθητική στο τελικό αποτέλεσμα, που τη στιγμή που το παρακολουθείς και δε το περιμένεις, σε ξενίζει.

Ο Min-sik Choi, πρωταγωνιστής και εκδικητής στο OldBoy περνάει εδώ στο άλλο στρατόπεδο και υποδύεται τον μανιακό σαδιστή δολοφόνο με απίστευτη φυσικότητα. Από την άλλη ο συμπρωταγωνιστής του Byung-hun Lee, πιο γνωστός και ως Storm Shadow από το G.I. Joe, είναι εξαιρετικός στις σκηνές δράσης αλλά στις δραματικές σκηνές είναι μάλλον λίγος.

Το I Saw the Devil είναι μία από τις πιο διασκεδαστικές ταινίες της χρονιάς, με την αρρωστημένη έννοια του όρου. Είναι απρόβλεπτη, είναι βίαιη, είναι έντονη και παρά τα μειονεκτήματα, ικανοποιεί απόλυτα τον υποψιασμένο θεατή.

7,5/10