Contagion review

Το χαρακτηριστικό της αντιδραστικότητας δεν είναι στοιχείο της προσωπικότητάς μου, όμως όταν κάποιοι καλλιτέχνες γίνονται δέκτες μιας ανεξήγητης ασυλίας, σχεδόν νεκρόφιλης λατρείας από τα μέσα…μου γυρίζει το μάτι. Ο σκηνοθέτης Steven Soderbergh είναι σίγουρα στις πρώτες θέσεις μιας τέτοιας λίστας ευνοημένων, αφού έχει μια ολόκληρή καριέρα βουτηγμένη στη μετριότητα με σχεδόν μοναδική έξαρση ταλέντου, το 2000 με τα Erin Brockovich και Traffic. Από τότε το μόνο μου κάνει είναι να πειραματίζεται (Bubble, The Girlfriend Experience) στου κασίδη το κεφάλι, να αποτυγχάνει με μεγαλεπήβολα σχέδια (Che, The Good German) και ανάμεσα να πλακώνεται στα blockbusters (Ocean's 11-12-13) μπας και βγάλει και κάνα δολάριο. Η νέα του ταινία Contagion έμοιαζε διαφορετική, αφού είχε πάρει το εμπορικό theme της μετάδοσης ενός θανατηφόρου ιού, να το γυρίσει στις ρίζες του αφαιρώντας ζόμπι και διάφορες «μεταλλάξεις», και παράλληλα να το πλημμυρίσει ταλέντο. Δεν ακούγεται και άσχημο…

Arthur Christmas - Ο Γιος του Αϊ Βασίλη review

Ως γνήσιος λάτρης των Χριστουγέννων, δε μπορούσα να χάσω την ευκαιρία να δω τη νέα ταινία της Aardman, δημιουργού εταιρίας των Wallace and Gromit και Chicken Run, με τίτλο Arthur Christmas, έστω και αν η προσχολική συνοδεία μου με ανάγκασε να κατευθυνθώ στην μεταγλωττισμένη έκδοση. Πάμε να δούμε αν βρήκαμε τη ταινία των φετινών Χριστουγέννων…

Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides - Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Σε Αγνωστα Νερά review

Ποτέ δε μπόρεσα να καταλάβω πως ένα επιτυχημένο franchise σαν τους Πειρατές της Καραϊβικής, μπήκε ξαφνικά στο στόχαστρο όλων των ντεμέκ ιντελεκτουέλ σινεφίλ και μάλιστα πριν καν τη κυκλοφορία του. Ναι, μπορεί τα δύο τελευταία κεφάλαια να μην ήταν τόσο καλά όσο το πρώτο, μπορεί η νέα τέταρτη ταινία να μη μοιάζει με τίποτα περισσότερο παρά το ξεχείλωμα ενός χαρακτήρα, όμως το χειρότερο είναι ότι, δυστυχώς όλοι οι παραπάνω είχαν τελικά δίκιο.

Tomboy [Αγοροκόριτσο] review

Με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της, η 31χρονη σκηνοθέτιδα Céline Sciamma μας δείχνει για ακόμα μια φορά πως επιθυμεί να πέσει με τα μούτρα σε ζητήματα σχεδόν ταμπού για τον κινηματογράφο. Μετά τις σεξουαλικές ανησυχίες των νεαρών κοριτσιών στο Water Lilies, στο Tomboy γυρνάει ακόμα πιο πίσω, στη προεφηβική ηλικία και στον πόλεμο των φύλων. Πάμε να δούμε τι έχει να μας δείξει…

The Chronicles of Narnia: The Voyage of the Dawn Treader [Το Χρονικό της Νάρνια: Ο Ταξιδιώτης της Αυγής] review

Ήταν 2005, και όπως περίπου γίνεται και σήμερα με το Twilight, όλοι έψαχναν το διάδοχο, το νέο μεγάλο franchise που θα σαρώσει, όπως είχε κάνει πριν λίγα χρόνια το Lord of the Rings και όπως έκανε ακόμα το Harry Potter. Η λύση βρέθηκε στα Χρονικά της Νάρνια, τα 7 βιβλία του συγγραφέα C.S. Lewis που συνδύαζαν στοιχεία και από τις δύο παραπάνω επιτυχίες. Το The Lion, the Witch and the Wardrobe ήταν μια άκρως επιτυχημένο προσπάθεια, τόσο κριτικά όσο και εμπορικά, αλλά το Prince Caspian του 2008 ήταν σίγουρα κατώτερο του αναμενομένου κάτι που έφερε και την ανακοίνωση της Disney ότι δε σκοπεύει να συνεχίσει να εκμεταλλεύεται τα δικαιώματα των βιβλίων. Η σειρά έδειχνε καταδικασμένη να σταματήσει, ίσως πριν της ώρας της, όμως μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, η παραγωγός Walden βρήκε την απαραίτητη «επιχορήγηση» στην Fox 2000, θυγατρική της 20th Century Fox, και το τρίτο κατά σειρά κυκλοφορίας, βιβλίο, The Voyage of the Dawn Treader, μπήκε στη διαδικασία παραγωγής.

Let Me In [Ασε το Κακό να Μπει] review

Όσο έχω απενοχοποιήσει τα sequels-prequels, τόσο φοβάμαι τα remakes και ειδικά αυτά που μόνο σκοπό έχουν την αγγλικοποίηση μιας ξενόγλωσσης ταινίας ώστε να βρει πιο ευρύ κοινό. Το πρωτότυπο Låt den rätte komma in, αν και ήταν μια εξαιρετική ταινία, δε με ενθουσίασε στα επίπεδα του εκθειασμού που έφτασε από τους υπόλοιπους κριτικούς. Όμως πραγματικά πίστευα ότι ένα χολιγουντιανό remake ήταν μια κάκιστη ιδέα μιας και η ταινία καταπιανόταν με θέματα που δε μπορούσαν να «περάσουν» στη πουριτανή Αμερική. Πάμε να δούμε τι ψάρια έπιασε.

Drive review

Πολύ συχνά βλέπουμε καλές ταινιούλες, πολύ σπάνια πιο βλέπουμε…ταινίαρες όμως είναι ελάχιστες οι φορές στη ζωή μας που βλέπουμε μία ταινία που μας θυμίζει πως πρέπει να κοκορευόμαστε για τον όρο σινεφίλ που μας έχουν κολλήσει περιπαιχτικά οι φίλοι μας. Το Drive είναι μία από αυτές.

Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στη Στεριά review

Ο Νίκος Περάκης έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να είναι ταυτόχρονα εμπορικός αλλά και κινηματογραφικός σκηνοθέτης. (Σχεδόν) καμία ταινία τους δεν έχει τη υφή ενός ξεχειλωμένου τηλεοπτικού επεισοδίου, σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του. Με τη πρωτότυπη Λούφα και Παραλλαγή του 1984 κατάφερε να «κάνει μόδα» τη κοινωνική σάτιρα, ένα είδος που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό υπηρετεί μέχρι σήμερα. Οι Σειρήνες στο Αιγαίο του 2005, ενώ ήταν τεράστια εμπορική επιτυχία, δε κατάφεραν να φτάσουν τα ποιοτικά στάνταρντ του πρωτότυπου κυρίως λόγω της ελλειμματικής κεντρικής ιστορίας αλλά και των εντελώς αδιάφορων υποϊστοριών. Οι Σειρήνες στη Στεριά μοιάζουν εκ πρώτης όψεως μια κακή προσπάθεια ξεζουμίσματος του franchise αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι…ή μήπως είναι.

The Ides of March [Αι Ειδοί του Μαρτίου] review

Πρέπει να δηλώσω ότι ποτέ δεν ήμουν μεγάλος θαυμαστής του George Clooney, μάλλον αδιαφορία μου προκαλούσε το όνομά του. Η άποψη μου για το πρόσωπό του έπεσε κατακόρυφα με τις σκηνοθετικές του προσπάθειες και το Confessions of a Dangerous Mind που ήταν από τις πιο βαρετές ταινίες που έχω δει. Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν είχα κανένα σκοπό να δω τη νέα του ταινία, The Ides of March, αλλά η απουσία εναλλακτικών και η παρουσία του Ryan Gosling, με έριξε στα νύχια του.

Rise of the Planet of the Apes [Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση] review

Ποιος πίστευε ότι σε ένα καλοκαίρι γεμάτο blockbusters, γεμάτο σούπερ-ήρωες, δράση και φαντασία, τη παράσταση θα έκλεβε…ένας πίθηκος, ο Καίσαρας. Αν και ακόμα δεν έχουμε δει ταινίες όπως το Captain America, και Cowboys & Aliens, το Rise of the Planet of the Apes είναι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου ο μεγάλος νικητής του καλοκαιριού.

Abduction review

Θέλοντας και μη, για ακόμα μια φορά, θα αναγκαστώ να γράψω για αυτή τη πληγή που λέγεται Twilight. Στο Twilight λοιπόν, τρεις είναι οι πρωταγωνιστές, με την Kristen Stewart να έχει αναγνωρισμένη καριέρα πολύ πριν από αυτό (και ελπίζουμε να μην της την καταστρέψει), τον Robert Pattinson να είναι μεν άγνωστός αλλά πολύ γρήγορα να παίρνει ρόλους όπου και έδειξε ότι κάτι αξίζει, και έμεινε ο Taylor “Doesn’t-he-own-a-shirt” Lautner. Ο 19χρονος ακόμα, πιτσιρικάς δεν είχε ακόμα κάποια ουσιαστική ευκαιρία να δείξει αν έχει κάποιο ταλέντο. Το μόνο που ήταν γνωστό για αυτόν ήταν οι γνώσεις πολεμικών τεχνών που έχει και το καλογυμνασμένο σώμα του που επιδεικνύει με μανία. Το Abduction είναι η πρώτη του προσπάθεια να αποδείξει ότι μπορεί να γίνει ένας action-star με τους υπεραισιόδοξους να μιλάνε για τον νέο Tom Cruise. Πάμε να δούμε τι ψάρια έπιασε.

Blitz review

Όπως έχει δηλώσει και παλιότερα ο Jason Statham, δε σκοπεύει με τις ταινίες του να κερδίσει κάποιο Όσκαρ, αλλά απλά να μας διασκεδάσει, και παρά τον ουσιαστικά μοναδικό τυποποιημένο ρόλο που παίζει λίγο-πολύ στις περισσότερες ταινίες του, καταφέρνει το στόχο του σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Και το η νέα του ταινία Blitz, έμοιαζε κάτι παρόμοιο, έλα όμως που βρήκε τη λάθος στιγμή για την αλλαγή, όσο μικρή και αν είναι αυτή.

Tyrannosaur [Τυραννόσαυρος] review

Ο Paddy Considine είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους και πολυαγαπημένους, από κοινό και κριτικούς, (σχετικά) νέους Βρετανούς ηθοποιούς. Με συμμετοχές σε ταινίες όπως Dead Man's Shoes και In America έχει κερδίσει τους πάντες ενώ έχει περάσει εξίσου επιτυχημένα και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού με ρόλους στα The Bourne Ultimatum και Cinderella Man. Αυτή τη φορά όμως αποφασίζει να περάσει για πρώτη φορά αλλά και να μείνει αποκλειστικά πίσω από τη κάμερα, σκηνοθετώντας ένα δικό του σενάριο, με τον «ύποπτο» τίτλο Tyrannosaur.

Final Destination 5 [Βλέπω το Θάνατό σου 5] review

Η επιτυχημένη σειρά ταινιών «ευφάνταστων τρόπων θανάτου» Final Destination, έφτασε αισίως στο πέμπτο μέρος της, έστω και αν πολλοί είναι αυτοί που θα ήθελαν να είχε τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια. Αν και φυσικά είμαι από αυτούς που απογοητεύτηκαν οικτρά από τις δύο προηγούμενες ταινίες, δε μπορώ να παραδεχτώ ότι συνεχίζω να είμαι φαν, μιας και το Final Destination 2 ήταν για μένα μία από τις καλύτερες κωμωδίες και ταυτόχρονα μία από τις πιο διασκεδαστικές κινηματογραφικές μου εμπειρίες. Για να δούμε αν τελικά άξιζε να περιμένω κάτι καλύτερο ή θα πρέπει να μπω στη στρατιά αυτών που ζητάνε να σταματήσει επιτέλους η σειρά.

Friends with Benefits [Οχι Μόνο Φίλοι] review

Σεξ και φίλοι, σεξ χωρίς αίσθημα, σεξ χωρίς σχέση, γενικά το όλο θέμα έχει εξαντληθεί εδώ και πολλά πολλά χρόνια, και περιέργως, μόνο φέτος κυκλοφόρησαν δύο ταινίες, με τη πρώτη, το No Strings Attached  με την Natalie Portman να αποτυγχάνει παταγωδώς. Το Friends with Benefits έμοιαζε σαν τον φτωχό συγγενή και μετά την αποτυχία του πρώτου, αρκετοί ήταν αυτοί που ξέχασαν τη παρουσία του. Μήπως όμως δε θα έπρεπε;

The Next Three Days [Οι Επόμενες Τρεις Μέρες] review

Το 2004, ο Paul Haggis έκανε το μεγάλο μπαμ με το Crash που, αν και δέχτηκε πολλές κριτικές, κατάφερε να σαρώσει και στα Όσκαρ. Από τότε όμως, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος δεν ήταν και ιδιαίτερα πολυάσχολος, τουλάχιστον στα σκηνοθετικά του καθήκοντα με μοναδική του ταινία το, μάλλον αδιάφορο λόγω θέματος, Valley of Elah το 2007. Το The Next Three Days είναι η τελευταία του ταινία με πρωταγωνιστή τον, ιδιαιτέρως αχώνευτο στο ελληνικό κοινό, Russell Crowe.

Cars 2 [Αυτοκίνητα 2] review

Εξ’αρχής ήταν πολύ περίεργη η επιλογή της Pixar να δημιουργήσει sequel για μια από τις λιγότερο επιτυχημένες ταινίες της, το Cars. Υπάρχει βέβαια και η άλλη οπτική, μιας και μπορεί η ταινία να μην ήταν συγκριτικά τόσο καλή όμως προώθησε τεράστιας γκάμας προϊόντα για παιδιά, γεμίζοντας τα ράφια των καταστημάτων με τον Κεραυνό Μακουίν. Έχοντας όμως και πάλι τον δημιουργό της Pixar, John Lasseter πίσω από το τιμόνι, ήταν δύσκολο να πιστέψουμε ότι το Cars 2 θα ήταν απλά μια αρπαχτή.

X-Men: First Class [X-Men: Η Πρώτη Γενιά] review

Οι X-Men είναι ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της Marvel, μια τεράστια σειρά ολοκληρωμένων υπερηρώων και όχι απλά μια λίστα με aliases, ένα franchise που αν διαχειριστεί σωστά μπορεί να έχει σχεδόν απεριόριστη διάρκεια. Το First Class προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό, μια σωστή διαχείριση του κόμικ, και όχι απλά την εκμετάλλευση δύο, τριών ή πέντε ηρώων που αναγκαστικά θα επιλεχτούν από το πλήθος λόγω εμπορικότητας. Το First Class, ξεκίνησε σαν μια ακόμα ταινία της σειράς Origins, στην οποία θα βλέπαμε το παρελθόν του Magneto, όπως ακριβώς είδαμε και στο αντίστοιχο Origins: Wolverine όμως μετά από αρκετά rewrites, κατέληξε στη τελική του μορφή, δηλαδή την ιστορία της δημιουργίας των X-Men.

Arthur 3 and the War of Two Worlds [Αρθουρ 3: Ο Πόλεμος των Δύο Κόσμων] review

Το Madworld Movies στο Facebook

Όπως θα έχετε προσέξει, το MadWorld Movies βρίσκεται σε μια περίοδο…αναδιοργάνωσης προτεραιοτήτων. Εδώ και μερικούς μήνες προσπάθησα να επεκτείνω τη θεματολογία και σε κινηματογραφικά νέα, αλλά με την ενασχόλησή μου στο Arts & the City, το μόνο που κατάφερα ήταν, όχι μόνο να μη προλαβαίνω να ανεβάζω κινηματογραφικά νέα αλλά ούτε τις κριτικές ταινιών.

Έτσι, το MadWorld Movies επιστρέφει στη προηγούμενή του κατάσταση ως blog καθαρά κριτικής ταινιών. Όσο για τα κινηματογραφικά νέα, αυτά θα ανεβαίνουν μέσω του Arts & the City στη σελίδα του MadWorld Movies στο facebook, όπως φυσικά και οι κριτικές.

Έτσι λοιπόν, η σελίδα του MWM στο facebook δε θα είναι απλά “συνοδευτική” αλλά βασικό κομάτι του blog. Όσο δε το έχετε κάνει ήδη, κάντε τώρα ένα like εδώ για να έχετε όλα τα νεότερα.

Και φυσικά μη ξεχνάτε, για κάθε είδους καλλιτεχνικό νέο, μουσική, θέατρο, τέχνες, μέχρι τηλεοπτικές σειρές και gossip, μπορείτε να τα διαβάζετε στο http://www.artsandthecity.gr/

Ο Aronofsky μας ταξιδεύει στη Κιβωτό του Νώε

Πάνε χρόνια από τότε που ο Darren Aronofsky θεωρούνταν ο μικρός ανεξάρτητος ταλαντούχος σκηνοθέτης. Μετά συνεχόμενες επιτυχίες και αποκορύφωμα την υποψηφιότητα για Όσκαρ για το Black Swan, αυτό που αναζητούσε ήταν μια big-budget ταινία για να αξιολογήσει τις δυνάμεις του. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που ανέλαβε το The Wolverine, και μετά την αποχώρησή του, ένα παλιότερό του project επανήλθε στο προσκήνιο.

Paul review

Το παρακάτω παράδοξο συμβαίνει με το βρετανικό δίδυμο Simon Pegg και Nick Frost, αν και τους θεωρώ εξαιρετικούς κωμικούς, καμία από τις δύο μεγάλες επιτυχίες τους Shaun of the Dead και Hot Fuzz δε μου άρεσε ιδιαίτερα. Από τη νέα τους συνεργασία, το Paul, δε περίμενα και πολλά, αν και ήλπιζα ότι η αλλαγή σκηνοθέτη θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Και όντως είχε!

Πλήθος νέων ταινιών για τον Roland Emmerich

Μπορεί μαζί με τον Michael Bay να θεωρείται από τους χειρότερους σκηνοθέτες, κατηγορώντας τον ότι οι ταινίες του είναι όλο εκρήξεις και καθόλου ιστορία, όμως ποιος είπε ότι δεν απήλαυσε τις οπτικά ηδονικές καταστροφές του 2012, του The Day after Tomorrow ή παλιότερα του Independence Day, είναι απλά ψεύτης.

Skyline review

Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας και στη συγκεκριμένη περίπτωση marketing. Αν το trailer σου διαφήμιζε μια low-budget scifi τηλεταινία, σίγουρα δε θα ήταν τόσοι πολλοί αυτοί που θα την έβλεπαν αλλά την ίδια στιγμή δε θα ήταν και τόσοι πολλοί αυτοί που θα την έθαβαν, βάζοντάς της σε αμέτρητες λίστες με τις χειρότερες ταινίες της χρονιάς. Η παραγωγός Rogue όμως προσπάθησε να μας το πλασάρει σαν ένα μικρό Transformers, και όσο μέτριο και αν είναι το προαναφερθέν, το Skyline είναι πολύ πολύ χειρότερο.

Επιστροφή στα σίγουρα για τον Jim Carrey;

Σε επαγγελματική απελπισία ο Jim Carrey, ή τουλάχιστον αυτό μας δίνει να καταλάβουμε, με τις δηλώσεις του στο ComingSoon.

Piranha review

Μπορεί οι θερμοκρασίες σιγά σιγά να πέφτουν αλλά ένα καλοκαιρινό splatterάκι που πιθανόν να χάσατε όταν πρωτοκυκλοφόρησε είναι ότι πρέπει.

Το κουβάρι του Prometheus επιτέλους ξετυλίγεται

Το πολυαναμενόμενο όχι-ακριβώς-prequel της σειράς Alien που ετοιμάζει εδώ και περίπου δύο χρόνια ο Ridley Scott, αρχικός δημιουργός της σειράς, έκρυβε καλά τα μυστικά του εδώ και μήνες αποφεύγοντας να αναφέρει επίσημα οτιδήποτε.

Με τα γυρίσματα να έχουν προχωρήσει και την αναμενόμενη ημερομηνία προβολής να βρίσκεται λιγότερο από ένα χρόνο μακριά, οι δημιουργοί του άρχισαν σταγόνα σταγόνα να μας δίνουν μερικές «επίσημες» λεπτομέρειες.

Season of the Witch [Το Κυνήγι των Μαγισσών] review

 

Το Season of the Witch είναι ακόμα μια ταινία που θα έπρεπε να ξεκινήσω τη κριτική μου αναφερόμενος στη κατρακύλα που έχει πάρει η καριέρα του Nicolas Cage. Με αυτή τη ταινία όμως, φαίνεται ότι η κατηφόρα έφτασε στο τέλος της. Έπιασε και επίσημα πάτο.

63η Απονομή Βραβείων EMMY

Με τη νέα τηλεοπτική σεζόν να ξεκινάει και επίσημα αυτή την εβδομάδα, χτες το βράδυ έγινε η μεγάλη απονομή των 63ων βραβείων EMMY ή όπως χαρακτηρίζονται, τα Oscars της τηλεόρασης. Και είναι αλήθεια ότι οι κινηματογραφικής ποιότητας τηλεοπτικές παραγωγές, όλο και αυξάνονται και ευτυχώς για τους τηλεθεατές, ανεβαίνει και η ποιότητά τους. Μεγάλοι Χολλυγουντιανοί σκηνοθέτες, παραγωγοί και ηθοποιοί κάνουν το μεγάλο άλμα στη μικρή οθόνη, άλμα που κάποτε θεωρούνταν αυτοκτονικό, ενώ αντίθετα σήμερα μπορεί να τους ξαναφτιάξει τη καριέρα.

Attenberg review

Η περσινή τεράστια παγκόσμια επιτυχία του Κυνόδοντα άνοιξε το δρόμο σε δημιουργούς να βαδίσουν στα μονοπάτια του Λάνθιμου. Η σκηνοθέτης Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, δεν είναι βέβαια κάποια πρωτοεμφανιζόμενη (έστω και αν αυτή είναι μόλις η δεύτερη ταινία της), αφού έχει συμμετάσχει στη παραγωγή αρκετών ταινιών, αλλά εδώ είναι παραπάνω από εμφανές ότι πήρε το ύφος του Κυνόδοντα και προσπάθησε να το απλοποιήσει.

Ο Eduardo Sanchez μίλησε για ένα ενδεχόμενο Blair Witch 3

Το 1999 μία ταινία ήρθε να αλλάξει το ρου των horror movies και όχι μόνο. Το Blair Witch Project ήταν αυτό που έκανε το viral marketing πιο πειστικό από ποτέ, ήταν αυτό που απέδειξε ότι και με ελάχιστο budget μπορείς να κάνεις τεράστια επιτυχία και κυρίως, έφερε «στη μόδα» τις λεγόμενες found-footage ταινίες με τη κάμερα στο χέρι και το δήθεν υλικό που ανακαλύφτηκε και προβάλλεται ως αληθινό και συνήθως με τη κάμερα στο χέρι και σε οπτική πρώτου προσώπου. Αν όλα τα παραπάνω, σήμερα σας ακούγονται συνηθισμένα, καταλαβαίνετε την επίδραση που είχε το Blair Witch Project στη κινηματογραφική βιομηχανία.

Crazy, Stupid, Love. review

Λίγο ο εκνευριστικά generic τίτλος, λίγο ο Steve Carell που τα τελευταία χρόνια έχει καταντήσει πιο αδιάφορος και από τον Will Ferrell, λίγο η βιντεοαφίσα που ουσιαστικά δε σου λέει απολύτως τίποτα, το Crazy, Stupid, Love., ήταν μια ταινία που προσπέρασα τελείως ενστικτωδώς και αν δεν είχα διαβάσει κάποιες θετικές κριτικές, πιθανότατα να μην έβλεπα ποτέ. Εγώ θα έχανα…

Όλα τα νεότερα για το Pacific Rim του Guillermo del Toro

Hobbit, Hellboy 3, Haunted Mansion, Drood, Frankenstein και κυρίως Mountains of Madness, είναι μόνο ένα δείγμα από τους τίτλους με τους οποίους συνδέθηκε το όνομα του Guillermo del Toro.

Venice International Film Festival 2011: Συνοψη, βραβεία και φωτογραφίες

Mostra Internazionale d'Arte Cinematografica, το αρχαιότερο κινηματογραφικό φεστιβάλ του πλανήτη, και σίγουρα ένα από τα σημαντικότερα. Η φετινή 68^η επέτειος, αντίθετα με την προ λίγων μηνών, διοργάνωση των Καννών, είναι στο επίκεντρο της επικαιρότητας με πολλές σε αριθμό και (πιθανότατα) σημαντικές ποιοτικά ταινίες.

Ετοιμάζεται το sequel του TRON Legacy

Ο Sam Flynn βρήκε το πατέρα του μετά από 20 χρόνια, και με τη βοήθειά του προσπάθησε να φέρει την ειρήνη στο ψηφιακό κόσμο του GRID. Δε μπορούμε ότι τα κατάφερε και ακριβώς αλλά έφερε μαζί του την cyber-chic Quorra και παρά την μέτρια επιτυχία του Legacy, η Disney δε δείχνει διατεθειμένη να περιμένει άλλα 30 χρόνια για να παρουσιάσει το sequel.

The Smurfs [Στρουμφάκια] review

Σε όλη μου τη ζωή βλέπω Στρουμφάκια, όπως και οι περισσότεροι άλλωστε, όμως ποτέ δεν ήμουν «φανατικός» φίλος. Για όσους θυμούνται, όταν προωτοανακοινώθηκε η είδηση για ταινία βασισμένη στα θρυλικά μπλε πλασματάκια του Peyo, αυτή αναφερόταν σε μια επική τριλογία και όχι απλά σε μια παιδική ταινιούλα.

Μια loveless δυστοπία ετοιμάζει ο Wayne Kramer

Αναποφάσιστος δείχνει να είναι ο σκηνοθέτης Wayne Kramer αφού μετά το Crossing Over (Παράνομες Πράξεις) του 2009, το όνομά του έχει ακουστεί για διάφορες ταινίες αλλά όλο κάτι χαλάει.

Επιστρέφει η Evelyn Salt

Πριν περίπου ένα χρόνο αναρωτιόμασταν, Who is Salt?

Απαγορεύτηκε το Human Centipede II στη Βρετανία.

Αν η πρώτη «Ανθρώπινη Σαρανταποδαρούσα» απλά σόκαρε, η δεύτερη φαίνεται να έχει ξεπεράσει τα όρια αφού ήδη απαγορεύτηκε η προβολή της στη Γηραιά Αλβιόνα.

Tormented review

Αν και είμαι άνθρωπος που συνήθως ψάχνω αρκετά μία ταινία πριν τη δω, δεν είναι λίγες οι φορές που πάω…ξυπόλυτος στα αγκάθια αφού ποτέ δε ξέρεις που θα βρεις το διαμαντάκι. Κάπως έτσι στα τυφλά είδα και το Tormented με μόνη μου γνώση, την αφίσα! Ας πρόσεχα…

I Saw the Devil review

Αν και η κινηματογραφική βιομηχανία της Κορεατικής χερσονήσου βρίσκεται σε άνθηση και είναι ιδιαιτέρως αγαπητή από τους κριτικούς, λίγες είναι οι ταινίες που καταφέρνουν να πλασαριστούν και στο ευρύ κοινό με πιο σημαντική το OldBoy του 2003.

Το I Saw the Devil μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ένας άξιος συνεχιστής του OldBoy, αφού οι σχέσεις των δύο ταινιών είναι δύσκολο να παραβλεφτούν όπως το παρόμοιο κεντρικό concept της μανιασμένης εκδίκησης αλλά και ο κεντρικός πρωταγωνιστής.

D23: Ολόκληρη η Disney σε μια έκθεση

Πιθανότατα οι περισσότεροι δεν έχετε καν ακουστά την D23, το μεγάλο Disney event που διοργανώνεται μόλις τα τελευταία 3 χρόνια από την ίδια την εταιρία με σκοπό την προώθηση όλων των νέων δημιουργιών της. Όσοι αναρωτιούνται τι σημαίνει το 23, αντιστοιχεί στο 1923, το έτος δημιουργίας της Disney.

Πάμε να πάρουμε μια γεύση από αυτή τη μεγάλη έκθεση…

Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2 [Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου, Μέρος 2ο] review

Δε μπορώ να ξεκινήσω τη κριτική του Deathly Hallows Part 2 με τον τυπικό τρόπο, μου είναι αδύνατο. Το τελευταίο κεφάλαιο Harry Potter ήταν και η τελευταία μου ελπίδα να ξαναπάρει το franchise τη παλιά του αίγλη, την αίγλη του Philosopher’s Stone και του Prisoner of Azkaban ή ακόμα και του Order of the Phoenix. Και ο σκηνοθέτης έκανε τα πάντα για να αποτύχει, και το κατάφερε.

Saldana και Wilde στο πλευρό του Bradley Cooper στη νέα ταινία, The Words

Ναι, το ξέρουμε, κάθε τόσο ανακοινώνεται και μια καινούρια ταινία για τον νέο ανατέλλοντα αστέρα του Hollywood, Bradley Cooper, όμως μάλλον το αξίζει και οι επιλογές του φαίνεται να τον δικαιώνουν.

Super 8 review

Κλασσικό κατά παραγγελία. Το Super 8, και με τη βοήθεια του viral marketing φυσικά, είχε μπει στη πρώτη θέση της λίστας μου των πιο πολυαναμενόμενων ταινιών του καλοκαιριού. Το trailer με ενθουσίασε όσο λίγα και οι προσδοκίες μου ήταν ιδιαίτερα αυξημένες. Για να δούμε όμως αν τελικά κατάφερε να ικανοποιήσει…

Bradley Cooper και Ryan Gosling στη νέα ταινία του Derek Cianfrance

Μας αρέσει ή όχι, ο Bradley Cooper είναι το next big thing του Hollywood και θα τον βλέπουμε στις οθόνες μας όλο και συχνότερα. Ευτυχώς ο 36χρονος ηθοποιός δείχνει να προσέχει τις επιλογές του.

Henry`s Crime [Το Σχέδιο του Χένρι] review

Αν και αποτελεί, με διαφορά, έναν από τους πιο μισητούς ηθοποιούς για τους κριτικούς, ο Keanu Reeves έχει ακόμα αρκετά υψηλές μετοχές στο κοινό και ήταν αρκετά περίεργο πως το Henry’s Crime, μια ταινία που έμοιαζε αρκετά ενδιαφέρουσα από το trailer, κατέληξε σε περιορισμένη διανομή, στην Ελλάδα αλλά και στην Αμερική. Όπως αποδεικνύεται, τίποτα δεν είναι τυχαίο…

Εμπορικός θρίαμβος το Pirates of the Caribbean 4, αναζητείται ο σκηνοθέτης του 5.

Μπορεί το τέταρτο μέρος της σειράς των Πειρατών της Καραϊβικής να μην κέρδισε το κοινό και φυσικά ούτε τους κριτικούς, όμως η εμπορική της επιτυχία κάνει σχεδόν επιβεβλημένη την συνέχεια της σειράς.

Robert Redford και Nick Nolte ετοιμάζονται για μια “Βόλτα στο Δάσος”

Σύμφωνα με το 24 Frames, ο Robert Redford επιστρέφει μετά από 4 χρόνια με μια νέα ταινία, το A Walk in the Woods.

Marion Cotillard, Joaquin Phoenix και Jeremy Renner στη νέα ταινία, Low Life

Στη διαδικασία διανομής των ρόλων βρίσκεται η νέα ταινία του James Gray, το δραματικό Low Life.