Ανακοινώθηκαν οι τίτλοι και οι ημερομηνίες προβολής των Hobbit

Οι παραγωγοί εταιρίες New Line Cinema, Warner Bros. Pictures και MGM ανακοίνωσαν και επίσημα τους επίσημους τίτλους-υπότιτλους αλλά και τις ημερομηνίες προβολής των δύο πολυαναμενόμενων ταινιών, βασισμένες στο βιβλίο του J.R.R. Tolkien, The Hobbit.

Χωρίς πολλές περιστροφές, η πρώτη ταινία θα έχει τίτλο The Hobbit: An Unexpected Journey, και θα βγει στις αίθουσες στις 14 Δεκεμβρίου 2012 και η δεύτερη The Hobbit: There and Back Again με ημερομηνία προβολής ένα χρόνο αργότερα, στις 13 Δεκεμβρίου 2013.

Η ιστορία των ταινιών τοποθετείται 60 χρόνια πριν τα γεγονότα της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, και έχει ως κεντρικό ήρωα τον νεαρό Bilbo Baggins που μπλέκεται σε μια επική περιπέτεια για να ανακτήσει το βασίλειο του Erebor των  νάνων από τον δράκο Smaug.

Η ομάδα του Lord of the Rings γυρνάει σχεδόν σε απαρτία και ανανεωμένοι, σε σενάριο των Peter Jackson, Fran Walsh, Philippa Boyens και Guillermo del Toro, με τον Peter Jackson στη σκηνοθεσία, τους Cate Blanchett, Orlando Bloom, Ian Holm, Christopher Lee, Hugo Weaving, Elijah Wood, Andy Serkis να επιστρέφουν πλαισιωμένοι από τους Richard Armitage, Jed Brophy, Adam Brown, John Callen, Stephen Fry, Ryan Gage, Mark Hadlow, Peter Hambleton, Stephen Hunter, William Kircher, Sylvester McCoy, Bret McKenzie, Graham McTavish, Mike Mizrahi, James Nesbitt, Dean O’Gorman, Lee Pace, Mikael Persbrandt, Conan Stevens, Ken Stott, Jeffrey Thomas, Aidan Turner και φυσικά τον Martin Freeman στον πρωταγωνιστικό ρόλο ως νεαρός Bilbo Baggins.

Εκτός των δεδομένων επικών διαστάσεων της ταινίας, υπάρχει ένας σημαντικότατος τεχνολογικός λόγος για τον οποίον όλοι την περιμένουμε με κομμένη την ανάσα, τα πολυσυζητημένα 48fps (διπλάσια από τα φυσιολογικά 24 των υπολοίπων ταινιών) στα οποία είναι γυρισμένη όλη η ταινία δίνοντας της μια ασύλληπτη φυσικότητα και σε συνδυασμό με τα πλήρως 3D γυρίσματα, το τελικό αποτέλεσμα αναμένεται εκπληκτικό.

The Haunted World of El Superbeasto review

Ο Rob Zombie μπορεί να έχει πολλούς φίλους και στη χώρα μας αλλά σκηνοθετικά οι μέχρι τώρα προσπάθειές του ήταν άκρως απογοητευτικές με αποκορύφωμα τα δύο Halloween. Εκτός από συνθέτης και σκηνοθέτης, ο Zombie έχει και τη δικιά του σειρά κόμικ, με ήρωα τον Superbeasto. Αυτό το κόμικ προσπαθούσε για περίπου τρία χρόνια να μεταφέρει στην οθόνη και τελικά τα κατάφερε λίγο μετά το Halloween 2. Η ταινία προβλήθηκε πολύ περιορισμένα σε σημείο ακόμα και το DVD να κυκλοφορεί σε ελάχιστες χώρες. Άγνωστο αν και πότε θα κυκλοφορήσει και στη χώρα μας αλλά για να δούμε αν αξίζει να το περιμένουμε.

Ο El Superbeasto είναι ένας ξιπασμένος μεξικανός σούπερ ήρωας που μαζί με την σούπερ σέξι κατάσκοπο αδερφή του Suzi X και το μανιορομαντικό ρομπότ-βοηθό της Marvin, σώζουν τον κόσμο από κάθε είδους τέρας. Ο Beasto σταμπάρει την Velvet Von Black δε θα σταματήσει μέχρι να την…κάνει δικιά του. Από την άλλη ο μικροκαμωμένος Dr Satan ψάχνει την εκλεκτή με το 666 σημάδι στα οπίσθια για να την παντρευτεί και να γίνει ο ένας μεγάλος δαίμονας, ώστε να κερδίσει τη καρδιά της Suzi X. Κάπου εκεί μέσα πετάξτε μερικούς ζόμπι ναζί, έναν φυλακισμένο με κρεμασμένους όρχεις κάτι κάτι άσχετους μεξικάνους μηχανόβιους και έχετε μια γενική ιδέα τους χάους που επικρατεί στο The Haunted World of El Superbeasto.

Με λίγα λόγια το Superbeasto είναι μια περίεργη μίξη South Park, Machete και μιας διεστραμμένης ονείρωξης ενός ερεθισμένου εφήβου! Προσπαθεί να προκαλέσει όσο περισσότερο μπορεί, είναι γεμάτο αίμα, σεξ και τρέλα αλλά όλα μέσα στα θεωρητικά όρια του χιούμορ. Υπερμεγέθη στήθη, σέξι ξανθιές, ανελέητα σεξιστικά αστεία και αίμα, πολύ αίμα. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι μπλέκει τόσες trademarks από τον Benny Hill και τον Ψαλιδοχέρη μέχρι τον σατανά και κάτι άσχετους ζόμπι-ναζί που τελικά η ταινία είναι ένα συνονθύλευμα των παραπάνω και όχι ένα σύνολο.

Σκοπός του Zombie είναι να σοκάρει, αλλά σοκάρει το πρώτο δεκάλεπτο, άντε το πρώτο τέταρτο, μετά όλα γίνονται ρουτίνα και όσο το χιούμορ είναι τόσο χαμηλού, σχεδόν προεφηβικού, επιπέδου τα πάντα μοιάζουν να μην έχουν κανένα νόημα. Μέσα όμως σε αυτό το χάος, υπάρχουν λίγες, μετρημένες στα δάχτυλα σκηνές που είναι πραγματικά εμπνευσμένες και τρομερά αστείες και καταφέρνουν να κρατήσουν τον ανήξερο θεατή μέχρι το τέλος.

Αν λατρεύετε σειρές όπως South Park και Happy Tree Friends, υπάρχει μια αρκετά μεγάλη πιθανότητα ότι θα απολαύσετε και το The Haunted World of El Superbeasto, αλλά οι υπόλοιποι καλύτερα να μείνουν μακριά.

4/10

 

Υπερ-πολυάσχολος ο Matt Reeves!

Μπορεί το πρόσφατο remake του, κλασσικού πια, Låt den Rätte Komma in να μην ενθουσίασε τους φανατικούς του πρωτότυπου όμως ο σκηνοθέτης του Matt Reeves κέρδισε την εμπιστοσύνη του κοινού αφού κανείς δε περίμενε το Let Me In να είναι μια τόσο αξιόλογη μεταφορά.

Έτσι, από τότε ο γνωστός σκηνοθέτης, αν και με μόλις δύο ταινίες στο ενεργητικό του, δεν έχει σταματήσει να υπογράφει συμφωνίες. Όπως ήταν ήδη γνωστό έχει συμφωνήσει να σκηνοθετήσει το 8 O’Clock in the Morning, μια ταινία που βασίζεται στο ίδιο βιβλίο με τον They Live του John Carpenter αλλά ΔΕΝ θα είναι remake του They Live, το The Passage, μια vampire-horror movie στα βήματα του 28 Days Later και The Stand, μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Justin Cronin, και σήμερα υπέγραψε για ακόμα μία ταινία, την τρίτη μέσα σε έξι εβδομάδες (!!!).

Σήμερα, μια ακόμα προστέθηκε στη λίστα των ταινιών υπό παραγωγή, το This Dark Endeavor, βασισμένο στο, ακυκλοφόρητο ακόμα, βιβλίο This Dark Endeavor: The Apprenticeship of Victor Frankenstein του Kenneth Oppel που αποτελεί prequel της κλασσικής ιστορίας της Mary Shelley και έχει σαν κεντρικό χαρακτήρα τον νεαρό Victor Frankenstein που προσπαθεί να βρει έναν αλχημιστή για να φτιάξει το Ελιξίριο της Ζωής και να σώσει τον αδερφό του Konrad.

Η παραγωγή είναι της Summit Entertainment και το σενάριο του Jacob Aaron Estes (Mean Creek).

Ο Stephen Fry προστίθεται στο cast του Hobbit

Αν και τα γυρίσματα της επικής διλογίας The Hobbit, prequel του Lord of the Rings, έχουν ήδη ξεκινήσει, αυτό δε σημαίνει ότι και το cast έχει ολοκληρωθεί.

Όπως ανακοινώθηκε σήμερα, ο Βρετανός ηθοποιός Stephen Fry, γνωστός στο αμερικάνικο κοινό κυρίως από τη συμμετοχή του στο V for Vendetta, προστέθηκε στο ήδη εκλεκτό cast των Martin Freeman, Ian McKellen, Richard Armitage, James Nesbitt, Orlando Bloom, Andy Serkis, Cate Blanchett, Christopher Lee, Hugo Weaving και Elijah Wood.

Ο Fry θα υποδυθεί τον Άρχοντα της Laketown, έναν άπληστο και αχάριστο αλλά ταυτόχρονα πανέξυπνο και χαρισματικό άνθρωπο που συναντά ο Bilbo Baggins και η παρέα του όταν φτάνουν στην Laketown.

«Εκτός του συγγραφικού του ταλέντου, είναι και ένας εξαιρετικός ηθοποιόςκαι θα είναι ένας αξέχαστος Άρχοντας για τη ταινία», δήλωσε ο σκηνοθέτης Peter Jackson.

Στη ίδια ανακοίνωσε αναφέρεται ότι άλλοι δύο ηθοποιοί, οι Ryan Gage και Conan Stevens θα υποδυθούν τους Alfrid και Azog, αντίστοιχα.

Τον Fry θα τον δούμε σύντομα στο ρόλο του Mycroft, αδερφού του Sherlock Holmes στο πλάι του Robert Downey Jr, στο “Sherlock Holmes: A Game of Shadows”.

Τα αγαπημένα Muppets επιστρέφουν!

Θα πει ψέματα όποιος δηλώσει ότι ποτέ του δεν έχει σιγοτραγουδήσει το αξέχαστο Mah Nà Mah Nà από τη σειρά The Muppets Show που πρωτοπαίχτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 70 αλλά και μέχρι πριν λίγα χρόνια.

Τριάντα χρόνια μετά το τέλος της σειράς, οι αγαπημένοι χαρακτήρες Kermit, Gonzo, Fozzie, Miss Piggy και τόσοι άλλοι επιστρέφουν με μια κινηματογραφική ταινία με τον τόσο εύηχο και απλό τίτλο The Muppets. Αυτός που ξεκίνησε όλη τη προσπάθεια για την αναβίωση των muppets είναι ο Jason Segel (Forgetting Sarah Marshall, How I Met Your Mother), ο οποίος έγραψε το σενάριο και είναι και ο πρωταγωνιστής της ταινίας.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε το…παιχνιδιάρικο trailer της ταινίας, που μόλις κυκλοφόρησε και προσπαθεί να μας ψαρώσει.

Υ.Γ. Όχι, δεν έκανα λάθος το trailer, δείτε το μέχρι το τέλος και θα καταλάβετε!

Η ταινία αναμένεται στις αίθουσες το φθινόπωρο του 2011.

 

UPDATE: Και δεύτερο teaser trailer της ταινίας μόλις κυκλοφόρησε! Hangover Muppets!?

Ο Vincenzo Natali ξεκινάει τη παραγωγή του «Νευρομάντη»

Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια για τη μεταφορά του sci-fi λογοτεχνικού αριστουργήματος του William Gibson, Neuromancer στη μεγάλη οθόνη. Τελευταίος σκηνοθέτης που προσπάθησε να ξεκινήσει τη παραγωγή ήταν ο Vincenzo Natali όμως μετά την εμπορική αποτυχία του Splice, το project έμοιαζε για ακόμα μια φορά νεκρό.

Ευτυχώς όμως, ο Natali ποτέ δε τα παράτησε και στη φετινή αγορά των Καννών κατάφερε να εξασφαλίσει χρηματοδότες αλλά και διανομείς για την ταινία του. Τα γυρίσματα θα γίνουν σε Καναδά, Κωνσταντινούπολη, Τόκυο και Λονδίνο και με την προπαρασκευή των ειδικών εφέ να έχει ήδη ξεκινήσει, η κύρια παραγωγή προβλέπεται να αρχίσει το πρώτο τρίμηνο του 2012.

Η ιστορία του βιβλίου έχει ως εξής: «Σ' ένα μέλλον που μας έχει ήδη πλησιάσει επικίνδυνα, οι άνθρωποι ζουν αναπόσπαστα δεμένοι με τον εικονικό κόσμο του Ηλεκτροσύμπαντος. Η ζωή επιμηκύνεται, το σώμα των ανθρώπων μεταλλάσσεται γενετικά και γεμίζει μικροτσίπ. Ο νεαρός ήρωας, πρώην ταλαντούχος κλέφτης πληροφοριών, στερείται τη δυνατότητα πρόσβασης στον Κυβερνόχωρο ύστερα από μια ατυχή επιχείρηση. Είναι παγιδευμένος σ' έναν λαβύρινθο, όπου κυριαρχούν τα τεχνοναρκωτικά και το λαθρεμπόριο πληροφοριών και γενετικού υλικού. Είναι πάντα έτοιμος να διαπράξει κάθε έγκλημα που θα εξασφάλιζε μια μικρή έστω ελπίδα επιβίωσης. Ενώ ο κλοιός σφίγγει γύρω του, προσπαθεί ν' ανασυνθέσει τον εαυτό του αναζητώντας το μάγο της νευροχειρουργικής που θα τον γιατρέψει.»

Τα ζόμπι πάνε Γεωργιανή Αγγλία!

Μπορεί το Pride and Prejudice and Zombies να έχει αλλάξει τρεις σκηνοθέτες και ακόμα να μην έχει καταφέρει να ξεκινήσει τη παραγωγή του, αλλά τώρα ακόμα ένα παρόμοιο περίεργο mash-up, zombie movie με ταινία εποχής έρχεται με το The Curse of the Buxom Strumpet.

Βασισμένο στη ταινία μικρού μήκους του 2010, E’gad Zombies, το The Curse of the Buxom Strumpet διηγείται την ιστορία των κατοίκων μια μικρής παραλιακής πόλης του 1700 που εμφανίζουν μια περίεργη και θανατηφόρα ασθένεια…η οποία μαντέψτε τι προκαλεί!

Η σκηνοθεσία θα είναι του Matthew Butler που ήταν ο σκηνοθέτης και του E’gad Zombies και θα πρωταγωνιστούν οι Ian McKellen, Judi Dench, Gillian Anderson, and Mark Williams.

Παρακάτω ακολουθεί το trailer του E’gad Zombies…

Πρώτη επίσημη ματιά στον Bane του Dark Knight Rises

Τις τελευταίες μέρες, και με αφορμή την επίσημη έναρξη των γυρισμάτων του The Dark Knight Rises, του τρίτου και τελευταίου μέρους του Batman *made by Christopher Nolan, υπήρχε μια περίεργη κίνηση στο επίσημο site της ταινίας, TheDarkKnightRises.com.

Όταν μπει κάποιος το μόνο που θα δει είναι μια κατάμαυρη σελίδα και αν δεν έχει ανοιχτά τα ηχεία δε θα προσέξει καν μία επικού στυλ ψαλμωδία. Όλοι ξέρουμε ότι το viral marketing ανθεί στο Hollywood και κανένας δεν ξαφνιάζεται πια από τέτοιου είδους κινήσεις. Αυτό που χρειάστηκε λίγη περισσότερη έρευνα για να ανακαλυφθεί είναι ότι κάπου κρυμμένη στο site ήταν η πρώτη επίσημη εμφάνιση του Tom Hardy ως Bane, του κεντρικού δηλαδή villain της ταινίας.

Ο Bane λοιπόν άφησε την Mexican-wrestling-style στολή που είχε στο κόμικ και εδώ τον βλέπουμε με ένα μινιμαλιστικό hi-tech…καπίστρι και είναι πιο creepy από ποτέ!

Young Hollywood Awards 2011

Ένας σχετικά νέος και άγνωστος, στον υπόλοιπο πλανήτη, θεσμός του μεγαλύτερης βιομηχανίας θεάματος είναι τα Young Hollywood Awards, μια βράβευση που ξεκίνησε το 1999 και τιμάει τους νέους καλλιτέχνες που διακρίθηκαν στον τομέα τους, από τις υποκριτικές τους ικανότητες και το στυλ που προώθησαν.

Μπορεί το περίεργο αγαλματάκι που κερδίζουν οι νικητές να μην έχει το ποιοτικό βάρος άλλων βραβείων αλλά, οι νέοι καλλιτέχνες πάντα χρειάζονται μια επιβράβευση για τις προσπάθειές τους.

Οι φετινοί νικητές ήταν οι παρακάτω:

Actor of the Year Film: Garrett Hedlund (Tron Legacy)
Actress of the Year Film: Elle Fanning (Somewhere, Super 8)
Breakthrough of the Year: Hailee Steinfeld (True Grit)
Male Star of Tomorrow: Armie Hammer (The Social Network)
Female Star of Tomorrow: Isabel Lucas (Daybreakers)
TV Actress of the Year: Aimee Teegarden (Friday Night Lights)
TV Actor of the Year: Jesse Williams (Grey’s Anatomy)
Young Hollywood Style Icon: Camilla Belle (From Prada to Nada)
Comedian of the Year: Dan Levy (Laugh Track Mash-ups)
Cast to Watch: Pretty Little Liars

Artist of the Year: Avril Lavigne

Η σημαντικότητα των βραβείων για τους συμμετέχοντες είναι εμφανής από τους παρουσιαστές τους, αφού μόνο μερικοί από αυτούς που παρέδωσαν τα βραβεία στους νικητές τους ήταν οι Francis Ford Coppola, Michael Sheen, Topher Grace, Aaron Sorkin, Jeff Bridges και Eva Mendes.

Νικητές και απολογισμός 64ου Φεστιβάλ των Καννών

Νικητές:

Χρυσός Φοίνικας: The Tree of Life (Terrence Mallick)

Μεγάλο Βραβείο: Once Upon a Time in Anatolia (Nuri Bilge Ceylan), The Kid with a Bike (Jean-Pierre και Luc Dardenne)

Βραβείο Επιτροπής: Polisse (Maïwenn Le Besco)

Βραβείο Σκηνοθεσίας: Nicolas Winding Refn για το Drive

Βραβείο Σεναρίου: Joseph Cedar (Footnote)

Βραβείο Ανδρικού ρόλου: Jean Dujardin (The Artist)

Βραβείο Γυναικείου ρόλου: Kirsten Dunst (Melancholia)

 

Απολογισμός:

Το 64ο φεστιβάλ των Καννών ανήκει και επίσημα στο παρελθόν με μεγάλο νικητή το αρχικό φαβορί, The Tree of Life του Terrence Mallick. Με λιγότερα φώτα πάνω του λόγω της απουσίας, πλην των Πειρατών της Καραϊβικής, κάποιου τεράστιου blockbuster που θα έκανε πρεμιέρα και θα είχε και τις ανάλογες παρουσίες, αλλά με πολλές ταινίες, άλλες αναμενόμενες και άλλες λιγότερο, που τράβηξαν τα βλέμματα και κέρδισαν τις εντυπώσεις.

Πριν αρχίσουμε την αναφορά μας στις προβολές και τους νικητές, αξίζει να αναφέρουμε ότι πρόεδρος της κριτικής επιτροπής ήταν ο Robert De Niro με μέλη τους σκηνοθέτες Olivier Assayas, Mahamat-Saleh Haroun, Johnnie Tο και τους ηθοποιούς Jude Law, Uma Thurman, Linn Ullmann και τους παραγωγούς Martina Gusman και Nansun Shi.

Η πρώτη μέρα, εκτός των καθιερωμένων εκδηλώσεων προς τιμήν των προσκαλεσμένων, το φεστιβάλ άνοιξε με την προβολή της νέας ταινίας του Woody Allen, Midnight In Paris, που κέρδισε αρκετά καλές κριτικές, ειδικά σε σχέση με τη πορεία του τα τελευταία χρόνια και πολλοί την χαρακτήρισαν ως την αναγέννηση του ιδιόρρυθμου δημιουργού.

Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με την τίμηση του Τυνήσιου σκηνοθέτη Nouri Bouzid με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής από το Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού και τη βράβευση του Bernardo Bertolucci με το Τιμητικό Φοίνικα. Το πρόγραμμα των προβολών ξεκίνησε δυνατά με το προκλητικό Sleeping Beauty της Julia Leigh που όμως δε κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις, τη νέα ταινία της Tilda Swinton, We Need to Talk About Kevin, το απογοητευτικό βραζιλιάνικο Trabalhar Cansa αλλά ολοκληρώθηκε με ένα από τους μεγαλύτερους τίτλους του φεστιβάλ, το Restless του Gus Van Sant που μάγεψε τη πλειοψηφία των θεατών.

Η τρίτη μέρα προβλήθηκαν, μεταξύ άλλων, το Αυστραλιανό Toomelah, το αυτό-ντοκιμαντέρ Arirang που σηματοδότησε και την επιστροφή μετά από τρία χρόνια του Ki-duk Kim, το Γαλλικό δράμα Polisse της, μέχρι προσφάτως, ηθοποιού Maïwenn Le Besco το οποίο κέρδισε και το ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής, το Δανέζικο Labrador της Frederikke Aspöck, τη περιπέτεια πολεμικών τεχνών Wu Xia του Peter Chan και το Μεξικάνικο Miss Bala. Κορωνίδα της ημέρας ήταν η νέα ταινία του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα για τη ταινία The Son's Room, Nanni Moretti. Η σάτιρα We Have a Pope προκάλεσε με το θρησκευτικό του θέμα (τη σχέση ενός νεοεκλεγέντα Πάπα με τον ψυχοθεραπευτή του) κέρδισε το κοινό και έβαλε μια πρόωρη υποψηφιότητα για το Χρυσό Φοίνικα.

Σάββατο 14 Μαΐου, και το φεστιβάλ φτάνει αισίως στην τέταρτή του μέρα με πιο αξιοσημείωτο γεγονός την προβολή, εκτός διαγωνιστικού φυσικά, της τέταρτης ταινίας των Πειρατών της Καραϊβικής. Ο παραγωγός άλλαξε, ο σκηνοθέτης άλλαξε, Knightley και Bloom αποχώρησαν, το budget μειώθηκε κατά πολύ με τη ψευτοδικαιολογία της έναρξης μιας νέας τριλογίας, και το μόνο που έμεινε ίδιο είναι η μασκότ της σειράς Jack Sparrow. Τα σχόλια που έλαβε, μάλλον υποτονικά, για να μη πω απογοητευτικά. Οι βραβεύσεις συνεχίζονται τιμώντας τον πρόεδρο των κριτών Robert DeNiro και τη 10^η επέτειο του Tribeca Film Festival, ενός φεστιβάλ που ο ίδιος δημιούργησε και τνo Emir Kusturica με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. Όσο για τις προβολές τις ημέρας, αυτές πέρασαν μάλλον αδιάφορες με τα Bonsái του Cristián Jiménez, το Ιρανικό Bé omid é didar του Mohammad Rasoulof ο οποίος δε μπορούσε να βρεθεί στις Κάννες λόγω των ανάλογων προβλημάτων με τον συμπατριώτη του Jafar Panahi, το Michael του Markus Schleinzer, casting director του Mikael Haneke που μας διηγείται την ομηρία ενός 10χρονου αγοριού από έναν παιδόφιλο και το πολεμικό δράμα The Army of Crime του Robert Guédiguian. Μοναδική εξαίρεση η Ισραηλινή κωμωδία του Joseph Cedar, Footnote που κέρδισε τελικά και το βραβείο καλύτερου σεναρίου.

Η πέμπτη μέρα ξεκίνησε με ακόμα μία βράβευση, αυτή τη φορά της Faye Dunaway η οποία και παρέλαβε το μεταλλείο των Γραμμάτων και των Τεχνών, η ιστορική φωτογραφία της οποίας στολίζει και την φετινή αφίσα του φεστιβάλ. Οι προβολές της ημέρας περιελάμβαναν τη βουβή τρισδιάστατη ταινία The Artist του Michel Hazanavicius, η οποία καταχειροκροτήθηκε με τον πρωταγωνιστή της Jean Dujardin να κερδίζει το βραβείο καλύτερου ηθοποιού, το θρίλερ Martha Marcy May Marlene του Sean Durkin με την τρίτη αδερφή Olsen να δείχνει ότι έχει πολύ περισσότερο ταλέντο από τις άλλες δύο μαζί, το Γερμανικό δράμα Stopped on Track του Andreas Dresen, και τέλος τη νέα ταινία των αδερφών Dardenne, Le Gamin au Vélo που τελικά πήρε και το…μισό Μεγάλο Βραβείο του φεστιβάλ.

Βρισκόμαστε στα μισά του φεστιβάλ και είναι η μέρα της, ίσως πιο αναμενόμενης ταινίας του φεστιβάλ, το Tree of Life, η νέα ταινία του αγαπημένου σκηνοθέτη των κριτικών Terrence Mallick. Η μυστηριώδης ταινία, για την οποία ουσιαστικά ξέρουμε ελάχιστα και επιπλέον, δόθηκε η εντολή να μη υπάρξουν λεπτομερείς περιγραφές στις κριτικές των παρευρισκομένων μέχρι τη κανονική προβολή της στις αίθουσες, εντυπωσίασε σχεδόν τους πάντες. Έχοντας και τον «κοντοχωριανό» DeNiro ως πρόεδρο της επιτροπής, ο Χρυσός Φοίνικας ήταν ήδη στα χέρια του Mallick, όπως τελικά έγινε. Στις υπόλοιπες προβολές, η Nadine Labaki παρουσίασε τη δεύτερη ταινία της μετά το Caramel, το δραματικό μιούζικαλ Where Do We Go Now?, o Bertrand Bonello απογοήτευσε με το L'Apollonide και Bruno Dumont άφησε τους πάντες αδιάφορους με το Hors Satan.

Έβδομη μέρα και μπορεί να μην είναι η μέρα της ξεκούρασης, αλλά σίγουρα οι ταινίες που προβλήθηκαν δε προκάλεσαν και κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η προβολή ενός αφιερώματος στον Jean-Paul Belmondo, το πολυσυζητημένο αλλά για εντελώς λάθος λόγους, The Beaver της Jodie Foster με πρωταγωνιστή τον φίλο της και παραπαίων Mel Gibson και η νέα ταινία του Aki Kaurismäki, Le Havre ήταν τα μόνα γεγονότα της ημέρα που είχαν ένα πιο έντονο κινηματογραφικό ενδιαφέρον. Το Γαλλικό Pater του Alain Cavalier και το animated Tatsumi του Eric Khoo ήταν οι μόνες ενδιαφέρουσες προβολές της υπόλοιπης ημέρας.

Και ερχόμαστε στην πιο…κίτρινη μέρα του φεστιβάλ, όταν κατά τη διάρκεια των προβλεπόμενων συνεντεύξεων τύπου, ο Δανός σκηνοθέτης Lars Von Trier, μεταξύ σοβαρού και αστείου χαρακτηρίζει τον εαυτό του ναζί. Τα επακόλουθα είναι λίγο πολύ γνωστά, ο σκηνοθέτης λίγο αργότερα προσπαθεί να ανασκευάσει τις δηλώσεις του αλλά είναι πλέον αργά και επίσημα χαρακτηρίζεται persona non grata ουσιαστικά «τρυγώντας πόρτα» από το φεστιβάλ που τον ανέδειξε. Όμως η ταινία του Melancholia, ένα αποκαλυπτικό δράμα προβάλλεται κανονικά και παραμένει στο διαγωνιστικό του φεστιβάλ, κερδίζοντας εξαιρετικές κριτικές και το βραβείο γυναικείας ερμηνείας για την πρωταγωνίστρια Kirsten Dunst. Την ίδια μέρα προβλήθηκε το La Conquête, μια βιογραφική ταινία της πολιτικής πορείας του Nicolas Sarkozyη οποία καταφέρνει το ακατόρθωτο. Ενώ σκοπός της ήταν να κριτικάρει σε σημείο σάτιρας τον Γάλλο πρόεδρο, η ταινία ήταν τόσο μέτρια που τον έκανε να μοιάζει σχεδόν αγαπητός. Από τις υπόλοιπες προβολές ξεχώρισε η επιστροφή του Hong-jin Na, που μετά το Chaser του 2008, παρέδωσε άλλο ένα εξαιρετικό αστυνομικό θρίλερ, το The Yellow Sea.

Με τα «απόνερα» του σκανδάλου Von Trier ακόμα να απασχολούν τους περισσότερους, η 9^η ημέρα του φεστιβάλ είχε αρκετά σημαντικές ταινίες στο πρόγραμμά της. Δυο μεγάλοι σκηνοθέτες παρουσιάζουν τις νέες τους δημιουργίες, ο Pedro Almodóvar αλλάζει λίγο το σύνηθες ύφος του και με το τολμηρό θρίλερ The Skin I Live In κάνει τον Antonio Banderas έναν πλαστικό χειρουργό που εκδικείται το βιασμό της κόρης του, ενώ ο Takashi Miike γυρίζει το τρισδιάστατο remake της κλασικής ταινίας Harakiri του Masaki Kobayashi. Και οι δύο ταινίες εντυπωσιάζουν αλλά τελικά αγνοούνται από τα βραβεία. Το Ichimei είναι η πρώτη τρισδιάστατη ταινία που προβάλλεται ποτέ στο φεστιβάλ. Στις υπόλοιπες προβολές έχουμε το ασπρόμαυρο The Day He Arrives του Sang-soo Hong, το L'exercice de l'État του Pierre Schöller και το Αιγυπτιακό Ant Scream, μια κομεντί για την έναρξη της Αιγυπτιακής επανάστασης.

Προτελευταία μέρα του φεστιβάλ και είναι από τις ελάχιστες φορές που οι Κάννες περιμένουν με τόση περιέργεια μια περιπέτεια δράσης. Η νέα ταινία του Nicolas Winding Refn (Pusher, Bronson) Drive έχει τον ταλαντούχο Ryan Gosling στο ρόλο ενός κασκαντέρ που μετά από μια αποτυχημένη ληστεία ανακαλύπτει ότι υπάρχει συμβόλαιο θανάτου στο όνομά του. Με τους Carey Mulligan, Christina Hendricks, Albert Brooks, Ron Perlman και Bryan Cranston, το Drive όχι μόνο ικανοποιεί αλλά τελικά κερδίζει και το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, θέτοντάς το στα πιο αναμενόμενα Hollywoodιανά blockbuster του φθινοπώρου. Στον αντίποδα, η έτερη μεγάλη ταινία της ημέρας, το This Must Be the Place του Paolo Sorrentino με τον Sean Penn στο ρόλο ενός πρώην punk rocker που ψάχνει να βρει τον Ναζί δολοφόνο του πατέρα του, μάλλον απογοητεύει.

Σάββατο 21 Μαίου και οι προβολές του 64^ου φεστιβάλ των Καννών ολοκληρώνονται με το Once Upon a Time in Anatolia του Nuri Bilge Ceylan και το Les bien-aimés (Beloved) του Christophe Honoré και τη μεγάλη πρωταγωνίστρια Catherine Deneuve που χαρακτηρίζεται γλυκόπικρο αλλά και ρηχό. Οι τελευταίες συνεντεύξεις, οι τελευταίες επαναπροβολές κλασσικών ταινιών και όλοι περιμένουν τα αυριανά τελικά αποτελέσματα. Πριν τη Κυριακή όμως, απονέμονται τα βραβεία Un Certain Regard που σκοπό έχουν να προωθήσουν ταλαντούχους δημιουργούς από όλο τον κόσμο. Το Prix Un Certain Regard μοιράζονται το Arirang του Kim Ki-duk και το Stopped on Track του Andreas Dresen, ενώ το Prix Spécial du Jury πάει στο Elena του Andrey Zvyagintsev.

Το φεστιβάλ έκλεισε τις πύλες του τη Κυριακή, με μια «γκλαμουράτη» τελετή ανακοίνωσης των νικητών και όλοι πια περιμένουν το 2012.

Καλές προβολές.

The Experiment review

Μια διαολεμένη τύχη έφερε στα χέρια μου μόλις πριν λίγους μήνες, και για πρώτη φορά, το Das Experiment, τη γερμανική πρωτότυπη ταινία πάνω στην οποία βασίστηκε το αμερικάνικο remake, με τον…εμπνευσμένο τίτλο The Experiment. Βασισμένο στο βιβλίο του Mario Giordano, Black Box, και το οποίο ήταν με τη σειρά του εμπνευσμένο από το γνωστό Stanford prison experiment που συνέβη το 1971 στο ομώνυμο αμερικάνικο πανεπιστήμιο.

Ο Travis είναι ένας ακτιβιστής που μόλις απολύθηκε και ψάχνει το νόημα και μια πορεία για τη ζωή του. Ώσπου γνωρίζει την Bay, το άλλο του μισό που όμως για κακή του τύχη φεύγει σε λίγες μέρες για Ινδία. Μια αγγελία για ένα ψυχολογικό πείραμα διάρκειας δύο εβδομάδων με ένα τεράστιο οικονομικό αντίτιμο μοιάζει ιδανική λύση ώστε να βρει τα χρήματα και να ακολουθήσει τη καλή του. Το πείραμα προϋποθέτει 26 αγνώστους να κλειστούν σε μία φυλακή, χωρισμένοι σε φυλακισμένους και φύλακες, και να συμπεριφερθούν ανάλογα γιατί αλλιώς το πείραμα δεν θα έχει τα σωστά αποτελέσματα και κανείς τους δε θα πάρει δραχμή. Πολύ γρήγορα, εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες βγαίνουν στην επιφάνεια. Άλλοι προσπαθούν απλά να ακολουθήσουν της οδηγίες για να πάρουν τα λεφτά αλλά σε άλλους βγαίνουν στην επιφάνεια τα καταπιεσμένα ένστικτα με βίαια αποτελέσματα.

Πρέπει να ομολογήσω ότι σε σχέση με τα όσα διθυραμβικά είχα ακούσει για το Das Experiment, σε μεγάλο βαθμό με απογοήτευσε και κυρίως σε τομείς όπου πίστευα ότι ένα αμερικάνικο remake θα μπορούσε να τα πάει κάπως καλύτερα όπως ο πολύ αργός ρυθμός. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Paul Scheuring όμως, άλλαξε πολλά περισσότερα από ένα πιο σφιχτό μοντάζ. Ο Travis δεν είναι πια ένας δημοσιογράφος που ψάχνει το ρεπορτάζ-κελεπούρι και φροντίζει να προκαλεί ανάλογα για το αποκτήσει αλλά ένας «ανθρωπάκος» που ψάχνει τα λεφτά για να φύγει με την καλή του στην Ινδία, και αυτή η αλλαγή τον κάνει εντόνως πιο αδιάφορο προς το θεατή.

Μια ακόμα μεγάλη αλλαγή είναι η ουσιαστική μεταφορά του κεντρικού στοιχείου της ταινίας. Μπορεί η γερμανική ταινία να τραβούσε πολύ σε διάρκεια αλλά κατάφερνε να σε ρίξει στο σχεδόν διεστραμμένο κόσμο του πειράματος δημιουργώντας μια κλειστοφοβική και απόλυτα πειστική ατμόσφαιρα τρομοκρατίας. Αντίθετα, ο Scheuring έχει ρίξει το ενδιαφέρον του στις μικροπροσωπικές σχέσεις, ενισχύοντας το σεναριακό υπόβαθρο των χαρακτήρων. Αυτό που καταφέρνει είναι να δώσει στον Barris, τον αρχιφύλακα μια ικανοποιητική δικαιολογία για τη συμπεριφορά του αλλά την ίδια στιγμή να χάνει εντελώς τη προσοχή του από το πείραμα αυτό καθ’ αυτό. Ξεχάστε την υποβλητική ατμόσφαιρα, στο Experiment όλα κινούνται με Χολιγουντιανούς ρυθμούς και πρέπει μόνοι σας να προσπαθήσετε να πιστέψετε στο πείραμα αφού ο σκηνοθέτης σας αγνοεί επιδεικτικά.

Με μόνο διασωθή τον Adrien Brody, και παρά τις ελπίδες μου, το Experiment πέφτει στη μαύρη κατηγορία των βιντεοταινιών. Θέλοντας να διορθώσει τα κακώς κείμενα του πρωτότυπου Γερμανικού, κατέστρεψε σε μεγάλο βαθμό μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, δημιουργώντας μια pop corn ταινία που θα ξεχάσετε πριν καν προλάβετε να βγείτε από την αίθουσα.

4/10

 

“Persona Non Grata” ο Lars Von Trier από τις Κάννες λόγω φιλοναζιστικών σχολίων

Μια μουντή, σχεδόν βαρετή συνέντευξη τύπου στο φεστιβάλ των Καννών, μετατράπηκε ξαφνικά σε σκάνδαλο πρώτου βαθμού.

Κατά τη διάρκεια της press conference του Lars Von Trier στο φεστιβάλ των Καννών με την ευκαιρία της προβολής της νέα του ταινίας “Melancholia”, ο Δανός σκηνοθέτης έκανε τα παρακάτω σχόλια:

«Για πολύ καιρό πίστευα ότι ήμουν εβραίος και ήμουν ευτυχισμένος που ήμουν εβραίος. Ύστερα ανακάλυψα ότι ήμουν στην πραγματικότητα ναζί. Η οικογένειά μου προέρχεται από τη Γερμανία. Και αυτό μου έδωσε και κάποια ικανοποίηση. Τι να πω; Καταλαβαίνω τον Χίτλερ. Συμπάσχω μαζί του. Δεν εννοώ ότι είμαι υπέρ του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και δεν είμαι κατά των Εβραίων. Στην πραγματικότητα είμαι πολύ υπέρ τους. Όλων των Εβραίων. Καλά, το Ισραήλ είναι μπελάς»

Και μετά από λίγο κατέληξε «Πώς να το πω αυτό; ΟΚ. Είμαι ναζί»

Οι παραπάνω δηλώσεις σήκωσαν όπως είναι φυσικό, θύελλα διαμαρτυριών. Μπορεί σχεδόν σε κάθε του συνέντευξη να προκαλεί με τη συμπεριφορά και τα λεγόμενά του αλλά μάλλον αυτή τη φορά θα αναγκαστεί να υποστεί και τις συνέπειες.

Λίγο αργότερα προσπάθησε να ανασκευάσει τα λεγόμενά του δηλώνοντας «Αν πλήγωσα κάποιον με τα λόγια μου, ζητάω πραγματικά συγγνώμη. Δεν είμαι αντισημίτης, ούτε ρατσιστής και ούτε φυσικά Ναζί».

Όπως ήταν λογικό, τα παραπάνω δε μείωσαν τις αντιδράσεις με τον Δανό δημιουργό να αποβάλλεται και επίσημα από το φεστιβάλ και να χαρακτηρίζεται ανεπιθύμητος. Η ανακοίνωση που βγήκε αναφέρει «Το διοικητικό συμβούλιο εκφράζει τη λύπη του που αυτή η διοργάνωση χρησιμοποιήθηκε από τον Lars von Trier για να εκφραστούν σχόλια που είναι απαράδεκτα, ανυπόφορα και αντίθετα με τα ιδανικά της ανθρωπιάς και της γενναιοδωρίας που διατρέχουν την ίδια την ύπαρξη του φεστιβάλ. Το διοικητικό συμβούλιο καταδικάζει σθεναρά αυτά τα σχόλια και χαρακτηρίζει τον Lars von Trier persona non grata (ανεπιθύμητο πρόσωπο) στο Φεστιβάλ των Καννών, με άμεση ισχύ».

Παρ’όλ’αυτά όμως, η ταινία του παραμένει στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ και μάλιστα με ιδιαίτερα καλές, μέχρι στιγμής, κριτικές. Σε περίπτωση πάντως που κερδίσει κάποιο βραβείο, ο Trier δε θα έχει τη δυνατότητα να το παραλάβει.

Κατά τη διάρκεια της ίδιας συνέντευξης, ανακοίνωσε ότι η επόμενή του ταινία θα είναι πορνογραφικού περιεχομένου και θα έχει για πρωταγωνίστρια την Kirsten Dunst, κάτι που μάλλον πέρασε στα «ψιλά».

Η Michelle Williams ολοκληρώνει το cast του Oz, The Great and Powerful

Ένας περιπλανώμενος πωλητής λαδιού από φίδι (!!) και ταχυδακτυλουργός, το σκάει από το περιοδεύον τσίρκο και καταλήγει σε ένα αερόστατο με μια δίνη να τον πηγαίνει στον κόσμο του Οζ όπου θα έρθει αντιμέτωπος με πραγματική μαγεία και τις τρεις μάγισσες αδερφές που μαλώνουν για την κυριαρχία του κόσμου.

Αυτή είναι η μόνη περιγραφή που έχει γίνει γνωστή μέχρι σήμερα για το Oz, The Great and Powerful, το prequel του κλασσικού Μάγου του Οζ, και νέα ταινία του σκηνοθέτη Sam Raimi.

Ο James Franco όπως έχει ανακοινωθεί θα είναι ο πρωταγωνιστής, ενώ εδώ και αρκετούς μήνες αμέτρητα ονόματα είχαν περάσει από τι λίστα για τις τρεις μάγισσες. Όπως τελικά ανακοινώθηκε η Mila Kunis θα υποδυθεί την Theodora, την κακιά μάγισσα της Δύσης, η Rachel Weisz την Evanora, τη κακιά μάγισσα της Ανατολής και πιο πολυσηζητημένος ρόλος της Glinda, της καλής μάγισσας κατέληξε τελικά στην Michelle Williams.

Σίγουρα ένα εξαιρετικό cast που με τη σωστή καθοδήγηση του Sam Raimi μπορεί να κάνει θαύματα. Ελπίζουμε μόνο να μην έχει την ίδια κατάληξη με το πρόσφατο Alice του Tim Burton.

Η Milla Jovovich επιβεβαίωσε το Resident Evil 5 μέσω Twitter

Αν και μετά την, σχετικά απρόσμενη, μεγάλη εμπορική επιτυχία του Resident Evil Afterlife, η συνέχεια ήταν σχεδόν δεδομένη, δεν είχαμε μέχρι σήμερα κάποιου είδους επίσημη επιβεβαίωση.

Δε ξέρω κατά πόσο στις μέρες μας ένα tweet μπορεί να θεωρηθεί επίσημο, αλλά όπως και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της προηγούμενης ταινίας, η πρωταγωνίστρια της σειράς, Milla Jovovich συνηθίζει να ενημερώνει τους fans από πρώτο χέρι μέσω του επίσημου λογαριασμού της στο Tweeter.

Έτσι και αυτή τη φορά αποκάλυψε ότι η ίδια, ως Alice, θα επιστρέψει και στην πέμπτη ταινία, η οποία και θα ονομάζεται Resident Evil Retribution, θα γυριστεί στο Τόκυο, όπως επίσης και τη συμμετοχή του ουσιαστικού δημιουργού της σειράς (και συζύγου της) Paul W.S. Anderson, χωρίς όμως να διευκρινίσει αν θα ξανακούσει στη θέση του σκηνοθέτη ή μόνο σε αυτή του παραγωγού, αφού όμως είναι ήδη γνωστό, ο σκηνοθέτης ετοιμάζει τη ταινία καταστροφής Pompeii.

Η Ubisoft ετοιμάζει τις δικές της κινηματογραφικές παραγωγές

Μπορεί οι περισσότεροι να τις μισούν, άλλοι απλά και τις περιφρονούν και λίγοι πιο αισιόδοξοι να περιμένουν να έρθει η ανάτασή τους. Κανείς δε μπορεί να αρνηθεί όμως ότι το είδος των video-game adaptation υπάρχει και παρά τις αποτυχίες, συνεχίζει να προσπαθεί να κερδίσει τους «άπιστους».

Και δυστυχώς οι αποτυχίες είναι πολλές, από τα εκτρώματα του Uwe Boll μέχρι και την πιο πρόσφατη και πιο πολλά υποσχόμενα μεταφορά του Prince of Persia.

Αυτά είδε ο Γαλλικός κολοσσός παραγωγής videogames, Ubisoft και αποφάσισε να μην εμπιστευτεί κανέναν παρά τον εαυτό της, δημιουργώντας τη δικιά της εταιρία παραγωγής τρισδιάστατων κινηματογραφικών ταινιών βασισμένων στα παιχνίδια της, την Ubisoft Motion Pictures, κάτι που θυμίζει και την αντίστοιχη κίνηση της Marvel πριν λίγα χρόνια.

Της εταιρίας ηγείται ο Jean-Julien Baronnet ο οποίος και δήλωσε «Θέλουμε να διατηρήσουμε την ιδιοκτησία, να διατηρήσουμε τον έλεγχο επί του περιεχομένου των ταινιών, και είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασία με τα στούντιο για την ανάπτυξη των σχεδίων μας, το casting, το budget και το σενάριο.»

«Η στρατηγική μας δεν είναι η διαφοροποίηση, αλλά η ενίσχυση της ελκυστικότητας της franchises μας - γι 'αυτό θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι οι ταινίες μας θα αντανακλούν με ακρίβεια τα παιχνίδια μας και τους οπαδούς τους, ενώ παράλληλα να επεκταθούνε και πέρα από τους βασικό κοινό των παιχνιδιών», δήλωσε ο αντιπρόεδρος Jean de Rivieres.

Οι ταινίες που ήδη βρίσκονται στα σκαριά είναι βασισμένες στα μεγαλύτερα franchises της Ubisoft, Assassin's Creed, Splinter Cell και Ghost Recon.

Gemma Arterton και Saoirse Ronan πάνε...Βυζάντιο

Ο Ιρλανδός σκηνοθέτης Neil Jordan, αν και τα τελευταία χρόνια μοιάζει να έχει χάσει το άγγιγμα του Μίδα, αυτό δεν τον κάνει ένα λιγότερο σημαντικό δημιουργό, με το ενεργητικό του γεμάτο σημαντικές ταινίες όπως The Crying Game και The End of the Affair.

Η νέα του ταινία θα ονομάζεται Byzantium και θα τον φέρει σε ένα γνώριμο θέμα, σε ένα είδος που ουσιαστικά ο ίδιος έφερε στην επιφάνεια και το έκανε ένα από τα πιο αγαπητά των horror fans, τους βρικόλακες…ή βαμπίρ αν προτιμάτε.

Χωρίς να έχουν δοθεί περισσότερες λεπτομέρειες, η ιστορία επικεντρώνεται σε μια μητέρα με την κόρη της και πως η γιαγιά μετατρέπει την εγγονή σε βρικόλακα. Λίγο κούφιο ακούγεται, κακά τα ψέματα αλλά οι προσδοκίες μας είναι πάντα μεγάλες.

Το πρωταγωνιστικό δίδυμο μόλις ανακοινώθηκε με τα ονόματα των Gemma Arterton στο ρόλο της μάνας και της Saoirse Ronan στο ρόλο της κόρης. Εξαιρετικές επιλογές αδιαμφισβήτητα και αν αναλογιστούμε ότι θα πλαισιωθούν από ηθοποιούς όπως οι Helena Bonham Carter, Ralph Fiennes και Jeremy Irvine, οι οιωνοί μοιάζουν θετικοί.

Όπως δήλωσε ο Stephen Woolley, παραγωγός και συνεργάτης του Jordan στις μεγαλύτερές του επιτυχίες: “Λατρεύω τις ταινίες τρόμου και δουλεύαμε σε αυτό το σενάριο επί τρία-τέσσερα χρόνια. Το έστειλα στον Neil και το λάτρεψε.”

Το ερώτημα όμως είναι, χωράει ακόμα μία ταινία στον σωρό που βγαίνουν κάθε χρόνο με λίγο-πολύ το ίδιο θέμα;

Ο σκηνοθέτης του Precious επιστρέφει με το Paperboy

Μετά την υποψηφιότητα για Όσκαρ το 2009 με το Precious, ο σκηνοθέτης Lee Daniels δε φάνηκε να βιάζεται για την επόμενή του ταινία ψάχνοντας για το ιδανικό project, το οποίο όπως φαίνεται το βρήκε στο The Paperboy, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Pete Dexter (Mulholland Falls) του 1995.

Το The Paperboy είναι ένα ερωτικό θρίλερ με κεντρικό χαρακτήρα έναν δημοσιογράφο της Miami Times που επιστρέφει στη πατρίδα του Florida για να ερευνήσει τη φυλάκιση ενός θανατοποινίτη.

Το Paperboy είχε αναλάβει αρχικά ο Pedro Almodovar αλλά τελικά κατέληξε στα χέρια του Daniels. Όπως ανακοίνωσε ο παραγωγός Avi Lerner, στη ταινία θα πρωταγωνιστούν οι Matthew McConaughey, Tobey Maguire, Sofia Vergara και Zac Efron.

Η Bryce Dallas Howard στο 50/50!

Όχι, η γνωστή αμερικανίδα ηθοποιός και κόρη του σκηνοθέτη Ron Howard, δε πρόκειται να κάνει κάποιο guest στη γνωστή κωμική τηλεοπτική σειρά, αλλά αυτός θα είναι ο τίτλος της επόμενης της ταινίας, για την οποία μίλησε κατά τη διάρκεια προώθησης του Restless του Gus Van Sant, στην οποία και συμμετείχε για πρώτη φορά ως παραγωγός.

Αρχικά τιτλοφορημένο I’m with Cancer, το 50/50 είναι η νέα κωμωδία των δημιουργών του Superbad, Seth Rogen και Evan Goldberg. Αν και είναι γεγονός ότι και οι δύο προαναφερόμενες ταινίες έχει ως κεντρικό θέμα αυτή την ανίατη ασθένεια και φυσικά το θάνατο, το βλέπουν από δύο εντελώς διαφορετικές πλευρές.

Η Howard επιβεβαίωσε ότι “Ναι, το 50/50 είναι κωμωδία αλλά όχι φάρσα. Είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία και το όλο θέμα είναι δοσμένο από μια ρεαλιστική αλλά χιουμοριστική οπτική.”

Μαζί της συμπρωταγωνιστούν οι Seth Rogen, Joseph Gordon-Levitt, Anna Kendrick και Anjelica Huston ενώ η σκηνοθεσία θα είναι του Jonathan Levine (The Wackness) και αναμένεται στις αίθουσες το φθινόπωρο.

Flipped [Πρώτη Αγάπη] review

Όταν ένας βετεράνος σκηνοθέτης βλέπει να χάνει το touch που τον έκανε διάσημο και δημιούργησε κάποιες εξαιρετικές, σχεδόν κλασσικές ταινίες, η καλύτερη λύση είναι να γυρίσει πίσω σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Αυτό έκανε και ο Rob Reiner, σκηνοθέτης, μεταξύ άλλων, των Stand by Me και When Harry Met Sally και γύρισε πίσω, πιο συγκεκριμένα στις αρχές της δεκαετίας του 60 για να μας διηγηθεί μια απλή και τρυφερή ιστορία.

Ο 7χρονος Bryce μετακομίζει με την οικογένειά του απέναντι από την συνομήλικη Juli. Η μικρή τρελαίνεται, μαγεύεται από τον Bryce και του γίνεται…κολιτσίδα, κάτι που φυσικά δεν αρέσει στον Bryce αφού γίνεται ο περίγελος των φίλων του. Τα χρόνια περνάνε, ο Bryce κάνει τα πάντα για να ξεφορτωθεί την Juli αλλά αυτή περιμένει το πρώτο της φιλί.. Η πλήρης απαξίωση του Bryce κάποια στιγμή την απογοητεύει και παρά τη λατρεία της, βλέπει ότι δεν είναι το τέλειο αγόρι που πίστευε. Μέχρι που οι ρόλοι αλλάζουν, γιατί όπως είναι γνωστό, όσο μας φτύνετε τόσο κολλάμε, και ξαφνικά ο Bryce όταν βλέπει να χάνει την Juli, είναι αυτός που θα κάνει τα πάντα για να την ξανακερδίσει.

Ναι, και κατά βάθος και κατά πλάτος, το Flipped είναι μια «παιδική» ταινία, αλλά από πότε αυτό είναι κακό; Η αθωότητα αλλά όχι χαζομάρα, η παιδική αγαρμποσύνη μπροστά στο άλλο φύλο, το στίγμα ενός «καθυστερημένου» συγγενή, οι κοινωνικές διαφορές και όλα αυτά στην συντηρητική δεκαετία του 60 είναι μόλις λίγα από τα ζητήματα με τα όποια ασχολείται το σενάριο, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της.

Ο Reiner αξιοποιεί πλήρως τους γλυκύτατους πρωταγωνιστές του και μας τους παρουσιάζει με τρόπο που δε μπορούμε παρά να συμπάσχουμε. Χρησιμοποιώντας την τεχνική της αναπαραγωγής της ιστορίας εναλλάξ από τα δύο παιδιά, βλέπουμε με έναν πραγματικά αστείο τρόπο το πόσο διαφορετικά σκέφτονται, αλλά και ότι μάλλον δεν αλλάζουν και ιδιαίτερα τα πράγματα όσο μεγαλώνουμε. Με έντονους παστέλ χρωματισμούς, ζωγραφίζει μια σχεδόν ουτοπική κοινωνία αφού έτσι θα πρέπει να μοιάζει μέσα από τα παιδικά μάτια.

Αλλά και τα δύο παιδιά, η 14χρονη Madeline Carroll και ο 15χρονος Callan McAuliffe είναι εξαιρετικά επιλεγμένοι ώστε να ταιριάζουν στην μικρή ουτοπία του Reiner, χωρίς να γίνονται ενοχλητικοί από την «υπερβολική ομορφιά». Εξίσου καλοί και ενήλικοι συμπρωταγωνιστές τους Rebecca De Mornay, Aidan Quinn, Penelope Ann Miller και John Mahoney. Μικρές παραφωνίες ο υπανάπτυκτος σεναριακά χαρακτήρας του Anthony Edwards και η επιτηδευμένα γλυκανάλατη μουσική που προσπάθησε να αντιγράψει την αντίστοιχη του Stand By Me αλλά το μόνο που κατάφερε είναι να αποτύχει παταγωδώς.

Εντάξει, το Flipped ίσως δεν άξιζε κάποιο Όσκαρ, ίσως απλά καταλήξει μία από τις ταινίες που θα χαζεύουμε τα Κυριακάτικα μεσημέρια στη τηλεόραση αλλά δεν επιδιώκει κάτι περισσότερο και το κάνει με τον πιο ευγενικό τρόπο.

7/10

 

Ο Chris Hemsworth από Θεός του κεραυνού, μέντορας μιας badass Χιονάτης!

Ήταν σχεδόν δεδομένο ότι η επιτυχία μιας high-profile ταινίας όπως το Thor θα έφερνε πολλές νέες προτάσεις για τους πρωταγωνιστές του, και ειδικά για τον Αυστραλό Chris Hemsworth που φαίνεται ότι έχει ότι χρειάζεται για να γίνει ο επόμενος superstar του Hollywood.

Μετά την (εμπορική) επιτυχία του Alice in Wonderland, οι εταιρίες παραγωγής έβαλαν στο μάτι τα κλασσικά παραμύθια. Εκτός του prequel του Oz, που ετοιμάζει ο Sam Raimi, όχι μία αλλά δύο ταινίες είναι ήδη στη παραγωγή βασισμένες στο παραμύθι της Χιονάτης.

Η ταινία ονομάζεται Snow White and the Huntsman, και σε αυτή την έκδοση του παραμυθιού, όπως γίνεται κατανοητό επεκτείνεται η σχέση της Χιονάτης με τον Humbert, τον κυνηγό που έστειλε η κακιά βασίλισσα για να σκοτώσει την Χιονάτη, με τον κυνηγό όχι μόνο να μη τη σκοτώνει αλλά να την παίρνει ως εκπαιδευόμενη και να την διδάσκει να μάχεται ώστε να εκδικηθεί τη βασίλισσα! Όπως επιβεβαιώνεται και από τους παραγωγούς, το Snow White and the Huntsman θα είναι μια “παραμυθένια περιπέτεια δράσης”. Σκηνοθέτης θα είναι ο πρωτάρης Ruper Sanders ενώ το σενάριο του επίσης πρωτάρη Evan Daugherty.

Στο ρόλο της Χιονάτης έχει κλείσει εδώ και καιρό η ταλαντούχα Kristen Stewart (Into the Wild, The Runaways – αρνούμαι να συμπεριλάβω τα Twilight στη φιλμογραφία της), ενώ η Charlize Theron θα είναι η κακιά βασίλισσα Grimhilde. Ο ρόλος που ταλαιπώρησε περισσότερο ήταν αυτός του κυνηγού αφού εδώ και μήνες υπήρχαν συζητήσεις με τον Viggo Mortensen οι οποίες όμως τελικά δεν ευοδώθηκαν, μετά στράφηκαν στον Hugh Jackman ο οποίος προτίμησε να περιμένει τον νέο σκηνοθέτη του Wolverine και τελικά σήμερα κατέληξαν στον Chris Hemsworth, τον γνωστό μας Thor.

Το περίεργο σε αυτή την επιλογή είναι η ηλικία του, αφού οι μέχρι τώρα υποψήφιοι είχαν αρκετά μεγαλύτερη ηλικία από την Stewart ώστε να πείθουν ως “μέντορες”. Αντίθετα ο Hemsworth είναι πολύ νεότερος των υπολοίπων και κατ’ επέκταση πολύ πιο κοντά στη ηλικία της Χιονάτης κάτι που μάλλον θα φέρει κάποιες αλλαγές στο σενάριο ώστε να προστεθεί και το ρομαντικό στοιχείο ανάμεσα στους πρωταγωνιστές. Ελπίζω πως όχι αλλά δυστυχώς φοβάμαι ότι δεν θα αποφύγουμε αυτή την προσθήκη.

Η δεύτερη ταινία που βασίζεται στο παραμύθι της θα ονομάζεται The Brothers Grimm: Snow White, θα σκηνοθετεί ο Tarsem Singh (Immortals, The Fall) και θα πρωταγωνιστούν οι Lily Collins και Julia Roberts. Και οι δύο ταινίες, αν όλα πάνε καλά, αναμένονται στις αίθουσες το επόμενο καλοκαίρι.

Τα “Τέρατα” επιστρέφουν!

Μπορεί το περσινό pico-budget βρετανικό hit, Monsters να μη βρήκε το δρόμο για τις ελληνικές αίθουσες αλλά έστω και αργά κυκλοφόρησε πρόσφατα σε DVD. Αν και σε γενικές γραμμές με είχε απογοητεύσει [Monsters review], το φινάλε άφηνε θετικότατες εντυπώσεις και υπολογίζοντας την επιτυχία του πρώτου μέρους, το sequel, αν και αρχικά δεν ήταν προγραμματισμένο, δεν άργησε να ανακοινωθεί.

Το Monsters 2 (ή όπως αλλιώς θα ονομάζεται) θα έχει σαν κεντρικούς χαρακτήρες δύο αδέρφια που προσπαθούν να βρουν το ένα το άλλο σε μια οχυρωμένη πόλη. Η παραπάνω περιγραφή δεν αποκαλύπτει και πολλά, εκτός του ότι θα αλλάξει το πρωταγωνιστικό δίδυμο όπως και το σκηνικό που θα μεταφερθεί από τις ζούγκλες του πρώτου μέρους, σε αστικές περιοχές.

Σκηνοθέτες θα είναι οι πρωτάρηδες Brent Bonacorso και Jesse Atlas, πιο γνωστοί από διαφημιστικά clips. Όπως υπόσχεται ο παραγωγός Allan Niblo, το Monsters 2 θα κρατήσει τη ποιότητα και την ευφυΐα του πρώτου φιλμ, θα επεκτείνει τον κόσμο του, θα εισάγει νέα είδη εξωγήινων και θα αυξήσει τις ποσότητες δράσης. Ο Gareth Edward, σκηνοθέτης του πρώτου μέρους θα κρατήσει τη θέση του διευθυντή παραγωγής, αφού έχει ήδη δεσμευθεί για τη σκηνοθεσία του νέου Godzilla.

To budget του Monsters 2 υπολογίζεται στα 5 εκατομμύρια δολάρια, ποσό τεράστιο σε σχέση με τις μόλις 600 χιλιάδες του πρώτου Monsters και τα γυρίσματα αναμένονται να ξεκινήσουν τον Σεπτέμβριο στη Νότια Αμερική.

Είναι ο Bradley Cooper ο Εωσφόρος;

Κάνεις μας δε καλοκατάλαβε πως, μέσα σε λίγα χρόνια ο Bradley Cooper έγινε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και most wanted πρόσωπα του Hollywood, και μάλιστα σε μεγάλο εύρος ταινιών, από κωμωδίες (Hangover) και θρίλερ (Limitless), μέχρι περιπέτειες (The A-Team) και ρομαντικές κομεντί (Valentine’s Day).

Η νέα ταινία που πιθανότατα θα πρωταγωνιστήσει, αφού ακόμα δεν έχουν πέσει οι υπογραφές, είναι η μεταφορά του επικού ποιήματος του John Milton, Paradise Lost. Γραμμένο το 1667, διηγείται τη πτώση των πρωτόπλαστων από το παράδεισο αλλά και τη μάχη των Αρχάγγελων Μιχαήλ και Εωσφόρου. Η ταινία θα ασχολείται κυρίως με το δεύτερο σκέλος, δηλαδή τη μάχη των αρχαγγέλων και θα έχει έντονα στοιχεία δράσης, αερομαχιών και πιθανότατα για γυριστεί σε 3D.

Η Legendary προσπαθεί να ξεκινήσει το project εδώ και χρόνια αλλά τώρα μοιάζει ότι κάτι πραγματικά προχωράει με τον Alex Proyas (Dark City, I Robot) στη σκηνοθεσία και τον Cooper στον έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αυτόν του Εωσφόρου. Το σενάριο έχει τροποποιηθεί αρκετές φορές μέσα στα χρόνια, με το πρώτο draft να είναι των Stuart Hazeldine, Philip de Blasi και Byron Willinger ενώ ο Lawrence Kasdan και τελευταίος ο Ryan Condal, το έχουν φέρει στη τελική του μορφή.

Το Paradise Lost θα είναι μια συμπαραγωγή των Legendary και Warner Bros υπό την αιγίδα της Vincent Newman Entertainment.

And Soon the Darkness [Και Ξαφνικά Σκοτάδι] review

Εντάξει, παραδεχτείτε το, δεν είναι ντροπή. Κανείς από τους ομοφύλους μου δε θα πάει να δει το And Soon the Darkness για τις ποιοτικές ερμηνείες, την έντονη δράση και το σασπένς. Μπορεί όλοι να ελπίζουμε ότι θα υπάρχουν και αυτά αλλά το πρωταγωνιστικό δίδυμο Amber Heard - Odette Yustman (νυν Odette Annable λόγω του γάμου με τον Dave Annable) είναι κατά κύριο, και πιθανότατα μοναδικό λόγο, η αφορμή για να παρακολουθήσει ο κάθε άρρεν την ταινία του Marcos Efron.

Η Stephanie και η Ellie είναι δυο φίλες που με τον ποδηλατικό σύλλογο ταξιδεύουν στην Αργεντινή. Η δυο τους ξεκόβουν από το γκρουπ και αποφασίζουν να κάνουν τουρισμό και…τρέλες σε ένα μικρό χωριό. Όλα πάνε υπερβολικά κατ’ ευχήν, σε βαθμό να χάσουν το πρωινό και μοναδικό λεωφορείο και να αναγκαστούν να μείνουν στο μικρό χωριό. Μην έχοντας κάτι καλύτερο να κάνουν εξερευνούν τις γύρω μαγευτικές τοποθεσίες. Ένα μικρό καβγαδάκι κάνει την Stephanie να αφήσει την Ellie να…λιάζεται και αυτή να φεύγει νευριασμένη. Πριν προλάβει να απομακρυνθεί λίγο, το μετανιώνει, επιστρέφει και η Ellie έχει εξαφανιστεί. Με τη βοήθεια του Calvo (όχι του Toni!), του αστυνομικού της περιοχής αλλά και του Michael, ενός μυστήριου αμερικάνου που τυχαίνει να βρίσκεται όλο στο δρόμο των κοριτσιών, η Stephanie ξεκινήσει την έρευνα για να βρει ποιος πήρε τη φίλη της.

Η κλασική συνταγή, τουρίστριες σε ξένη, ελαφρώς τριτοκοσμική χώρα μπλέκουν σε θανατηφόρους μπελάδες λόγω της βλακείας τους, επαναλαμβάνεται σε μια ακόμα ταινία. Αν έχει δει το Turistas, ξέρετε ΑΚΡΙΒΩΣ τι να περιμένετε. Ανελέητα ζουμ στους γλουτούς των καλλίγραμμων πρωταγωνιστριών, οι οποίες εντελώς κατά τύχη φοράνε οτιδήποτε βρήκαν με ελάχιστη ποσότητα υφάσματος, μια μεγάλη εισαγωγή και ένα αιματηρό φινάλε. Αυτά τουλάχιστον περιμένει ο αδαής θεατής, που ελπίζει σε κάτι, έστω λίγο καλύτερο από το Turistas (οι ομοιότητες των δύο είναι εξόφθαλμες και δε γίνεται να μη συγκριθούν).

Όμως, ο σκηνοθέτης Marcos Efron αλλά και οι σεναριογράφοι, κατάφεραν να μας παρουσιάσουν κάτι, αν είναι δυνατόν, πολύ - μα πολύ χειρότερο. Αν αφαιρέσουμε την πλήρη απουσία οποιασδήποτε έκπληξης σε όλη τη ταινία, αφού ούτος ή άλλος δε περιμέναμε κάτι περισσότερο, το μεγαλύτερο σφάλμα σε μια ταινία διάρκειας λιγότερο από 90 λεπτών, είναι η σχεδόν 70λεπτη εισαγωγή! Το πρώτο μισάωρο απλά παρακολουθούμε τις κοπέλες να διασκεδάζουν, το επόμενο εικοσάλεπτο εξαφανίζεται η Ellie και η Stephanie χάνει το μπούσουλα τριγυρνώντας στα μέρη που βρισκόταν μπας και τη βρει και πρέπει να περιμένουμε να περάσει η πρώτη ώρα για να αρχίσει η ταινία να έχει μια κάποια υποτυπώδη ένταση, αφού θρίλερ και τρόμος είναι δυο λέξεις που μόνο θεωρητικά υπήρχαν στο σενάριο. Ακόμα και αυτό το φινάλε όμως είναι κάκιστα σκηνοθετημένο, όπως άλλωστε και ολόκληρη η ταινία, με αποτέλεσμα να βαρεθείτε ακόμα περισσότερο και να παίζετε με το ρολόι σας ανυπομονώντας πότε θα τελειώσει. Κερασάκι στη τούρτα, η πραγματικά ελεεινή ερμηνεία (ο θεός να την κάνει) της πανέμορφης μεν, ατάλαντης δε Odette Yustman.

Δε το πιστεύω ότι θα μπορούσα να το προτείνω σε κάποιον, αλλά πραγματικά αντί να πετάξετε τα λεφτά και τα λεπτά σας στα οπίσθια των Yustman- Heard, δείτε καλύτερα το, έστω και λίγο καλύτερο Turistas.

2,5/10

 

Η ανεξάρτητη Megan Ellison εξασφάλισε τα δικαιώματα του “Εξολοθρευτή”

Μετά τη πτώχευση της Halcyon, προηγούμενης ιδιοκτήτριας των δικαιωμάτων του “Terminator” ένας κανονικός πόλεμος φημών και προσφορών ξεκίνησε για το ποιος θα καταφέρει τελικά να αγοράσει τα δικαιώματα, ενός από τα πιο προσοδοφόρα και ιστορικά franchises στη κινηματογραφική βιομηχανία.

Αν και αρχικά ο Joss Whedon φάνηκε να είναι ο μοναδικός υποψήφιος, όσο περνούσαν οι μήνες τα δεδομένα άλλαξαν, στο παιχνίδι μπήκε για λίγο και η Sony αλλά οι τελικοί δύο υποψήφιοι έμελε να είναι η Lionsgate και η μικρή ανεξάρτητη εταιρία Annapurna Films της Megan Ellison.

Μέχρι χτες, το τοπίο ήταν ακόμα θολό, με την Ellison να έχει κάνει την μεγαλύτερη οικονομικά προσφορά αλλά να υπολείπεται της Lionsgate στο ότι δεν είχε εξασφαλισμένη τη διανομή των ταινιών.

Όπως ανακοινώθηκε τελικά σήμερα, η Megan Ellison με μια προσφορά γύρω στα 20 εκατομμύρια δολάρια κατάφερε να εξασφαλίσει τα δικαιώματα της σειράς και να βρίσκεται ήδη σε αναζήτηση studio για την διαδικασία παραγωγής δύο ταινιών. Πολλές είναι οι πιθανότητες αυτό το studio να είναι η Universal ώστε να συνεχίσει και η συνεργασία με τον Justin Lin.

Ποια είναι όμως αυτή η κυρία Ellison για να αξίζει τα δικαιώματα του Terminator; Έχοντας δραστηριοποιηθεί μόλις τα τελευταία χρόνια έχει βοηθήσει πολλές low-profile ταινίες να ολοκληρωθούν όπως τα Passion Play, True Grit και Main Street ενώ αυτή τη περίοδο χρηματοδοτεί τις νέες ταινίες των Paul Thomas Anderson, Kathryn Bigelow και John Hillcoat. Φαίνεται ότι η κυρία Ellison ξέρει καλά τη δουλειά της. Τι όμως την έκανε να κάνει ένα τόσο μεγάλο άνοιγμα προς το όνομα του Terminator; Μα φυσικά τα εξασφαλισμένα κέρδη. Μπορεί οι παραπάνω ταινίες να είναι “καλλιτεχνικά” ενδιαφέρουσες αλλά κανείς δε μπορεί να τις χαρακτηρίσει ως εμπορικά blockbusters που θα γεμίσουν τα ταμεία της εταιρίας. Με τις δύο ταινίες Terminator πάνω στις οποίες έχει ήδη ξεκινήσει να εργάζεται και σκοπεύει να παράγει μέχρι το 2018, οπότε και τα δικαιώματα επιστρέφουν αυτόματα στον James Cameron (ο οποίος όμως μάλλον δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για αυτά), αποσκοπεί να “βγάλει τα σπασμένα” και φυσικά να δώσει και ένα επιπλέον κύρος στην μάλλον άγνωστη εταιρία παραγωγής Annapurna Films.

Μετά από σχεδόν τρία χρόνια σε λήθαργο, η διεθνής κινηματογραφική αγορά φαίνεται να ξυπνάει στις φετινές Κάννες.

Αέρας ανανέωσης πνέει κάτω από το Γαλλικό ουρανό, σε τέτοιο βαθμό που οι υπεύθυνοι πωλήσεων των μεγάλων εταιριών παραγωγής δίνουν το πράσινο φως σε νέες ταινίες τους ώστε να βρουν διανομή στις διεθνείς αίθουσες πριν την αμερικάνικη αγορά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα “πόλεμο” προσφορών.

Αλλά, όσο η διεθνείς υπερπαραγωγές κάνουν πρεμιέρα στις Κάννες αντίθετες στη γενική ύφεση, σε άλλες αγορές του εξωτερικού η συρρίκνωση συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς.

Στις φετινές Κάννες συμβαίνει το θετικό παράδοξο: “Τα επίπεδα των παραγωγών δεν έχουν επιστρέψει στα αντίστοιχα πέντε χρόνων πριν, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν πολύ περισσότερες σημαντικές ταινίες στην αγορά σε σχέση με μερικά χρόνια πριν”, δήλωσε ο Olivier Courson, γενικός διευθυντής της StudioCanal που αυτή τη περίοδο προμοτάρει το The Last Photograph με πιθανούς πρωταγωνιστές του Christian Bale και Sean Penn. “Οι παραγωγές βλέπουν τις απαιτήσεις της αγοράς και στρέφονται σε πιο λογικά budgets”.

Ναι, μπορεί στις Κάννες να “ψωνίζονται” μεγάλες παραγωγές όπως το Cloud Atlas της Focus Features, το Cobra των γαλλικών Onyx Films και Studio 37, τα Pompeii και Tarzan 3D της Summit, με πολύ μεγάλα, άνω των 100 εκατομμυρίων δολαρίων, budget και μάλιστα να βρίσκουν ενδιαφερόμενους πριν καν ανοίξει η αγορά, όμως το κυρίως πιάτο της αγοράς θα είναι ταινίες όπως το Unknown ή το Source Code με budget μόλις 32 και 35 εκατομμύρια δολάρια, αντίστοιχα.

Η Focus Features ήρθα στις Κάννες με το βαρύ πυροβολικό Cloud Atlas αλλά και με το Hyde Park on Hudson και τον Bill Murray στο ρόλο του Franklin Roosevelt. “Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τους προϋπολογισμούς των ταινιών που παράγουμε”, δήλωσε η Alison Thompson, εκπρόσωπος της Focus. “Η παγκόσμια αξία των ταινιών έχει κατρακυλήσει. Αν και εξαρτάται από χώρα σε χώρα, η αγορά των DVD βρίσκεται σε πτώση (σ.σ. με τρανό παράδειγμα την Ελληνική), και η τηλεόραση αυτοεπαναπροσδιορίζεται. Όλοι μας γινόμαστε πιο συντηρητικοί”.

Η Lionsgate International ήρθε με το Great Hope Springs, ένα πολυσυζητημένο κωμικό δράμα με τους Meryl Streep και Steve Carell, να κοστολογείται γύρω στα 40-60 εκ. δολάρια αλλά και με το low-budget horror, Nurse 3D. “Έχουμε ακόμα τα προβλήματά μας, αλλά μοιάζει επιτέλους να ξαναστεκόμαστε στα πόδια μας”, δήλωσε η Helen Lee Kim, αντιπρόσωπος της Lionsgate. “Πρέπει να φερθείς πολύ έξυπνα ως προς το τι σκοπεύεις να κάνει αλλά και πόσο θέλεις να το κάνεις”.

Η σχετικά νέα IM Global, έφερε προς πώληση το νέο θρίλερ του James Wan (δημιουργού του Saw) Spectre, με budget λιγότερο από 10 εκ δολάρια, αλλά και το πιο mainstream The Last Days of American Crime με τον Sam Worthington, ενώ η FilmNation ήρθε στην αγορά των Καννών με το The Brothers Grimm: Snow White του Tarsem Singh και το αγαπημένο του φετινού Sudance, Take Shelter.

O Vincent Maraval της Wild Bunch, εκπρόσωπος των νέων ταινιών των Ken Loach, Abel Ferrara και Nicolas Winding Refn, δήλωσε, “οι προϋπολογισμοί έχουν πάρει την κατιούσα σε όλο το κόσμο εκτός των χωρών όπου υπάρχουν πολλές επιδοτήσεις και νομικές υποχρεώσεις για τους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς. - Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία".