Μπορεί να πλησιάζει το Πάσχα, όμως επειδή αγαπάμε Χριστούγεννα, τι καλύτερο από ένα «εναλλακτικό» Χριστουγεννιάτικο θρίλερ ή τουλάχιστον αυτό πίστευα ότι ήταν το Rare Exports, η ταινία από τη Φιλανδία που ήρθε και κέρδισε πολλές υπερβολικά πολλές καλές κριτικές. Τις άξιζε όμως;
Μπορεί η γνωστή σήμερα φιγούρα του Santa Clause να έχει καθιερωθεί σε όλο σχεδόν τον κόσμο (η Coca Cola να ’ναι καλά) όμως οι παραδόσεις της κάθε χώρας έχουν τις δικές της απεικονίσεις του Πατέρα των Χριστουγέννων, με τη Φιλανδία να έχει τον Joulupukki, ένα πλάσμα με χαρακτηριστικά ανθρώπου και τράγου που, ναι μεν φέρνει τα δώρα στα καλά παιδιά, όμως (σύμφωνα με τη ταινία) τιμωρεί αυτά που δεν ήταν και τόσο καλά. 24 μέρες πριν τα Χριστούγεννα, μια ομάδα κάνει ανασκαφές στο βουνό Korvatunturi, όπου υποτίθεται ότι βρίσκεται το εργαστήρι του Joulupukki (σε αντιστοιχία με το Βόρειο Πόλο της σύγχρονης μυθολογίας). Οι εκρήξεις από τις ανασκαφές έχουν διαταράξει το γύρω περιβάλλον, με τους κατοίκους της περιοχής να έχουν σοβαρό πρόβλημα μιας και οι λύκοι κατεβαίνουν από το βουνό και τους τρώνε τα θηράματα. Ο μικρός Pietari μαζί με το πατέρα του και άλλους κυνηγούς, πηγαίνουν για να διατηρηθούν βρίσκοντας την αλήθεια που ο Pietari προσπαθούσε να τους εξηγήσει αλλά κανείς δε τον πίστευε.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το (αρχικό τουλάχιστον) εντυπωσιασμό που μπορεί να προκαλέσει το Rare Exports. Πανέμορφα τοπία, εντυπωσιακή χρήση ψηφιακών και οπτικών εφέ, ενδιαφέρουσες ερμηνείες με έναν απολαυστικό πιτσιρικά ονόματι Onni Tommila στο ρόλο του Pietari. Κορωνίδα των παραπάνω είναι η εντυπωσιακή αεικίνητη χρήση της κάμερας από το σκηνοθέτη Jalmari Helander που καταφέρνει με έξυπνα τρικς να κρύψει το μικρό budget (λιγότερο από 2 εκ. ευρώ). Εκτός του οπτικού εντυπωσιασμό, η φιλανδική μυθολογία και ο τρομακτικός της Santa, σε συνδυασμό με την ατμόσφαιρα μυστηρίου που προσπαθεί να προσδώσει ο σκηνοθέτης, σίγουρα δίνουν ένα πολύ δυνατό πάτημα για την έναρξη.
Δυστυχώς όμως κάπου εδώ τα θετικά τελειώνουν. Μπορεί να υπάρχει η απαραίτητη μυθολογία, αλλά δεν υπάρχει και η ανάλογη σεναριακή εξέλιξη. Η ιστορία της ταινίας είναι ιδιαίτερα φτωχή και αργή. Αργείς να καταλάβεις ότι το εισαγωγικό κεφάλαιο που περιμένεις να σε βάλει στη κυρίως δράση, είναι στη πραγματικότητα σχεδόν ολόκληρη η ταινία, με τη μόνη δράση να έρχεται περίπου 15-20 λεπτά πριν το τέλος της. Η δημιουργία ατμόσφαιρας, το μυστήριο, η συχνή αλλά διακριτική παρουσία του αίματος μας προετοιμάζει για κάτι μεγάλο, το οποίο δεν είναι σε καμιά περίπτωση αυτό που περιμένατε, έρχεται πολύ αργά και μέχρι να φτάσουμε εκεί δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία δράση, κάνοντάς μας να κοιτάμε τους δείκτες του ρολογιού να κυλάν βασανιστικά.
Είχα μεγάλη δυσκολία να βρω ένα χαρακτηρισμό για το είδους στο οποίο ανήκει το Rare Exports, και νομίζω ότι το μόνο που του ταιριάζει είναι παιδικό θρίλερ μυστηρίου! Οι διάλογοι είναι ποιότητας παιδικής ταινίας ενώ η σκηνοθεσία προσπαθεί να μας πείσει ότι σοβαρολογεί με το αποτέλεσμα να σε αφήνει μουδιασμένα αδιάφορο.
Το Rare Exports είναι μια παιδική ταινία που είναι μάλλον ακατάλληλη για μικρά παιδιά αλλά και ένα θρίλερ που είναι υπερβολικά παιδικό για ενήλικες. Τελικά για ποιον προτείνετε; Πραγματικά δε ξέρω, ίσως σε κανέναν. Ήταν μια καλή ιδέα που πήγε στράφι, ήταν μια ταινία μικρού μήκους που ήθελε να «μεγαλώσει» αλλά ξέχασε να γεμίσει το χρόνο της.
4,5/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου