19 Ιουνίου 2020

Les Traducteurs (The Translators [Οι Μεταφραστές] review



Οχτώ χρόνια μετά το… χαριτωμένο ντεμπούτο του με το Populaire, ο Régis Roinsard επιστρέφει και βουτάει στα βαθιά με κάτι τελείως διαφορετικό, το θρίλερ μυστηρίου Les Traducteurs.

Εννέα συγγραφείς από εννέα διαφορετικές χώρες [Sidse Babett Knudsen (Inferno) - Δανία, Maria Leite (Mutant Blast)- Πορτογαλία, Μανώλης Μαυροματάκης (Ο Εχθρός Μου)- Ελλάδα, Riccardo Scamarcio (Loro)- Ιταλία, Frédéric Chau (Lucy)- Κίνα, Olga Kurylenko (L'Empereur de Paris)- Ρωσία, Alex Lawther (Goodbye Christopher Robin)- Βρετανία, Eduardo Noriega (La Belle et la Bête)- Ισπανία, Anna Maria Sturm (Wackersdorf)- Γερμανία] προσλαμβάνονται από τον εκδοτικό οίκο του Eric Angstrom (Lambert Wilson - L'Echange des Princesses) για να μεταφράσουν το πολυαναμενόμενο τρίτο κεφάλαιο της best-seller τριλογίας Dedalos του μυστηριώδους Oscar Brach. Τα μέτρα προστασίας ώστε να μη διαρρεύσει το παραμικρό είναι κυριολεκτικά ακραία. Οι 9 μεταφραστές οδηγούνται σε ένα πολυτελές υπόγειο καταφύγιο, απολύτως αποκλεισμένοι από τον έξω κόσμο, με απαγόρευση χρήσης οποιασδήποτε ηλεκτρονικής συσκευής, όπου υπό συνθήκες εξαιρετικά στενής παρακολούθησης θα μεταφράζουν το βιβλίο σταδιακά επί δύο ολόκληρους μήνες.
Η κατάσταση όμως ξεφεύγει από τον έλεγχο όταν εμφανίζονται στο internet οι πρώτες δέκα σελίδες, με τον χάκερ που τις διέρρευσε να ζητάει ένα ολοένα αυξανόμενο ποσό ως λύτρα για να μην δώσει και τις υπόλοιπες. Οι υποψίες του Angstrom πέφτουν φυσικά στους εννιά μεταφραστές, όμως πως μπόρεσε κάποιος τους να σπάσει όλα τα μέτρα ασφαλείας και να το κάνει;



Το Les Traducteurs είναι ένα αγωνιώδες whodunit θρίλερ που αντίθετα με αντίστοιχα αδερφάκια του που είδαμε τα τελευταία χρόνια, προσπαθεί και αποδομεί τη κλασσική συνταγή της Αγκάθα Κρίστι και έχει τα βασικά συστατικά για να το καταφέρει με τις πρωτότυπες ιδέες και την έξυπνη γεμάτη ανατροπές βασική πλοκή να είναι εκεί για να κρατήσουν το θεατή καρφωμένο στη θέση του μέχρι το φινάλε. Είναι λοιπόν τόσο κρίμα να βλέπεις όλα αυτά να πηγαίνουν στράφι λόγω κάποιων προβλημάτων που μοιάζουν εύλυτα.

Με μεγάλη προσοχή ώστε να μην αποκαλύψω κανένα spoiler, αυτό που μπορώ να πω είναι πως είναι πρακτικά αδύνατο να πιστέψεις πως η διαδικασία έκδοσης ενός βιβλίου, έστω και best-seller μπορεί να οδηγήσει έναν εκδοτικό οίκο σε πράξεις τόσο ακραίες που μοιάζουν βγαλμένες από ταινίες φυλακης ή δυστοπικές απολυταρχίες. Κάθε ίχνος ρεαλισμού χάνεται πριν καν το μυστήριο αρχίσει να ξεδιπλώνεται απωθώντας το θεατή σε εγκληματικό βαθμό.



Το δεύτερο και σίγουρα μικρότερης σημασία πρόβλημα εντοπίζεται στο πρώτο μισό της ταινίας, με το σενάριο να σπαταλάει πολύ χρόνο σε παραπλανητικές σκηνές προσπαθώντας να στρέψει τις υποψίες προς διάφορες κατευθύνσεις, χωρίς πρακτική αξία.

Κάποια plot holes σίγουρα υπάρχουν, όμως δεν ξεπερνούν τα όρια του κινηματογραφικά ανεκτού, ενώ και διάφορα αλλά προβληματάκια όπως κάποιες σκηνοθετικές ευκολίες εδώ κι εκεί και αρκετοί αναξιοποίητοι χαρακτήρες σίγουρα μπορούν να προστεθούν στη λίστα με τα; μη-θανάσιμα αμαρτήματά του, χωρίς κανένα από αυτά να είναι ικανό να ακυρώσει το γεγονός πως το Les Traducteurs, τουλάχιστον από ένα σημείο και μετά, είναι μια πραγματικά συναρπαστική ταινία.



Αν μας ερχόταν από τις ΗΠΑ, θα έπαιρνε δικαιωματικά το χαρακτηρισμό της «αμερικανιάς». Απαιτεί να δεχτείς πράγματα και καταστάσεις που είναι εξόφθαλμα υπερβολικά σε σημείο που σε κάνουν να νοιώθεις με ζωντανό meme, όμως αν το κάνεις, έχεις τη δυνατότητα να απολαύσεις μια συνολικά πολύ καλή ταινία, με έξυπνη πλοκή που μπλέκει διαφορετικά genres με μεγάλη επιτυχία, και θα σου προσφέρει ένα άκρως ευχάριστο δίωρο. Μπορείς όμως να τα δεχτείς όλα αυτά;

6/10

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails