Paul review

Το παρακάτω παράδοξο συμβαίνει με το βρετανικό δίδυμο Simon Pegg και Nick Frost, αν και τους θεωρώ εξαιρετικούς κωμικούς, καμία από τις δύο μεγάλες επιτυχίες τους Shaun of the Dead και Hot Fuzz δε μου άρεσε ιδιαίτερα. Από τη νέα τους συνεργασία, το Paul, δε περίμενα και πολλά, αν και ήλπιζα ότι η αλλαγή σκηνοθέτη θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Και όντως είχε!

Ο Graeme και ο Clive είναι δυο βρετανοί nerds, που επιτέλους καταφέρνουν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, να κάνουν το μεγάλο ταξίδι στο San Diego και στην Comic-Con και από εκεί ένα road trip στις πιο γνωστές «ύποπτες» περιοχές της χώρας για εξωγήινη δραστηριότητα. Όλα πάνε καλά μέχρι που ένα βρίσκουν στη μέση του πουθενά τον Paul, έναν αθυρόστομο, πλακατζή, μαστούρη κοντό γκρι εξωγήινο που μιλάει αγγλικά και προσπαθεί να ξεφύγει από τους πράκτορες που τον κυνηγάνε. Αν και αρχικά δε πιστεύουν στα μάτια τους, οι τρεις τους ξεκινάνε ένα τρελό ταξίδι για να σώσουν τον Paul.

Η βασική αλλαγή της ταινίας σε σχέση με τις προηγούμενες των Pegg/Frost είναι η αμερικανοποίησή της ή αποβρετανοποίησή της αν προτιμάτε. Το χιούμορ είναι πολύ πιο κάφρικο αν και σε κανένα σημείο δε ξεφεύγει από τα όρια. Τα αστεία είναι ίσως πιο αναμενόμενα, αστεία με κλανιές, με βρισιές, με ναρκωτικά, με nerd stuff αλλά όλα βρίσκονται πάντα μέσα στο όριο της καλής κωμωδίας και όχι απλά για να προκαλέσουν. Και μια που ανέφερα τη πρόκληση, το σενάριο παίζει επιφανειακά με τη κόντρα επιστήμη-θρησκεία, παίρνοντας ξεκάθαρα το μέρος της πρώτης, ταυτόχρονα γελοιοποιώντας ελαφρώς τη δεύτερη, κάτι που μπορεί να προκαλέσει μερικούς. Πριν ολοκληρώσω τα του σεναρίου, αξίζει να αναφερθούν οι αμέτρητες αναφορές που υπάρχουν σε διάφορες ταινίες επιστημονικής φαντασίας από το Star Wars και το ET μέχρι το Mac & Me και το Close Encounters of the Third Kind αλλά και σε εντελώς άσχετες ταινίες όπως Titanic, Deliverance και… Lorenzo's Oil!

Με τον Edgar Wright να είναι απασχολημένος με το Scott Pilgrim, η σκηνοθεσία του Paul πέρασε στον Greg Mottola. Όχι και ιδιαίτερα σίγουρη επιλογή αφού το πολυδιαφημισμένο SuperBad ήταν ο ορισμός του κατώτατου κάφρικου χαζοαμερικάνικου χιούμορ ενώ το Adventureland ήταν απλά μια αρκετά καλή κομεντί με ψήγματα σάτιρας. Εδώ όμως ο συνδυασμός με το σενάριο των Pegg/Frost έχει άριστα αποτελέσματα. Ο Mottola φαίνεται ότι ακολουθεί πιστά τις οδηγίες των σεναριογράφων και πρωταγωνιστών και εκμεταλλεύεται το ταλέντο τους, σχεδόν στο έπακρο.

Τζακ-ποτ, όμως φαίνεται να χτύπησαν και στους υπόλοιπους ρόλους με τον Seth Rogen να είναι πραγματικά εκπληκτικός στο ρόλο του Paul, έστω και μόνο δανείζοντας τη φωνή του με την απαραίτητη αμερικανιά αλλά και ευαισθησία. Τέλος η, λιγότερο γνωστή στην Ελλάδα, Kristen Wiig αποδεικνύει πόσο εκπληκτική κωμικός είναι στο ρόλο μιας θεούσας που…ανοίγει τα μάτια της…κυριολεκτικά. Στα ίδια υψηλά επίπεδα και ο Jason Bateman ως…man in black!

Δεν είχα μεγάλες ελπίδες για το Paul, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ήταν άκρως ανώτερο των προσδοκιών μου. Διασκεδαστικό, αστείο, ευαίσθητο, γρήγορο, με δράση και αμέτρητα references που δίνουν την τελευταία πινελιά χωρίς να αποτελούν αυτοσκοπό.

7/10