Μπορεί τα νομικά προβλήματα να τον έχουν καθηλωμένο στη Γαλλία, όμως ο Roman Polanski, παρά τα 78 του χρόνια δε σταματάει να παραμένει δημιουργικός και μετά το Ghost Writer επιστρέφει με το Carnage, μια άκρως θεατρική ταινία που θα διχάσει. Τι είναι τελικά το Carnage;
Δυο εντεκάχρονα παιδιά λογομαχούν στο πάρκο με τον έναν να αρπάζει ένα ξύλο και να τον χτυπάει στο κεφάλι, σπάζοντάς του δυο δόντια. Οι γονείς των δύο παιδιών, μετά από παρότρυνση της μητέρας του θύματος συμφωνούν να συναντηθούν για να συζητήσουν αυτό που συνέβη και να βρεθεί μια άκρη με το πρόβλημα των παιδιών τους. Όλα στην αρχή κυλούν ομαλά και ειρηνικά, υπερβολικά ειρηνικά, όμως όσο η ώρα περνάει ο κάθε χαρακτήρας εμφανίζει τον αληθινό εαυτό του και βγαίνουν τα μαχαίρια.
Το Carnage είναι βασισμένο στο επιτυχημένο θεατρικό έργο God of Carnage της Yasmina Reza που πρωτοανέβηκε το 2006 στη Ζυρίχη και από τότε έχει παιχτεί σε όλο το κόσμο και φυσικά στο Broadway. Όλη η ταινία είναι κλεισμένη στο σαλόνι των Longstreets, της Jodie Foster και του John C. Reily, των γονιών του θύματος, οι οποίοι και έχουν καλεσμένους τους Cowans, την Kate Winslet και τον Christoph Waltz, τους γονείς του θύτη. Η αρχική αμηχανία των δύο ζευγαριών γίνεται ιδιαίτερα αισθητή και στο θεατή που πραγματικά δε ξέρει πόσο και προς το που μπορεί να τραβήξει μια τέτοια συζήτηση. Οι τέσσερεις χαρακτήρες είναι τόσο διαφορετικοί και πραγματικά τρισδιάστατοι όμως αυτή η διαφορετικότητα αξιοποιείται, τουλάχιστον αρχικά, μόνο ως μέσο επιμήκυνσης της συνάντησης, κάτι που στη σκηνή μπορεί να μοιάζει ενδιαφέρον έως και κωμικό, όμως στο πανί δείχνει άχαρο και επιτηδευμένο.
Το πραγματικό ενδιαφέρον ξεκινάει όταν…βγουν τα προσωπεία, κάτι που συμβαίνει σχεδόν πάνω στο μισάωρο. Οι μάσκες πέφτουν, οι ευγένειες πάνε περίπατο, τα μαχαίρια απλώνονται στο τραπέζι και οι λογομαχίες ξεκινάν. Με λίγο αλκοόλ και λίγη ειρωνική διάθεση, οι «συμμαχίες» αλλάζουν συνεχώς. Καλογραμμένοι βιτριολικοί διάλογοι πέφτουν κατά ρυπάς με τα ζευγάρια να βγάζουν τα κρυμμένα τους ένστικτα και όχι τόσο όσ’ αναφορά το συμβάν μεταξύ των παιδιών τους αλλά κυρίως τα ενδοοικογενειακά τους θέματα. Οι τέσσερεις πρωταγωνιστές είναι πολύ καλοί στους ρόλους τους με τον Waltz να κλέβει τη παράσταση και τη Foster να χάνει πόντους από την εξέλιξη του ρόλου της.
Το Carnage μου έμοιασε περισσότερο με μια πειραματική low budget ταινία ενός νέου σκηνοθέτη που θέλει να αποδείξει τις ικανότητές του σε ένα τόσο περιορισμένο περιβάλλον. Ο Polanski χειρίζεται άψογα τους ήρωες στο χώρο όμως δε κάνει ουσιαστικά αισθητή τη παρουσία του. Το σενάριο έχει μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη η οποία όμως αργεί να «πάρει μπρος» ενώ λίγο πριν το φινάλε φτάνει επίπεδα υστερίας που δε του ταιριάζουν. Οι ηθοποιοί κάνουν το καθήκον τους με τον Waltz να είναι πραγματικά απολαυστικός. Τα μόλις 75 λεπτά διάρκεια τη κάνουν σχεδόν μικρού μήκους, και η αλήθεια είναι ότι μάλλον αυτό θα της ταίριαζε περισσότερο. Ενδιαφέρουσα αλλά υπερβολικά μη-κινηματογραφική για τα γούστα μου.
5,5/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου