Ποτέ δεν ήμουν φίλος της.. κλοτσοπατινάδας. Μποξ, κατς, ή όπως αλλιώς λέγονται τα παρεμφερή αθλήματα δε μου προκαλούν καμία συγκίνηση ως κεντρικό θέμα μιας ταινίας, με τις τελευταίες απόπειρες γύρω από το θέμα (Wrestler, Fighter) να με αφήνουν απογοητευμένο. Το Warrior αρχικά μου φάνηκε μία από τα ίδια, ακόμα μια ταινία με ακόμα ένα συνώνυμο της ίδιας λέξης, και το trailer μου έδειχνε ακριβώς αυτό. Με κάποιο όμως τρόπο, με τρεις συγκεκριμένα, ο σκηνοθέτης κατάφερε να με επιβεβαιώσει και ταυτόχρονα να με διαψεύδει πανηγυρικά.
Ο Tommy είναι ο μικρός γιος του βετεράνου μποξέρ Paddy Conlon. Ο αλκοολισμός του Paddy ανάγκασαν τον μικρό Tommy και τη μητέρα του να φύγουν όσο πιο μακριά μπορούσαν, ενώ ο μεγάλος γιος Brendan δε τους ακολούθησε για χάρη της Tess που αργότερα έγινε γυναίκα του. Αρκετά χρόνια αργότερα και με τη μητέρα του να έχει πεθάνει, ο Tommy επιστρέφει και ζητάει από τον πατέρα του να τον προπονήσει για να συμμετάσχει στο τουρνουά Sparta, όπου θα αναδειχθεί ο υπέρτατος πρωταθλητής των MMA (Mixed Martial Arts). Ο Brendan έχει πια τη δικιά του οικογένεια με την Tess, διδάσκοντας φυσική σε τοπικό σχολείο όμως τα οικονομικά προβλήματα τον πνίγουν, αναγκάζοντάς τον να συμμετέχει σε τοπικούς αγώνες, κάτι που του κοστίζει τη δουλειά. Χωρίς άλλη επιλογή, ζητάει τη βοήθεια του παλιού του φίλου και προπονητή Frank ώστε να μπει στο τουρνουά Sparta και να ξελασπώσει. Η μάχη μεταξύ των δύο αδερφών στο ρινγκ είναι αναπόφευκτη.
Η ταινία είναι ξεκάθαρα χωρισμένη σε δύο acts και μάλιστα με σχεδόν ίση διάρκεια. Το πρώτο μισό αποτελεί το ιστορικά απαραίτητο αλλά το πιο γεμάτο κλισέ μέρος της. Τα «ορφανά» αδέρφια, ο αλκοολικός και βίαιος πατέρας, ο θάνατος της μητέρας, η επιστροφή του μικρού γιου και τα μυστικά που κρύβει το παρελθόν του, τα οικονομικά προβλήματα του μεγάλου, η προσπάθεια του πατέρα να εξιλεωθεί για τα λάθη του παρελθόντος, η απουσία επικοινωνίας των δύο αδερφών, η αναγκαστική αλλά και ξεχωριστή απόφαση να συμμετάσχουν στο τουρνουά, η προπόνησή τους είναι τα γεγονότα που παρακολουθούμε λίγο-πολύ τη πρώτη μία ώρα της ταινίας. Σίγουρα δεν υπάρχει κάποια σημαντική πρωτοτυπία όμως η σκηνοθεσία που δε σε αφήνει να βαρεθείς και η εξαιρετική ερμηνεία κυρίως του Nick Nolte κάνει το πρώτο μισό μια ικανοποιητική εισαγωγή για αυτό που έπεται.
Φτάνει η ώρα του τουρνουά. Αν και δε γνώριζα τι ακριβώς είναι το MMA, μπορείς και από το όνομά του να καταλάβεις ότι πρόκειται για ένα συνδυασμό πολεμικών τεχνών, με το άθλημα να γίνεται όλο και πιο διάσημο και όχι άδικα, το οποίο μάλιστα χαρακτηρίζεται ως απόγονος του δικού μας αρχαίου Παγκρατίου. Τα δύο αδέρφια προχωράνε με νίκες, παρόλο που θεωρούνται outsiders. Ο Tommy περνάει σαν σίφουνας αφήνοντας κάθε αντίπαλο αναίσθητο, ενώ ο Brendan με εντελώς διαφορετικό στυλ, βασίζεται στην υπομονή, την αντοχή και τη τελική λαβή. Οι αγώνες είναι ότι πιο έντονο έχω δει ποτέ μου σε αντίστοιχη ταινία (δεν έχω δει πραγματικό αγώνα για να έχω άποψη για τη ρεαλιστικότητά τους). Ο Tom Hardy ως Tommy είναι πραγματικός οδοστρωτήρας και σε κάνει να πεταχτείς από τη καρέκλα σου, ενώ ο Joel Edgerton ως Brendan, τρώει το ξύλο της αρκούδας μέχρι να καταφέρει να υποτάξει τον αντίπαλό του. Το σενάριο ξεδιπλώνεται αριστοτεχνικά ανάμεσα στους αγώνες αφού επιτέλους μαθαίνουμε το μυστικό του Tommy αλλά και τη σχέση των δύο αδερφών κάνοντας την τελική μάχη σωστό υπερθέαμα. Οι μελοδραματικοί μεν, αλλά απαραίτητοι συναισθηματισμοί, ο ρόλος της Tess και η τελική μάχη είναι το κερασάκι σε μια από τις πιο έντονες κινηματογραφικές εμπειρίες.
Ορίστε λοιπόν, πως γίνεται να επιβεβαιώνομαι και να διαψεύδομαι ταυτόχρονα. Ναι, το Warrior έχει όλα τα κλισέ που περιμέναμε από μία ταινία του είδους. Έχει όμως τις απαραίτητες υποϊστορίες που το κάνει να ξεχωρίζει, έχει έναν συγκλονιστικό Nick Nolte που πάει δίκαι κέρδισε την υποψηφιότητα β’ ανδρικού, έχει δυο εκπληκτικούς Joel Edgerton και Tom Hardy που είναι εξίσου καλοί στη δραματουργία αλλά και στις σκηνές δράσης. Το Warrior είναι σίγουρα μία από τις πέντε καλύτερες ταινίες της χρονιάς και αξίζει να τη δείτε όλοι.
7/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου