Μετά τη τεράστια επιτυχία του Låt den rätte komma in, ο Tomas Alfredson επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με τη πρώτη του αγγλόφωνη ταινία, αφήνοντας πίσω τους βρικόλακες για χάρη ενός παλιομοδίτικου ψυχροπολεμικού κατασκοπευτικού θρίλερ. Για να δούμε τι κατάφερε…
Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, στη καρδιά του Ψυχρού πολέμου με το πλανήτη να βρίσκεται μονίμως στα όρια ενός νέου παγκόσμιου πολέμου με τις πληροφορίες να αξίζουν πολύ και τους διπλούς πράκτορες να οργιάζουν. Ο διευθυντής της μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών της Βρετανίας, η γνωστή MI6, στέλνει ένα πράκτορά του στη Βουδαπέστη για να συναντήσει έναν Ούγγρο στρατηγό που είναι διατεθειμένος να πουλήσει πληροφορίες. Ο πράκτορας πέφτει σε παγίδα και σκοτώνεται και τόσο ο διευθυντής όσο και το δεξί του χέρι, George Smiley απομακρύνονται από την υπηρεσία. Ο νέος διευθυντής στήνει μαζί με τους συνεργάτες του μια επιχείρηση με την οποία αποσπούν πληροφορίες από υψηλόβαθμο σοβιετικό και μετά τις ανταλλάσσουν με τους Αμερικάνους. Ο Oliver Lacon, ένας σύμβουλος του πρωθυπουργού, ξαναδίνει στον Smiley το πόστο του ώστε να ερευνήσει τους ισχυρισμούς ενός αυτομόλου πράκτορα ότι μέσα στην υπηρεσία υπάρχει ένα καρφί, ένας διπλός πράκτορας. Ο Smiley με τη βοήθεια του πράκτορα Peter Guillam, ξεκινάει την έρευνα εκεί που την είχε σταματήσει ο πρώην διευθυντής ώστε να βρει την άκρη του νήματος.
Αν περιμένετε να δείτε εκρήξεις, κυνηγητά και περίεργα gadgets, καλύτερα μείνετε μακριά γιατί το Tinker Tailor Solder Spy δεν έχει απολύτως καμία σχέση. Ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα όπου κανένας δεν εμπιστεύεται κανέναν, μυστικά και ψέματα και παιχνίδια ελέγχου των πολύτιμων πληροφοριών. Ο Gary Oldman στο πρωταγωνιστικό ρόλο του Smiley πραγματικά ανατριχιάζει και μόνο με τη παρουσία του σε έναν πανέξυπνο αλλά όχι πανούργο ρόλο. Το σενάριο δε χαρακτηρίζεται από την εξυπνάδα με την οποία ξετυλίγεται ή από τα plot twists αλλά από τη πολυπλοκότητά του και τον τρόπο που ο Smiley αποκαλύπτει τι συνέβη στο παρελθόν αλλά όχι και στο παρόν. Δεν είναι μια ταινία που θα σε βάλει στη διαδικασία να σκεφτείς/μαντέψεις ποιος είναι το καρφί. Οι ύποπτοι παρουσιάζονται σχεδόν εξαρχής ενώ η αποκάλυψη του τελικού ενόχου βασίζεται σε απειροελάχιστες λεπτομέρειες που πραγματικά δεν υπάρχει περίπτωση να συνδυάσεις όσο τη παρακολουθείς, αφαιρώντας μέρος από το immersion που προσφέρει στο θεατή, αφήνοντάς μας στο να προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιος είναι ποιος, με υπερβολικά πολλά ονόματα και πρόσωπα να μας μπερδεύουν όλο και περισσότερο.
Ο αργός ρυθμός του Alfredson μας ήταν ήδη γνωστός και εδώ μπορώ να πω ότι είναι κατάτι ακόμα πιο αργός. Όχι δεν υπάρχουν μακρόσυρτες ανούσιες σκηνές, αλλά στη προσπάθεια να κρύψει στοιχεία που θα αποκάλυπταν το τέλος, παρακολουθούμε πολλές σκηνές με ακέφαλα σώματα να κάνουν κάτι, που πρέπει να περάσει 1μιση ώρα για να μάθουμε ποιος και τι. Μπορεί ο ρυθμός να είναι σχεδόν λιθαργικός όμως η σκηνοθεσία είναι πραγματικά μαγευτική με εξαιρετική φωτογραφία, κίνηση της κάμερας κάνοντάς την, με επιφύλαξη, μία κλάση καλύτερη από τη σκηνοθεσία του Låt den rätte komma in. Ερμηνευτικά ξεχωρίζει ο Gary Oldman και ο Benedict Cumberbatch με τους δύο να αξίζουν άνετα από μία υποψηφιότητα Α’ και Β’ ανδρικού ρόλου αντίστοιχα. Όσο για το υπόλοιπο cast, μάλλον περνάν απαρατήρητοι, όχι λόγω ερμηνειών αλλά λόγω μικρών ρόλων, με εξαίρεση τον John Hurt που είναι απολαυστικότατος.
Το Tinker Tailor Soldier Spy είναι σίγουρα από τα καλύτερα δείγματα του είδους του αλλά δεν είναι μια ταινία που μπορώ να προτείνω αβασάνιστα στον οποιονδήποτε. Ο αργός ρυθμός σε συνδυασμό με την κάπως στατική εξέλιξη της ιστορίας θα ξενίσει αρκετούς. Έστω όμως κι’ έτσι αξίζει να της δώσετε μια ευκαιρία και δεν υπάρχει περίπτωση να απογοητευτείτε.
6,5/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου