Margin Call [Ο Δρόμος του Χρήματος] review

Μοιάζει σχεδόν αυτοκτονικό να κυκλοφορείς μια ταινία για μια επενδυτική εταιρία και το ρόλο της στην έναρξη μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, τη στιγμή που ειδικά η χώρα μας βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Όμως το Margin Call, καταφέρνει να μας παρουσιάσει ένα αξιόλογο κινηματογραφικό προϊόν που μπορεί να απολαύσει, σχεδόν, ο καθένας. Πάμε να δούμε περί τίνος ακριβώς πρόκειται…

Βρισκόμαστε στα άδυτα ενός επενδυτικού αμερικάνικου κολοσσού κάπου στο 2008. Τα πρώτα σημάδια της κρίσης έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους και με το καλημέρα, το 80% των εργαζομένων του ορόφου που εργάζεται ο νεαρός οικονομικός αναλυτής Peter Sullivan, μεταξύ των οποίων και ο προϊστάμενός του Eric Dale. Λίγο πριν φύγει, ο Eric δίνει στον Peter ένα στικάκι που περιέχει μια οικονομική ανάλυση που δε πρόλαβε α ολοκληρώσει, προειδοποιώντας τον να προσέχει. Ο Peter αναλαμβάνει να την ολοκληρώσει και αυτό που βλέπει μπροστά του είναι καταστροφικό για την εταιρία. Κάπου εκεί ξεκινάει ένα εφιαλτικό 24ωρο όπου πρέπει να παρθούν σημαντικές και σκληρές αποφάσεις, οποιοδήποτε και αν είναι το κόστος.

Το Margin Call μπορεί να χαρακτηριστεί ως εταιρικό θρίλερ με μεγάλες διακυμάνσεις στα συναισθήματα που προκαλεί στο θεατή. Τα πρώτα του λεπτά σίγουρα δεν είναι και τα πιο ενθαρρυντικά με τις μαζικές απολύσεις να σου δίνουν την εντύπωση ότι ο σκηνοθέτης προσπαθεί να σε…συγκινήσει, κάτι φυσικά αδύνατο μιας και κάτι τέτοια, με το συμπάθιο, καθίκια έφεραν την αγορά την σημερινή της κατάσταση. Όμως γρήγορα καταλαβαίνεις ότι ο πρωτάρης J.C. Chandor είναι πολύ πιο έξυπνος απ’ όσο αρχικά δείχνει και παίζει αριστοτεχνικά με τα αισθήματα του θεατή. Παρ’ ότι η ένταση δεν τονίζεται οπτικώς, η ταινία παίρνει έναν οικονομικά άγριο ρυθμό και παίζει με το τι ακριβώς προκάλεσε την επερχόμενη καταστροφή, τις συνέπειες και όλα αυτά μέσω τις ενημέρωσης των ανωτέρων.

Όλα αυτά μάλλον δεν ακούγονται και τόσο ενδιαφέρονται και ίσως δεν ήταν αν το Margin Call δεν είναι ένα από τα καλύτερα ensemble casts του είδους του. Με εταιρική ιεράρχηση από τον νεαρό αναλυτή Zachary Quinto, τους ανωτέρους Stanley Tucci, Paul Bettany, Kevin Spacey, Simon Baker μέχρι το μεγάλο κεφάλι Jeremy Irons, όλοι τους είναι εξαιρετικοί, με τους Spacey και Bettany να αξίζουν ειδική αναφορά μιας και είχαμε αρκετό καιρό να τους απολαύσουμε σε οσκαρικά ερμηνευτικά επίπεδα.

Όμως δύο μεγάλα λάθη μαστίζουν τη ταινία. Όλη η δράση εξελίσσεται από γραφείο σε γραφείο και ενώ στη μεγαλύτερη διάρκειά της έχει έναν άκρως ικανοποιητικό ρυθμό, όταν στο τέλος η μεγάλη απόφαση έχει παρθεί και απλά περιμένουμε να υλοποιηθεί, το μοντάζ πλατειάζει επικίνδυνα. Για ένα περίπου μισάωρο περιμένουμε να συμβεί το αναπόφευκτο, με αργά κοντινά στα απελπισμένα ή απογοητευμένα πρόσωπα των πρωταγωνιστών. Ο ρυθμός πέφτει στα βάραθρα και όλα καταρρέουν. Το δεύτερο πρόβλημα αφορά το ιστορικό-οικονομικό background της όλης υπόθεσης. Οι γνώσεις μου πάνω στα οικονομικά φτάνουν μέχρι την έννοια του επιτοκίου και η αιτία που προκαλεί αυτή τη καταστροφή στην εταιρία, αν και εξηγείται, δε βγάζει απολύτως κανένα νόημα στο ανίδεο αυτί. Δεκαπέντε οικονομικοί όροι στοιβαγμένοι σε δυο, υποτίθεται, επεξηγηματικές προτάσεις. Σε μια ελεύθερη μεταφορά, βρήκαμε το δολοφόνο, βρήκαμε την αιτία αλλά δε ξέρουμε το όπλο του εγκλήματος! Δε κάνει το σύνολο της ταινίας ακατανόητο αλλά χάνουμε μεγάλο μέρος της ουσίας της. Δε ξέρω αν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να κατανοήσεις τις έννοιες αλλά από τη στιγμή που πρόκειται για μια εμπορική κινηματογραφική ταινία θα έπρεπε ή να αναλυθεί με πολύ απλά λόγια ή να προσαρμοστεί ανάλογα το σενάριο με πιο απλοϊκά οικονομικά δεδομένα.

Το Margin Call έχει μεγάλες πιθανότητες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να φτάσει στη μεγάλη βραδιά των Όσκαρ. Ίσως είναι η σκηνοθεσία του Chandor, ίσως κάποια από τις ερμηνείες των Spacey, Bettany ή Irons. Είναι μια εντυπωσιακή ταινία, ένα αναπάντεχο ντεμπούτο ενός νέου δημιουργού, που κατάφερε όχι μόνο να συγκεντρώσει αλλά και να πάρει ότι καλύτερο έχουν να δώσουν οι A-class ηθοποιοί του. Τα μειονεκτήματα υπαρκτά αλλά και κάπως υποκειμενικά. Όπως και να χει αξίζει τη προσοχή σας…έχετε-δεν έχετε πτυχίο οικονομολόγου!

6,5/10