In Time review

Όταν λες Andrew Niccol, ακούς Gattaca. Η παρθενική ταινία του σκηνοθέτη εντυπωσίασε τους πάντες και όλοι περιμέναμε τις επόμενες δουλειές του. Η συνέχεια δε τον δικαίωσε, με το S1m0ne να χαρακτηρίζεται, στη καλύτερη, μέτριο, η συνέχεια να γίνεται με το Lord of War, που πήρε αρκετά καλές κριτικές αλλά δεν έχω προσωπική άποψη, και φέτος επιστρέφει στο γνώριμο sci-fi είδος με το In Time.

Βρισκόμαστε κάποια στιγμή στο μέλλον, προφανώς όχι πολύ μακρινή. Για κάποιο λόγο, η πορεία της ανθρώπινης ζωής έχει αλλάξει τελείως. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν μέχρι τα 25 τους χρόνια και εκεί «μονιμοποιούνται» για πάντα. Η μόνιμη νιότη έρχεται με ένα αντίτιμο, τους δίνεται μόλις ένας ακόμα χρόνος ζωής εκτός και αν βρουν τρόπο να τον επεκτείνουν. Τα πάντα στο κόσμο μετριούνται με το χρόνο, τα λεπτά έχουν αντικαταστήσει τα λεφτά και αν το χρονόμετρο στο μπράτσο μηδενιστεί, απλά πεθαίνεις. Η χώρα είναι χωρισμένη σε «χρονικές ζώνες» που στην ουσία αποτελούν κοινωνικά γκέτο. Ανάλογα με τα χρήματα-λεπτά που έχεις στο ρολόι σου, ζεις και στην ανάλογη περιοχή. Ο Will Salas είναι ένας νεαρός, μόλις στα 25+3 του χρόνια που ζει στη τελευταία περιοχή, όπου κάθε δευτερόλεπτο μετράει και έχει μάθει να ζει «στα γρήγορα». Ένας «ηρωισμός» σε έναν καβγά σε μπαρ τον φέρνει ξαφνικά με έναν αιώνα στο ρολόι της ζωής του, όμως την ίδια ώρα χάνει μηδενίζεται το ρολόι της μητέρας του. Με όλο το «χρόνο» στη διάθεσή του, αποφασίζει να πάει στο New Greenwich, τη πιο πλούσια περιοχή ώστε να πάρει την εκδίκησή του και να καταστρέψει το «συστημα».

Όπως το Gattaca αποτελούσε μια κριτική στο γενετικό ρατσισμό, έτσι και το In Time θέλει, ή τουλάχιστον προσπαθεί, να κάνει τη δική του, κοινωνικό-οικονομική κριτική με ερωτήματα αθανασίας σε ένα μέλλον που μάλλον μοιάζει περισσότερο με ένα εναλλακτικό παρόν. Αντίθετα όμως με το πρώτο, το In Time μοιάζει να είναι γραμμένο «στο πόδι». Εκτός του κεντρικού concept που απλά αντικαθιστά τα χρήματα με το χρόνο, όλο το κοινωνικό γίγνεσθαι είναι πιο κούφιο και από αερόμπαλα. Αρχής-εξαρχής, μια τέτοια κοινωνία θα είχε καταρρεύσει σε χρόνο μηδέν και ποτέ δε μας δίνεται κάποια δικαιολογία γιατί δεν κατέρρευσε. Ποτέ δεν εξηγείται γιατί οι «πληβείοι» δεν επαναστατούν. Ποτέ δε μας εξηγεί πως είναι δυνατόν να μην έχουν καταλάβει ότι απλά αποτελούν μια «πηγή χρόνου». Όλα τα παραπάνω ακούγονται υπερβολικά κοινά με τη σημερινή καπιταλιστική κοινωνία όμως όταν αλλάζεις ένα στοιχεία της εξίσωσης (χρόνος-χρήμα), δε μπορείς να αφήνεις όλα τα υπόλοιπα στοιχεία ίδια, με την ψευτοδικαιολογία της αντιστοιχίας. Είναι απλά μαθηματικά.

Μπορεί όλα τα παραπάνω να ακούγονται υπερβολικά θεωρητικά αλλά η πρακτική τους εφαρμογή μας δίνει ένα βαρετό, γεμάτο τρύπες, αδιάφορο και γεμάτο απιθανότητες, σενάριο. Αντίθετα με ότι μας υπόσχεται το trailer, το In Time δεν είναι περιπέτεια, σκορπίζοντας το «χρόνο» του σε βαθυστόχαστες συζητήσεις δημοτικού, του τύπου, οι πλούσιοι τρώνε τα λεφτά των φτωχών, ουάου, τρομερό συμπέρασμα! Όμως τα προβλήματα του σεναρίου συνεχίζονται και στους χαρακτήρες, με τον local gangster που τρομοκρατεί όλο το γκέτο με 3 ψευτοπαλικαράδες, τη κόρη του πλούσιου χρονοκτήμονα που κάνει την επανάστασή της βοηθώντας τον Will χωρίς όμως να φαίνεται ότι ξέρει τι κάνει και τον «χρονομπάτσο» που εκτός από άχρηστος είναι πιο καρτουνίστικος και από τον Agent Smith.

Οι σκηνές δράσης είναι λίγες και εκτός από μικρής διάρκειας, είναι και κακογυρισμένες με άσχημα cgi. Η σκηνοθεσία του Niccol είναι επιεικώς μέτρια και αυτή τη φορά δεν έχει τη δικαιολογία του κακού σεναριογράφου, μιας και το σενάριο είναι δικό του. Οι ερμηνείες είναι στα ίδια μέτρια επίπεδα, με τον Timberlake να είναι ο πιο ικανοποιητικός με τρανταχτή εξαίρεση μια δραματική σκηνή που πραγματικά σου προκαλεί γέλιο. Η Amanda Seyfried εκτός από miscasted, δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης στη ταινία ενώ η κόκκινη περούκα τη κάνει να μοιάζει με τρομακτικό καρτούν από πολωνικό anime.

Το In Time δεν είναι απλά απογοητευτικό αλλά πέρα ως πέρα κακό. Κακή σκηνοθεσία, τραγικό σενάριο, μετριοαδιάφορες ερμηνείες και 110 λεπτά που κανείς δε θα σας δώσει πίσω.

3,5/10