Ο Mathieu Kassovitz, είτε μπροστά είτε πίσω από τη κάμερα είναι ένα από τα πολύ γνωστά ονόματα του γαλλικού αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου και η παρουσία της νέας του ταινίας, L`Ordre et la Morale στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης ήταν ένα από τα μεγαλύτερα events της διοργάνωσης. Έχει όμως ακόμα το άγγιγμα του «Μίσους» ή θα είναι ακόμα μία αποτυχία μετά τα Gothika και Babylon A.D.;
Έτος 1988, περίοδος προεδρικών εκλογών μεταξύ Ζακ Σιράκ και Φρανσουά Μιτεράν, τόπος Νέα Καληδονία, ένα μικρό σύμπλεγμα νησιών στον Ειρηνικό Ωκεανό, 25 χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Γαλλία που όμως βρίσκεται υπό Γαλλική κυριαρχία εδώ και 150 χρόνια, κυρίως λόγω των τεράστιων αποθεμάτων νικελίου που αποτελεί το 25% του παγκόσμιου αποθεματικού. Οι ιθαγενείς Kanak επιθυμούν την ανεξαρτησία τους και δύο μέρες πριν το πρώτο γύρο των εκλογών, εισβάλουν στο σταθμό χωροφυλακής, απαγάγουν 27 χωροφύλακες σκοτώνοντας άλλους 3, ζητώντας την απομάκρυνση των γαλλικών στρατευμάτων. Ο Philippe Legorjus της GIGN (ειδική αντιτρομοκρατική μονάδα ειδικευμένη στη διάσωση ομήρων) καλείται μαζί με τους άντρες του στο νησί για να βοηθήσει στην κατάσταση. Από τη πρώτη στιγμή όμως, χάνει τον έλεγχο αφού η κυβέρνηση τον έδωσε στο στρατό, δείχνοντας το σκοπό της. Από μια λάθος κίνηση, η μισή του μονάδα μαζί με τον ίδιο, πιάνονται αιχμάλωτοι από τους Kanak, και έχοντας πια τους ιθαγένειες πρόσωπο με πρόσωπο, πρέπει να τους καταλάβει και να λήξει την ομηρία. Όμως τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται πίσω από τη πλάτη του θα τινάξουν τα πάντα στον αέρα.
Το premise μοιάζει σχεδόν ιδανικό. Δράση, ένταση, βία, πολιτική, ίντριγκες και ένας «συμπαθής ήρωας». Ωραία, τώρα διαγράψτε όλα τα παραπάνω και αντικαταστήστε τα με δραματοποιημένο πολιτικοστρατιωτικό ντοκιμαντέρ! Αν και ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις, πολύ γρήγορα και πάνω που περιμένεις να ξεκινήσουν οι «διαπραγματεύσεις», το μόνο που παρακολουθούμε μέχρι το τέλος είναι τον Kassovitz ως Legorjus να πηγαινοέρχεται από γραφείο σε γραφείο, από στρατηγό σε συνταγματάρχη, από υπουργό σε επιτελάρχη, από τον έναν «γέροντα σοφό» βραδύγλωσσό ιθαγενή στον επόμενο και ξανά από την αρχή, ώστε να προτείνει μια λύση, να πάρει την άδεια, να την μεταφέρει στους ανωτέρους του, να ψάξει τρόπο να την υλοποιήσει, να επικοινωνεί με τον αρχηγό των Kanak, να ζητάει εκείνος τα δικά του, να καταφέρνει τελικά να κάνει ένα βήμα, και όλο ξανά από την αρχή για κάθε επόμενο βήμα των διαπραγματεύσεων, από γραφείο σε γραφείο, μέχρι τελικά να συνειδητοποιήσει ότι και στρατηγός να είσαι, αν ο πολιτικός σου πει να χοροπηδάς στο ένα σου πόδι, θα το κάνεις.
Πραγματικά δε μπορώ να καταλάβω πως κατάφερε ο Kassovitz να κάνει μια τόσο ενδιαφέρουσα ιστορία, τόσο βαρετή. Ο σκοπός του είναι να μας αποκαλύψει το υπόβαθρό της ιστορίας και όχι αυτά που βγήκαν στις εφημερίδες, αλλά αντί να μας αφήσει να το καταλάβουμε μόνοι μας μέσω των γεγονότων, όχι απλά μας το δίνει στο πιάτο αλλά μας βάζει και επεξηγηματικούς υπότιτλους, αφαιρώντας κάθε τι κινηματογραφικά θελκτικό. Ναι, τελικά καταλαβαίνουμε ότι τα πολιτικά παιχνίδια είναι πάνω από οτιδήποτε άλλο και μέσω της επιρροής στον τύπο μπορούν να παρουσιάσουν μια κατάσταση όπως επιθυμούν αυτοί, αλλά όλο το παραπάνω το έχουμε ξαναδεί άπειρες φορές και με πολύ καλύτερο τρόπο. Η σκηνοθεσία, πριν αρχίσουν τα πέρα δώθε στα γραφεία, είναι άκρως ικανοποιητική με ένα εντυπωσιακό εφεδάκι παρουσίασης των flashbacks, όμως μέχρι εκεί. Στα ίδια, απλώς ικανοποιητικά επίπεδα είναι και η ερμηνεία του Kassovitz, που παίρνει όλη τη ταινία πάνω του και, μπορεί να τα καταφέρνει αλλά σίγουρα δεν εντυπωσιάζει κανέναν.
Το L`Ordre et la Morale παρουσιάζεται ως το νέο γαλλικό έπος με τη πρεμιέρα του στη χώρα να είναι από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά γεγονότα, όμως το μόνο επικό που έχει είναι τα 135 λεπτά διάρκειας που μπορεί να μη φτάνουν στο βαθμό του βασανιστικού όμως υπάρχουν στιγμές που γίνονται τόσο, μα τόσο κουραστικά.
5/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου