Creation [Δημιουργία] review

Ένα κουτί, ένα μπαούλο που ανακάλυψε πριν μερικά χρόνια ο Randal Keynes, τρισέγγονος του Κάρολου Δαρβίνου, συμπλήρωσε ένα κομμάτι του παζλ της ζωής του Βρετανού φυσιοδίφη. Το Creation, η νέα ταινία του Jon Amiel, σκηνοθέτη του Sommersby και Entrapment, δεν ασχολείται με το ταξίδι του Darwin με το Beagle και σε ότι έζησε σε αυτό, όπως θα περιμέναμε, αλλά στη περίοδο ακριβώς πριν τη κυκλοφορία του μεγαλύτερού πονήματός του “Η καταγωγή των ειδών” που του έφερε και τον τίτλο του θεμελιωτή της θεωρίας της εξέλιξης.

Βρισκόμαστε στο 1858, οπότε ο Δαρβίνος ζει με τη σύζυγο του Emma , η οποία ήταν εξαδέλφη του, και τα τρία εν ζωή παιδιά του, στο Downe του Λονδίνου. Ήταν η περίοδος που δούλευε στη συγγραφή της “Καταγωγής των ειδών” αλλά είναι και η περίοδος θρήνου για την πολυαγαπημένη του κόρη Annie που έχασε από άγνωστη τότε ασθένεια, που σήμερα πιστεύεται ότι ήταν φυματίωση. Είχε δύο μεγάλα ψυχολογικά βάρη να σηκώσει και το σώμα του αντιδρούσε με το Δαρβίνο να νοιώθει συνέχεια άρρωστος. Από τη μία το έργο του που εναντιωνόταν στις βασικές αρχές της εκκλησίας και της πίστης μεταξύ των οποίων και η γυναίκα του, η οποία χαρακτηριστικά έλεγε ότι ξεκίνησε πόλεμο με το Θεό, αλλά και την προσωπική του πίστη που μπορεί να μην ήταν τόσο δυνατή αφού ο ίδιος ήταν πάντα σκεπτικιστής αλλά τον έφερνε σε έναν εσωτερικό ψυχολογικό πόλεμο που τον απομάκρυνε όλο και περισσότερο από την οικογένειά του. Από την άλλη, η αδυναμία που είχε πάντα στην 10χρονη Annie ήταν παραπάνω από εμφανής με την μικρή να είναι διψασμένη να ακούει ιστορίες αλλά και να πηγαίνει κόντρα στη κοινωνία υπερασπίζοντας τις θεωρίες του πατέρα της. Ο Κάρολος είχε αναλάβει προσωπικά την θεραπεία της Annie και το γεγονός ότι παρόλα τα όσα έκανε, αυτή πέθανε, έκανε τον Κάρολο ράκος. Άρχισε να χάνει επαφή με το περιβάλλον, να μιλάει στο φάντασμα της Annie και να αγνοεί ακόμα περισσότερο τα υπόλοιπά παιδιά του.

Μπορώ να πω ότι η αρχική έκπληξη που είχα όταν κατάλαβα ότι το Creation δε θα ασχολιόνταν καθόλου με τα ταξίδια του Charles Darwin, ήταν ιδιαιτέρως αρνητική γιατί δεν ήξερα κατά πόσο θα έχει ενδιαφέρον η εξέλιξή της αλλά το καλογραμμένο σενάριο του John Collee βάλθηκε να με διαψεύσει πανηγυρικά. Τα ζητήματα που απασχολούν το Κάρολο, εκείνη τη περίοδο είναι πολλά με τραγικές προεκτάσεις στη προσωπική του ζωή και ο Amiel καταφέρνει να εμβαθύνει σε κάθε ένα από αυτά αλλά χωρίς να κουράσει με κοινοτυπίες και αργόσυρτα “αγγλικά” πλάνα, αντίθετα εκμεταλλεύεται το γρήγορο μοντάζ της Melanie Oliver σε συνδυασμό με την πανέμορφη μινιμαλιστική φωτογραφία του Jess Hall και παίζει με το χωροχρόνο από τις ευτυχισμένες στιγμές με την Annie, στο σήμερα και τις ηθικοθρησκευτικούς προβληματισμούς όσον αφορά το βιβλίο του, πίσω στις ιστορίες που διηγούνταν στην Annie για τις περιπέτειές του στα ταξίδια του, στις προσπάθειες να σώσει τη μικρή από το θάνατο θεωρώντας ταυτόχρονα τον εαυτό του υπεύθυνο των “κακών γονιδίων” λόγω της ενδοοικογενειακής γενετικής διασταύρωσης που έδωσε στα παιδιά του, χωρίς να χάνει δευτερόλεπτο σε άσκοπα δραματικά πλάνα με μόνο σκοπό τη δημιουργία ατμόσφαιρας.

Το ζευγάρι, και στην αληθινή ζωή, Paul Bettany και Jennifer Connelly που ερμηνεύουν του Charles και Emma Darwin, έχουν απίστευτη on-camera χημεία αν και η ερμηνεία που ξεχωρίζει είναι αυτή του Bettany, αφού η Connelly στις δυνατά δραματικές σκηνές νοιώθεις ότι παίζει αρχαίο θέατρο. Μπορεί σε δεύτερους ρόλους να βρίσκουμε σημαντικά ονόματα όπως οι Jeremy Northam και Toby Jones αλλά τη παράσταση κλέβει η μικρή Martha West, κόρη του Dominic West (ο Theron στους 300) στο ρόλο της Annie που μαγεύει με τη σχέση της με το πατέρα της.

Το 2000 ο Randal Keynes, βρήκε ένα μπαούλο με έγγραφα και αναμνηστικά της Annie που είχαν μαζέψει οι γονείς της. Τα μελέτησε, έγραψε το βιβλίο “Annie’s Box” πάνω στο οποίο βασίστηκε και το Creation. Όμως αυτά, δεν είναι αυτά που περιμένει αρχικά ο θεατής, ο οποίος μπορεί αρχικά να απογοητευτεί αλλά ο Amiel τον αποζημιώνει πλήρως, με μια ταινία γεμάτη ιστορίες, γεγονότα, συναισθήματα και ψυχολογία, που χωρίς να προσπαθεί να γίνει έπος, διηγείται ένα άγνωστο κομμάτι της ζωής του Κάρολου Δαρβίνου που σε κρατάει γαντζωμένο στη καρέκλα.

7/10