Πολλοί έχουν προσπαθήσει κατά καιρούς να αναπαραστήσουν κομμάτια ή όλη τη ζωή της θρυλικής Marilyn Monroe με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία. Εκτός των πολυτάραχων ερώτων της και του «περίεργου» θανάτου της, αυτό που ελκύει ακόμα και σήμερα είναι ότι πραγματικά δε ξέρουμε ποια ήταν η Marilyn. Ήταν μια bimbo pin-up girl, ήταν μια μαριονέτα στα χέρια του περίγυρού της, ήταν μια πανέξυπνη γυναίκα που ήξερε πώς να πλασάρεται ή μήπως λίγο απ’ όλα. Το My Week with Marilyn χωρίς να θέλει να το παίξει ντετέκτιβ, τείνει προς τη τελευταία επιλογή και έχει μια εκπληκτική Michelle Williams για να το καταφέρει.
Είμαστε στο καλοκαίρι του 1956. Η Marilyn στα 30 της χρόνια είναι ήδη μια σούπερ σταρ, διάσημη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Μετά από μια τεράστια καριέρα στο Hollywood, καλείται από τον Sir Laurence Olivier στο Λονδίνο για να συμπρωταγωνιστήσουν σε μια ελαφριά ρομαντική κομεντί με τίτλο The Sleeping Prince (αργότερα μετονομασμένη σε The Prince and the Showgirl). Ο Colin Clark είναι ένας 23χρονος γιος πλούσιας οικογένειας, που έχει λατρεία με το κινηματογράφο και αντίθετα με τις επιταγές του ονόματός του, θα κάνει τα πάντα για να μπει στη κινηματογραφική βιομηχανία. Μετά από πολύ επιμονή καταφέρνει και γίνεται 3ος βοηθός σκηνοθέτη, ή απλά το παιδί για όλες της δουλειές, στη ταινία The Sleeping Prince. Τα γυρίσματα δε πάνε καλά με τη Marilyn να μην φέρεται επαγγελματικά αλλά και να μη μπορεί να ανταπεξέλθει υποκριτικά. Όλοι έχουν φτάσει στα άκρα και η Marilyn είναι μονίμως χαπακωμένη ώστε να καταφέρει ακόμα και να σηκωθεί από το κρεβάτι. Όταν ο σύζυγός της Arthur Miller, μετά από ένα καβγά, επιστρέφει στην Αμερική, η Marilyn βρίσκει έναν «ώμο» συμπαράστασης στον νεαρό Colin που δε μπορεί να πάρει τα μάτια του από πάνω της, με τη σχέση τους να εξελίσσεται.
Κατ’ αρχάς το τίτλος της ταινίας δεν είναι και ο πιο αντιπροσωπευτικός. Η εβδομάδα που περνάει ο Colin με τη Marilyn είναι κάτι περισσότερο από το ένα τρίτο της ταινίας και σίγουρα όχι το πιο ενδιαφέρον. Η προσπάθεια και η επιμονή του Colin να μπει με κάθε τρόπο και σε οποιοδήποτε πόστο στο κινηματογραφικό στούντιο, η σχέση του με τη νεαρή ενδυματολόγο, η διαδικασία των γυρισμάτων και τα καμώματα της Marilyn, ο πιεστικός Olivier που τη θαυμάζει αλλά και τη μισεί ταυτόχρονα, η υποψίες της Vivien Leigh για μια πιθανή σχέση της Marilyn με τον άντρα της, αλλά και τα προβλήματα της Marilyn, οι αποτυχημένες σχέσεις, ο εθισμός σε κάθε είδους χάπια, οι απότομες εναλλαγές διάθεσης από σχεδόν κατατονία σε ανεξήγητη ευδιαθεσία, η ανικανότητά της να υποδυθεί ένα ρόλο που δε κατανοεί, το ακατέργαστο ταλέντο της που δε μπορεί ούτε η ίδια να ελέγξει, είναι μόνο κάποια από τα στοιχεία της ταινίας που μας παρουσιάζουν μια διαφορετική εποχή αλλά κυρίως μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία και τον κόσμο πίσω από της «χρυσές» κάμερες στης δεκαετίας του 50. Αντίθετά, η εβδομάδα που περνάνε ο Colin με την Marilyn είναι ουσιαστικά μόλις μια μέρα ανεμελιάς και μερικές σκηνές όπου η Marilyn του εξομολογείται τα προβλήματά και αυτός κρέμεται από τα χείλη της. Τίποτα το άξιο αναφορά, τίποτα το άξιο προσοχής.
Αλλά για να περάσω και στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου, η Michelle Williams είναι σχεδόν εκπληκτική τόσο στο ρόλο της… Norma Jeane Mortenson (το βαφτιστικό της όνομα) αλλά και ως Marilyn Monroe. Η οπτική ομοιότητα είναι τόσο τέλεια που φτάνεις σε σημείο να νομίζεις ότι το πρόσωπο έχει υποστεί κάποια ψηφιακή επεξεργασία για να της μοιάζει. Μόνο το πρόσωπο όμως, μιας και το σώμα της Williams διαφέρει παρασάγγας από τη σέξυ φιγούρα της Marilyn, και γι’ αυτό το λόγο ο σκηνοθέτης βρίσκεται σε μόνιμο ζουμ πάνω στο πρόσωπό της, μιας και με τα ρούχα εποχής, η Williams μοιάζει περισσότερο με δημόσια υπάλληλο παρά με τη Marilyn. Είναι προφανές ότι η Williams ερεύνησε πολύ το ρόλο και τον υποδύεται εξαιρετικά σχεδόν σε κάθε του στιγμή, τις χαρούμενες, τις δραματικές, τις ανέμελες, τις αγχώδεις και τις…ερωτευμένες. Οι μόνες σκηνές που δεν τα καταφέρνει είναι στις…τσαχπίνικες σκηνές που βλέπουμε την Marilyn, on camera να γυρίζει τη ταινία παριστάνοντας τη γατούλα, κάτι που μιμείται μεν, αποτυχημένα δε, η Williams, αλλά είναι οι μοναδικές σκηνές όπου θυμάσαι ότι παρακολουθείς την Michelle Williams και όχι την Marilyn Monroe.
Η Williams όμως δε παίζει μόνη της, αντίθετα περιβάλλεται από πλήθος ταλαντούχων ηθοποιών, από τους νεαρούς Eddie Redmayne (Elizabeth: The Golden Age, The Other Boleyn Girl) και Emma Watson (στο πρώτο της μετά-Harry Potter ρόλο), αλλά κυρίως τους εξαιρετικούς βετεράνους πια, Kenneth Branagh, Toby Jones, Julia Ormond και την μεγάλη κυρία, Judi Dench. Στη σκηνοθεσία βρίσκουμε τον τηλεοπτικό Simon Curtis, με ουσιαστικά μηδενική κινηματογραφική εμπειρία και αυτό είναι κάτι παραπάνω από εμφανές. Η ταινία από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό έχει την αίσθηση τηλεταινίας, με τη σκηνοθεσία να είναι το πιο αδύναμο στοιχείο της.
Το My Week with Marilyn είναι μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ταινία από κάθε άποψη, εκτός…της εβδομάδας με τη Marilyn! Έχει μια εκπληκτική Michelle Williams, ένα συνολικά εξαιρετικό cast, μια ενδιαφέρουσα άποψη στον κόσμο πίσω από τις κάμερες αλλά και στη ζωή της ηθοποιού όμως χάνει βαθμούς από την αδύναμη σκηνοθεσία και τις…λανθασμένες εντυπώσεις του τίτλου.
6/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου