Transit review

Το Transit σηματοδοτεί την επιστροφή του Jim Caviezel στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες, σε πρωταγωνιστικό ρόλο από την εποχή του The Passion of the Christ, με μια μικρή παρένθεση του Unknown το 2006. Οχτώ ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει και ο γνωστός ηθοποιός ακόμα προσπαθεί να πετάξει από πάνω του, τη «κατάρα» των καλλιτεχνών που έχουν υποδυθεί τον Ιησού, γυρίζοντας αρκετές ταινίες, χωρίς όμως καμία να έχει ιδιαίτερη επιτυχία, και κάποιες από αυτές να πηγαίνουν κατευθείαν στα ράφια των βίντεο κλάμπς. Είναι αλήθεια ότι και η προβολή του Transit στις μεγάλες οθόνες της χώρας, μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση μιας και σχεδόν σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου, δε προβλήθηκε στους κινηματογράφους. Για να δούμε αν αξίζει το κόπο να ξαναδούμε τον Jim στη μεγάλη οθόνη…

Ο Nate, ένας πρώην επιτυχημένος επιχειρηματίας, μετά από μια οικονομική απάτη και τη 18μηνη φυλάκισή του, επιστρέφει στην οικογένειά του και τους παίρνει για κάμπινγκ και σύσφιξη σχέσεων, θέλοντας να τον συγχωρέσουν και πιστεύοντας ότι έτσι θα ξαναβρούν την οικογενειακή γαλήνη. Το προηγούμενο βράδυ, μια συμμορία τεσσάρων ληστών χτυπάει μια χρηματαποστολή και κλέβουν 4εκ δολάρια. Στη προσπάθειά τους να ξεφύγουν και με τους δρόμους μπλοκαρισμένους από την αστυνομία, κρύβουν τα λεφτά στα μπαγκάζια της ανυποψίαστης οικογένειας, ώστε να περάσουν τα μπλόκα και τα ξαναπάρουν με τη πρώτη ευκαιρία. Όμως, τα πράγματα δε πάνε όπως τα σχεδίαζαν…

Ηθικό δίδαγμα, αν σας ζητήσει ο Caviezel να πάτε για κάμπινγκ, κάτι κακό θα συμβεί! Μετά το Long Weekend, άλλη μία εξόρμηση καταλήγει σε περιπέτειες! Πέρα από τα αστεία, το Transit είναι μια low budget περιπέτεια που προσπαθεί να αξιοποιήσει το ταλέντο του σκηνοθέτη στη χορογραφία σκηνών δράσης. Είναι αλήθεια ότι, είτε πρόκειται για hand2hand combat, είναι για κυνηγητό με αυτοκίνητα (Range Rover Vs Chevrolet Chevelle), η δράση είναι αρκετή και έντονη. Το αντίπαλο δίδυμο Caviezel και James Frain λειτουργεί αρκετά καλά με τον Frain να είναι αρκούντως τρομακτικός.

Τα θετικά όμως τελειώνουν κάπου εδώ. Σενάριο δεν υπάρχει και όπου προσπαθεί να υπάρξει, έχει iq ραδικιού. Οι κλέφτες είναι πιο ηλίθιοι και από τους Daltons και περνούν τη μισή ταινία τρέχοντας τον ίδιο δρόμο πάνω κάτω, κυνηγώντας την οικογένεια του Nate. Δεν υπάρχει καμία απολύτως σεναριακή εξέλιξη ή κάποιο plot twist, με το κυνηγητό να διαρκεί σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ταινίας απλά αλλάζοντας 2-3 σκηνικά. Όμως και η προαναφερόμενη δράση είναι πραγματικά γεμάτη τρύπες. Κανείς δε περιμένει τρομερό ρεαλισμό, όμως οι φορές που φωνάζεις «ήμαρτον» για τα φέσια, που περνούν μπροστά στα μάτια σου, είναι υπερβολικά πολλές σε σημείο γελοιότητας.

Το Transit είναι μια βιντεοταινία με τα όλα της, για μια χαλαρή βραδιά που δεν έχετε να δείτε τίποτα άλλο. Δε θα βαρεθείτε μιας και διαρκεί μόλις 85 λεπτά, θα δείτε μερικές ωραίες σκηνές δράσης, θα γελάσετε με τις αηδιούλες που έπρεπε να σκαρφιστεί ο σκηνοθέτης για να επιμηκύνει τη δράση και πολύ γρήγορα θα ξεχάσετε ότι την είδατε.

4,5/10