Κριτικές ταινιών 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης #3

Hymyilevä Mies -Η Πιο Ευτυχισμένη Μέρα του Όλλι Μάκι

Φιλανδία, δεκαετία του 60. Ο Olli Mäki είναι ένας ανερχόμενος ταλαντούχος μποξέρ που χάρη στις ενέργειες του προπονητή του, κατάφερε να κλείσει έναν αγώνα με τον Αμερικάνο παγκόσμιο πρωταθλητή. Ενώ όμως ο προπονητής του προσπαθεί να τον προετοιμάσει όσο καλύτερα γίνεται, ο Olli ερωτεύεται και οι προτεραιότητές του αλλάζουν.

Η ασπρόμαυρη με έντονο grain φωτογραφία προσφέρει μια όμορφη απεικόνιση της εποχής, όμως η πλοκή της ταινίας εξαντλείται πολύ γρήγορα και στη συνέχεια επαναλαμβάνεται επικίνδυνα. Μια ματιά στη boxing showbiz της εποχής, λίγη περιέργεια πάρα αγωνία για το τι θα γίνει με τον αγώνα, κι αυτό ήταν όλο, με το love story της υπόθεσης να μη τραβάει ούτε στο ελάχιστο.

4/10

https://www.youtube.com/watch?v=dKZAU9_IiV4

 

Raftan – Αποχωρισμός

Ένας νεαρός ξεκινάει από το Αφγανιστάν όπου βρίσκεται κατηγορούμενος για ένα έγκλημα που δε διέπραξε, προς το Ιράν και τη Τεχεράνη, όπου θα βρεθεί με τη γυναίκα του και θα ξεκινήσουν το μακρύ ταξίδι της λαθρομετανάστευσης προς τη Τουρκία και από εκεί στην Ελλάδα. Παρότι τα έχουν όλα κανονισμένα, μια στιγμή εκνευρισμού και πολλές ατυχίες, τους κόβουν το δρόμο.

Η ταινία προς τιμήν της, δε ρίχνει στο παιχνίδι το επίκαιρο θέμα του πόλεμου και της προσφυγιάς αλλά βάζει στο επίκεντρο δυο νέους που για άλλους λόγους, πρέπει να φύγουν από τη χώρα και να κάνουν μια νέα αρχή. Το εύρημα να «κολλήσουν» πριν καν ξεκινήσουν είναι αρχικά έξυπνο, αλλά κάπου εκεί στερεύει και η έμπνευση, με το σενάριο να ρίχνει στους ήρωες τη μία αναποδιά μετά την άλλη, και τη πλοκή να γίνεται επικίνδυνα στατική. Ένα ημιτελές road movie με συναίσθημα.

5/10

https://www.youtube.com/watch?v=0TZWbuMK6oA

 

Sameblod - Το Αίμα των Σάμι

Σουηδία, δεκαετία του ’30. Μια 14χρονη κοπέλα της φυλής των Λαπώνων (Σάμι), η Elle Marja, μαζί με τη μικρότερη αδερφή της, στέλνεται από τη μητέρα της που δε μπορεί πια να τις θρέψει, σε οικοτροφείο. Εκεί έρχεται αντιμέτωπη με το ρατσισμό και την εχθρότητα των Σουηδών κατά των ανθρώπων της φυλής τους, που θεωρούνται ακόμα και νομικά, κατώτεροι. Όμως η Elle Marja δε θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρα και θα προσπαθήσει να ξεφύγει της μοίρας της.

Κατά βάση μια κλασσική αντιρατσιστική ταινία, που όμως τολμάει να αποκλίνει σημαντικά από τη μανιέρα του είδους προκαλώντας και ρισκάροντας, αποφεύγοντας εντόνως να καταντήσει ένα οπτικοποιημένο δίδαγμα. Ο ρεαλισμός σκοτώνει την κακώς αναμενόμενη αισιοδοξία, με τη σκληρότητα να παίρνει τα ηνία και τη μικρή πρωτοεμφανιζόμενη Lene Cecilia Sparrok να χτυπιέται βάναυσα.

6/10

https://www.youtube.com/watch?v=0zpt2yf0nCM

 

La Jeune Fille sans Mains - Το Κορίτσι Δίχως Χέρια

Ένας πάμφτωχος μυλωνάς πουλάει τη κόρη του στο Διάβολο με αντάλλαγμα αμύθητα πλούτη. Προστατευμένη από την αγνότητά της, η κοπέλα αφήνεται ελεύθερη, με τον Διάβολο να περιμένει τη κατάλληλη στιγμή για να λάβει την αμοιβή του. Εκείνη φεύγει από το σπίτι της, και στη περιπλάνησή της γνωρίζεται με έναν πρίγκιπα, όμως τα προβλήματά της μόλις ξεκίνησαν.

Αρχικά μοιάζει με μια extended έκδοση κάποιου μύθου του Αισώπου για την απληστία, όμως στη συνέχεια ο δημιουργός αυτής της μινιμαλιστικής τεχνοτροπίας ταινίας κινουμένων σχεδίων, Sébastien Laudenbach, αγριεύει τα πράγματα, με τα απλοϊκά διδάγματα να γίνονται αλληγορίες, η σκληρότητα των καταστάσεων να μη διστάζουν να οπτικοποιηθούν, όσο κι αν σοκάρουν, με τη πλοκή να έχει αναπάντεχο πλούτο και πρωτοτυπία. Η νερομπογιά με το μαρκαδόρο και το ελάχιστο animation δεν είναι ιδιαίτερα ξεκούραστο στο μάτι, όμως όταν συνηθίσει, γίνεται και αυτή η μέθοδος ένα χρήσιμο όπλο στη φαρέτρα.

5,5/10

https://www.youtube.com/watch?v=uN-PXHVT0Qg

 

Ma vie de Courgette – Εγώ ο Κολοκυθάκης

Ο Ίκαρος ή Κολοκυθάκης όπως τον φωνάζουν, είναι το 9χρονο αγόρι μιας κατεστραμμένης οικογένειας, με έναν πατέρα εξαφανισμένο και μια μάνα να πνιγεί το πόνο της στο αλκοόλ. Ένα τραγικό ατύχημα αφήνει τον Κολοκυθάκη ολομόναχο, ο οποίος οδηγείται σε ίδρυμα. Εκεί γνωρίζεται με παιδιά που βρέθηκαν εκεί για ένα σωρό διαφορετικούς λόγους, από εγκατάλειψη μέχρι κακοποίηση. Εκεί γνωρίζει και την Camille, ένα όμορφο κορίτσι που του προκαλεί και τα πρώτα σκιρτήματα.

Η επίσημη πρόταση της Ελβετίας για τα φετινά Όσκαρ είναι μια πανέμορφη ταινία κινούμενων σχεδίων, stop motion τεχνοτροπίας που μας διηγείται τη γλυκόπικρη ζωή ενός αγοριού που γνωρίζει ταυτόχρονα τη χειρότερη και τη καλύτερη έκφανση της ζωής, την παραμέληση, την ορφάνια αλλά και τη φιλία και την αγάπη. Ρεαλιστικά σκληρό αλλά και προσεκτικά ωραιοποιημένο, είναι εξαιρετικά ζυγιασμένο ώστε να προσφέρει ισόποσες δόσεις γέλιου και κλάματος, χορταίνοντας το θεατή. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.

7/10

https://www.youtube.com/watch?v=CgIAu7t6q7A

 

Αλέξανδρος Κυριαζής